#رهایی_از_شب🥀🌃 قسمت 36 در مدتی که زیر سرم بودم از فرط خستگی بیهوش شدم.در خواب، حاج مهدوی را دیدم که با ناراحتی به سمتم می آمد و با نگاهی ملامت گر کنار بسترم ایستاد. گوشیم در دستاتش بود وزنگ میخورد. با ترس و اضطراب ازش پرسیدم : -چیشده حاج اقا؟ چرا ناراحتید؟ او با ناراحتی پاسخ داد: -از درمانگاه که بیرون آمدیم یک راست بلیط میگیرید و میرید تهران.!!! این پسر کیه؟!  با من من گفتم : -ن ..نمیدونم... او نفس عمیقی کشید و گفت: -مهم نیست!!!خانم بخشی همه چیز را راجع به شما بهم گفت. من با ناباوری و شرمندگی به فاطمه که کنار تختم بود نگاه کردم و گفتم: -فکر میکردم رازداری..تو که گفتی چیزی نشنیدی؟؟!!! فاطمه سری با تاسف تکان داد و گفت: -متاسفم!!ولی اگه تا حالا هم سکوت کردم به حرمت جدت بود.فکر میکردم میخوای عوض شی.ولی تو از اعتماد ما سواستفاده کردی. تو وجهه ی کاروان رو خراب میکنی. من با بغص و اشک به آن دو نگاه میکردم و گفتم: -من من توبه کردم.. حاج مهدوی گفت:خواهر من! !!این چه توبه ایه که نامحرم به موبایلتون زنگ میزنه وسراغتونو از من میگیره؟ ! اصلابه فرض که توبه کرده باشی.جواب اینهمه دل شکسته و نفس های لگام گسیخته وبیدارشده رو چی میدی؟ حالا هم که اومدی سراغ من.!فکر کردی نمیدونم چندوقته منو تا دم منزل تعقیب میکنی؟ من گریه کردم و دل به دریا زدم: -بخدا حاج آقا حساب شما سواست..من شما رو دوست دارم.شما برای من منجی هدایتید... فاطمه اخم کرد.. حاج مهدوی تسبیحش رو پرت کرد روی تختم وبا عصبانیت گفت :خجالت بکش خانوووم!! من از شرم داشتم آب میشدم.گوشی موبایلم همچنان زنگ میخورد.عکس کامران روی صفحه افتاده بود. فاطمه با بدجنسی گوشی رو به سمتم دراز کرد وگفت: -بفرما خانووم عاشق پیشه ی توبه کار!! صید جدیدتونه!! من با گریه و التماس رو به آنها گفتم:  -بخدا اشتباه فکر میکنید.من دیگه نمیخوام کامران و ببینم .من تو دوکوهه توبه کردم.دیگه اینکارو نمیکنم. زنگ موبایل قطع نمیشد... میان گریه والتماس از خواب پریدم. فاطمه مهربان و آروم کنارم نشسته بود و نوازشم میکرد. قلبم محکم به دیواره های سینه ام میکوبید.ولی صدای زنگ موبایل همچنان از میان کابوسم در گوشم ضربه میزد. -گوشیت خیلی وقته داره زنگ میزنه عسل جان..خواستم جوابشو بدم گفتم بی ادبیه. هنوز تصاویر خوابم مقابل چشمانم بود. فاطمه گوشیم رو به سمتم دراز کرد و گفت: -آقا کامرانه!!  قلبم هری ریخت... فاطمه اسم او رو دیده بود.. وای چه آبرو ریزی ای شد.حالا چه کار باید میکردم؟  فاطمه با اصرار نگاهم کرد وگفت:جواب بده دیگه. شاید کارواجبی داشته باشه باهات.بنده خدا خیلی وقته داره زنگ میزنه من با تردید به گوشی که در دست او بود نگاه میکردم و واقعا نمیدانستم باید چه کنم؟ از یک طرف با جواب دادن گوشی خط بطلان میکشیدم به توبه ی خودم..واز طرف دیگه اگر جواب نمیدادم کامران ول کن معامله نبود و وقت وبی وقت زنگ میزد تا علت بی پاسخ ماندن تماسش را بفهمد.فقط او نبود. مسعود و نسیم هم در این مدت هرچه تماس گرفتند تلفنم را جواب ندادم.ولی پاسخ ندادن تلفنها کار درستی نبود.باید شهامتش را پیدا میکردم و برای همیشه خودم رو از بازی آنها کنار میکشیدم.ولی این کار امکان پذیر نبود.تا زمانیکه از جانب حمایت دایمی فاطمه وبه دست آوردن دل حاج مهدوی مطمئن نمیشدم قدرت چنین ریسکی را نداشتم.سرنوشت چقدر شرایط سختی درمقابلم قرار داده بود.و من در هیج کدام این شرایط حق انتخابی نداشتم. چون تنها یک سر قصه من بودم.نه در ادامه ی رابطه ام با کامران حق و قدرت انتخاب داشتم ونه امیدی به وصال حاج مهدوی داشتم!! عشق بی منطق ویک طرفه ی من نسبت به حاج مهدوی همچون سرابی بود که از دور مرا امیدوار میکرد ولی میترسیدم هرچه نزدیکتر به او شوم او ازمن دورتر و دورتر شود. فاطمه که به نگاه مردد من با تعجب چشم دوخته بود گفت: -عسل.!! اون بدبختی که پشت خطه از نگرانی مرد..چرا جوابشو نمیدی؟ مگه آشنات نیست؟ هنوز هم ارتعاش رگهایم براثر کابوس چند دقیقه ی پیش در جانم باقی مانده بود.با صدایی خش دار گفتم: -تو که بهتر از هرکسی میدونی من آشنا ندارم.نمیخوام جوابشو بدم فاطمه میدانست که کامران دوستم است ولی نمیدانم چرا خودش را به کوچه ی علی چپ میزد.گاهی اوقات کارهای فاطمه را درک نمیکردم.مخصوصا حالا که بجای گفتن حرفی از کنار بسترم بلند شد و برایم از بسته ی روی تخت مقداری آبمیوه داخل لیوان یکبار مصرف ریخت و تعارفم کرد... 🍁نویسنده : ف مقیمی🍁 ❤️@Dokhtarhaaj❤️

