﷽؛ #احکام_نموداری_نماز_مسافر ✅ مکان هایی که شخص ، حکم مسافر را ندارد . 1⃣ وطن #اصلی 👈 مکانی که انسان بخش عمده ای از اوایل حیات خود – مثلا ده سال - را در آنجا رشد کرده باشد ، گرچه آنجا محل تولد او یا وطن والدین او نباشد . برای تحقق وطن اصلی ، مدت لازم رشد در آن مکان ، موکول به نظر عرف است ؛ مثلا اگر حدود ده سال اول زندگی را در جایی گذرانیده است ، عرفا وطن اصلی صدق می کند ، اما اگر مدت رشد در آن مکان به گونه ای است که نظر عرف معلوم نمی شود ، باید در آن مکان احتیاط کند و نماز را جمع (هم قصر و هم تمام) بخواند . #اتخاذی 👈 مکانی که انسان آن را برای سکونت دائم یا مدت طولانی – مثلا 40 سال – برگزیده و در آنجا ساکن شده است ، خواه از وطن اصلی اعراض کرده یا نکرده باشد . 2⃣ مکانی که وطن نیست ولی عرفا مسافر محسوب نمی شود . 👈 مکانی که انسان برای زندگی به مدتی معین - هر چند برای یکی دو سال – آن را انتخاب کرده و به گونه ای است که عرفاً در آنجا مسافر محسوب نمی شود . 3⃣ مکانی که قصد اقامت ده روز يا بيشتر دارد . 👈 مسافری که قصد دارد حداقل ده روز پشت سر هم در محلي اقامت نماید يا مي داند که بدون اختيار ده روز در محلي توقف دارد ، بايد نمازش را تمام بخواند . 4⃣ مکانی که سی روز با ترديد مانده است . 👈 مسافری که نمازش شکسته است ، چنانچه در جایی توقف کند و نداند مدت توقفش ده روز یا کمتر است ، باید نماز را شکسته بخواند ؛ اما اگر توقف او با حالت تردید ادامه یافت ، پس از روز سی ام تا زمانی که در آنجاست، باید نماز را تمام بخواند اگر چه نصف روز باشد . #مقام_معظم_رهبری ┈┉┅━❀💌❀━┅┉┈