❤ بسم رب الشهدا ❤ #داستان_عاشقانه_مذهبی #قسمت_هفدهم #که_عشق_آسان_نمود_اول #زینب_علی   ❌نه دلی برای برگشتن داشتم، نه قدرتی. همون جا توی منطقه موندم. ده روز نشده بود، باهام تماس گرفتن؛ –سریع برگردید، موقعیت خاصی پیش اومده، رفتم پایگاه نیرو هوایی و با پرواز انتقال مجروحین برگشتم تهران. ❤دل توی دلم نبود.نغمه و اسماعیل بیرون فرودگاه، با چهره های داغون و پریشان منتظرم بودن. انگار یکی خاک غم و درد روی صورت شون پاشیده بود. ✔سکوت مطلق توی ماشین حاکم بود.دست های اسماعیل می لرزید.لب ها و چشم های نغمه. هر چی صبر کردم، احدی چیزی نمی گفت. –به سلامتی ماشین خریدی آقا اسماعیل؟ –نه زن داداش. صداش لرزید ... امانته ... با شنیدن ”زن داداش“ نفسم بند اومد و چشم هام گر گرفت.بغضم رو به زحمت کنترل کردم. 💥–چی شده؟ این خبر فوری چیه که ماشین امانت گرفتید و اینطوری دو تایی اومدید دنبالم؟صورت اسماعیل شروع کرد به پریدن 💫 زیرچشمی به نغمه نگاه می کرد.چشم هاش پر از التماس بود.فهمیدم هر خبری شده. اسماعیل دیگه قدرت حرف زدن نداره. 🍃دوباره سکوت، ماشین رو پر کرد. - حال زینب اصلاخوب نیست.بغض نغمه شکست.خبر شهادت علی آقا رو که شنید تب کرد. به خدا نمی خواستیم بهش بگیم. گفتیم تا تو برنگردی بهش خبر نمیدیم. باور کن نمی دونیم چطوری فهمید! ✴جملات آخرش توی سرم می پیچید.نفسم آتیش گرفته بودو صدای گریه ی نغمه حالم رو بدتر می کرد. چشم دوختم به اسماعیل.گریه امان حرف زدن به نغمه نمی داد... –یعنی چقدر حالش بده؟بغض اسماعیل هم شکست... –تبش از ۴۰ پایین تر نمیاد ... 🔘سه روزه بیمارستانه ... صداش بریده بریده شد ...  ازش قطع امید کردن ... گفتن با این وضع... دنیا روی سرم خراب شد ...  اول علی ... حالا هم زینبم... ✳هزار بار مردم و زنده شدم.چشم هام رو بسته بودم و فقط صلوات می فرستادم از در اتاق که رفتم تو ،مادر علی داشت بالای سر زینب دعا می خوند. مادرم هم اون طرفش، صلوات می فرستاد.چشم شون که بهم افتاد حال شون منقلب شد. 😢بی امان، گریه می کردن .مثل مرده ها شده بودم.بی توجه بهشون رفتم سمت زینب. صورتش گر گرفته بود ... چشم هاش کاسه خون بود ... از شدت تب، من رو تشخیص نمی داد ... حتی زبانش درست کار نمی کرد ... اشک مثل سیل از چشمم فرو ریخت ... دست کشیدم روی سرش، 🌟–زینبم ... دخترم... هیچ واکنشی نداشت... –تو رو قرآن نگام کن ...  ببین مامان اومده پیشت ... زینب مامان ... تو رو قرآن ...دکترش، من رو کشید کنار ... توی وجودم قیامت بود ... 🌠با زبان بی زبانی بهم فهموند،کار زینبم به امروز و فرداست.دو روز دیگه هم توی اون شرایط بود.من با همون لباس منطقه ، بدون اینکه لحظه ای چشم روی هم بزارم یا استراحت کنم، پرستار زینبم شدم. 🔷اون تشنج می کرد من باهاش جون می دادم.دیگه طاقت نداشتم. زنگ زدم به نغمه بیاد جای من. اون که رسید از بیمارستان زدم بیرون.رفتم خونه،وضو گرفتم و ایستادم به نماز. دو رکعت نماز خوندم. سلام که دادم ،همون طور نشسته، اشک بی اختیار از چشم هام فرو می ریخت. 🔴- علی جان! هیچ وقت توی زندگی نگفتم خسته شدم ، هیچ وقت ازت چیزی نخواستم ،هیچ وقت، حتی زیر شکنجه شکایت نکردم،  اما دیگه طاقت ندارم زجرکش شدن بچه ام رو نمی تونم ببینم ... 💮یا تا امروز ظهر، میای زینب رو با خودت می بری، یا کامل شفاش میدی . و الله به ولای علی ،شکایتت رو به جدت، پسر فاطمه زهرا می کنم ... زینب، از اول هم فقط بچه تو بود ... روز و شبش تو بودی ... نفس و شاهرگش تو بودی ... چه ببریش، چه بزاریش،دیگه مسئولیتش با من نیست ... 🔶اشکم دیگه اشک نبود ... ناله و درد از چشم هام پایین می اومد ... تمام سجاده و لباسم خیس شده بود... 🌠برگشتم بیمارستان.وارد بخش که شدم، حالت نگاه همه عوض شده بود.چشم های سرخ و صورت های پف کرده... مثل مرده ها همه وجودم یخ کرد ... شقیقه هام شروع کرد به گز گز کردن ... با هر قدم، ضربانم کندتر می شد. 😢–بردی علی جان؟ دخترت رو بردی؟ هر قدم که به اتاق زینب نزدیک تر میشدم، التهاب همه بیشتر می شد ... 💥حس می کردم روی یه پل معلق راه میرم، زمین زیر پام، بالا و پایین می شد. می رفت و برمی گشت. مثل گهواره بچگی های زینب.به در اتاق که رسیدم بغض ها ترکید.مثل مادری رو به موت. ثانیه ها برای من متوقف شد. 🔷رفتم توی اتاق،زینب نشسته بود،داشت با خوشحالی با نغمه حرف می زد!  تا چشمش بهم افتاد از جا بلند شد و از روی تخت، پرید توی بغلم ... 💮بی حس تر از اون بودم که بتونم واکنشی نشون بدم، هنوز باورم نمی شد، فقط محکم بغلش کردم ...  اونقدر محکم که ضربان قلب و نفس کشیدنش رو حس کنم. 👈ادامه دارد.... 🌸🌱🌸🌱🌸🌱🌸🌱🌸 @East_Az_tanhamasir