#رهایی_از_شب🥀🌃 قسمت 37 گوشیم دوباره زنگ میخورد. فاطمه لیوان را به دستم داد و درحالیکه از اتاق بیرون میرفت پشت به من ایستاد و گفت: -جواب ندادن راه خوبی نیست... من نمیدونم رابطه ی شما چجوریه.ولی اگه حس میکنی از روی نگرانی زنگ میزنه جوابشو بده و بهش بگو دیگه دوست نداری باهاش باشی.اینطوری شاید بتونی از دستش خلاص شی ولی با جواب ندادن بعید میدونم بتونی از زندگیت بیرونش کنی. جملات فاطمه تردیدها و دودلیهای های این چند دقیقه‌ ام رو به یقین بدل کرد.تصمیم گرفتم گوشیمو جواب بدم و به کامران همه چی رو بگم.قبل از برداشتن گوشی در دلم یاد آقام افتادم و از او مدد خواستم کمکم کنه ودعاگوم باشه. فاطمه بیرون رفت تا شاید من راحت تر صحبت کنم. -بله صدای نگران وعصبانی کامران از پشت خط گوشم را کر کرد: -سلام.!!هیچ معلومه سرکار خانوم کجا هستند؟ با بی تفاوتی گفتم:-هرجا!!!! لطفا صدات رو پایین بیار کامران دیگه صداش عصبانی نبود.انتظار نداشت که من چنین جواب بی رحمانه ای به نگرانیش بدم. با دلخوری گفت:خیلییی بی معرفتی عسل..چندروزه غیبت زده.نه تلفنی..نه خبری نه اسمسی..هیچی هیچی. .الانم که بعداز اینهمه مدت گوشیمو جواب دادی داری باهام اینطوری حرف میزنی.  دلم براش سوخت ولی با همون حالت جواب دادم: -وقتی تلفنت رو جواب نمیدم لابد موقعیت پاسخگویی ندارم. چرا اینقدر زنگ میزنی؟ او داشت از شدت ناراحتی وحیرت از تغییر لحن من در این مدت منفجر میشد واین کاملا از رنگ صدایش مشخص بود. -عسل تو چته؟؟ چرا با من اینطوری حرف میزنی؟؟ مگه من باهات کاری کردم که اینطوری بی خبر رفتی و الانم با من سرسنگین حرف میزنی؟ -نه ازت هیچی ندیدم ولی ... چرا شهامت گفتن اون جمله رو نداشتم؟ من قبلا هم اینکار رو کردم.چرا حالا که هدف زندگیم رو مشخص کردم جرات ندارم به کامران بگویم همه چی بین ما تمومه. . کامران کارم را راحت تر کرد. -چیه؟؟ منم دلتو زدم؟ این سوال کافی بود برای انزجار از خودم وکارهام.دلم برای کامران و همه ی پسرهایی که ازشون سواستفاده میکردم گرفت. سکوت کردم.. سکوتم خشمگین ترش کرد: -پس حدسم درست بود..اتفاقا یچیزی در درونم بهم میگفت که دیر یازود این اتفاق می افته.ولی منتها خودمو میزدم به خریت!!! اما خیالی نیست..هیچ وقت به هیچ دختری التماس نکردم!