همیشه سیگار کشیدنت عذابم میداد، راستشو بخوای بیشتر از روی حسادتم بود، نکه بخوام مثل شاعرها و نویسندهها بگم چون لبات بهش میخورد حسودیم میشد، نه..
حسادت میکردم چون میدونستم آدما وقتی سیگاری میشن که خیلی غصه داشته باشن و غصه داشتن میتونه از نداشتن یه آدم به وجود بیاد،من که کنارت بودم، پس مطمئنا اونی که غُصشو میخوردی من نبودم!