ا ولی ازت یه توضیح میخوام..بگو چیشد که دلتو زدم و بعد بسلامت اصلا گمان نمیکردم که کامران تا این حد با منطق و بی اهمیتی با این موضوع برخورد کند. واقعا یعنی این دوستی تا این حد برای او بی ارزش بود.!؟ با اینکه بهم برخورده بود ولی سعی کردم غرورم رو حفظ کنم و با لحنی عادی گفتم: -من قبلا هم گفته بودم که منو دوست دختر خودت ندون.من در این مدت خیلی سعی کردم تو رو در دلم بپذیرم ولی واقعا میبینم که داره وقت هردومون تلف می___.... کامران که مشخص بود دندانهایش رو موقع حرف زدن به هم میفشارد جمله ام را قطع کرد وبا لحن تحقیر آمیزو بی ادبانه ای گفت: ببییییین...ول کن این شرو ورها رو..فقط به سوالم جواب بده.. لحظه ای مکث کرد و با اضافه کردن چاشنی نفرت به همون لحن پرسید: -الان با کدوم خری هستی؟؟ از من خاص تره؟؟ گوشهایم سوت میکشید...حرارت به صورتم دوید.با عصبانیت وصدای لرزون گفتم: _بهتره حرف دهنتو بفهمی. نه تو نه هیچ کس دیگه ای رو نمیخوام تو زندگیم داشته باشم.. و گوشی رو قبل از شنیدن سخنی قطع کردم. نفسهام به شمارش افتاده بود.آبمیوه ای که فاطمه برایم ریخته بود را تا ته سرکشیدم.به سرمم نگاه کردم که قطرات آخرش بود.کاش فاطمه اینجا بود.کاش الان در آغوشم میگرفت.واقعا او کجا رفته بود؟ روی تخت نشستم و با چندبار تنفس عمیق سعی کردم آرامش رفته رو به خودم برگردونم.ولی بی فایده بود.راستش در اون لحظات اصلا از کاری که کرده بودم مطمئن نبودم. این اولین بار بود که کامران با من اینقدر صریح و بی رحمانه صحبت میکرد. حرفهایش نشان میداد که او در این مدت به من اعتمادی نداشته و انتظار این روز رو میکشیده.پس با این حساب چرا به این رابطه ادامه داد؟ 🍁نویسنده : ف مقیمی 🍁 ❤️@Dokhtarhaaj❤️

۳پارت گذاشتم شدیم ۳۹۹؟😔💔

این عادلانه نیس😐💔 اگه تا فردا نشیم ۴۱۰ دیگه ۳ پارتی نمیزارم اون یکی پارتاش حساس تره😚✨ @Dokhtarhaaj

واقعا هم عادلانه نیس یه کانال هیچ فعالیتی نمیکنه هروز عضوش بیشتر میشه بعد ما فعالیت میکنیم تعدادشم کمتر میشه 💔😐

طاقت فرساس خیلی سخته نمیشه اصلا😂❤

با اینکه اصلا قابل مقایسه نیستن! ولی... بگو ماشالله #لبیک_یا_خامنه_ای #مذهبی @Dokhtarhaaj

درهیاهوۍزندگۍدلمان‌گرم‌بہ‌آمدن‌توست... یاصاحب‌الزمان'عج' کۍمیایۍ؟:) #امام_زمانم @Dokhtarhaaj