#هشدار ‌ 🔴 در صورتی که پیامکی مبنی بر واریز حقوق یا انتقال وجه به شما ارسال شد و شما را به لینکی ارجاع داد، به هیچ عنوان روی آن لینک کلیک نکنید. هوشیار باشید و از کلیک بر روی لینک های مشکوک خودداری کنید. ‌ #هشدار #جنگ_سایبری #هک #ایستاده_ایم #وعده_صادق #مرگ_بر_اسراییل #انتقام_سخت #خیبر🇮🇷 #حدیث_کسا @Ebasirate_enghelab

📌** بررسی اختلال GPS در ایران در دوران پساجنگ** در روزهای اخیر، کاربران ایرانی به‌ویژه رانندگان در شهرهایی مانند تهران، از اختلال در سیستم‌های مسیریابی نظیر «بلد» و «نشان» گلایه‌مند بوده‌اند. این مشکل عمدتاً به اختلال عمدی در سامانه موقعیت‌یاب جهانی (GPS) برمی‌گردد. چیستی و چرایی اختلال GPS در ایران بررسی‌های کارشناسی نشان می‌دهد که در دوران «پساجنگ» و تنش‌های منطقه‌ای، مسئله اختلال در GPS اهمیت ویژه‌ای یافته است. علت اصلی این اختلالات، استفاده بخش زیادی از تجهیزات نظامی و جاسوسی دشمنان، به‌ویژه پهپادها، موشک‌ها و مهمات هدایت‌شونده از سیگنال‌های غیرنظامی و بدون رمزنگاری GPS است؛ سیگنال‌هایی که به سادگی قابل اختلال، فریب یا مسدودسازی هستند. در شرایط ناامن بعد از بحران‌های نظامی یا در شرایط تهدید، بسیاری از کشورها با هدف جلوگیری از سوءاستفاده دشمن از اطلاعات موقعیتی، اقدام به مختل کردن یا ضعیف‌سازی این سیگنال‌ها می‌کنند. این اقدام بخشی از راهبردهای مدرن جنگ الکترونیکی به‌شمار می‌رود و فقط مختص ایران نیست؛ کشورهای مختلف، به ویژه در مناطق جنگی یا پرتنش، از این سیاست به عنوان دفاع غیرفعال استفاده می‌کنند. ابعاد جهانی و راهبردی در دوران پساجنگ، همزمان با افزایش تهدیدات امنیتی مبتنی بر فناوری، جنگ الکترونیکی و سایبری وارد مرحله‌ای جدید شده است. اختلال در سیستم‌های موقعیت‌یاب، نه تنها در ایران بلکه در کشورهای مختلف، به عنوان ابزاری برای مقابله با پهپادهای متخاصم و برخی عملیات‌های نظامی-اطلاعاتی رایج شده است. حتی برخی گزارش‌ها از تجربه چنین اختلالاتی در ایالت‌های شرق اروپا، خاورمیانه و شرق آسیا منتشر شده است. تأثیر بر مردم و راهکارها گرچه این اختلالات می‌تواند برای مردم و کسب‌وکارها مشکلاتی ایجاد کند، اما بخشی از واقعیت‌های «دفاع ترکیبی» یا #جنگ_ترکیبی دوران پساجنگ است؛ دورانی که امنیت ملی تحت تأثیر مستقیم فناوری‌های نوین قرار گرفته است. #جنگ_سایبری #جنگ_الکترونیکی #امنیت_ملی #ترویج_سواد_امنیتی @Ebasirate_enghelab انتشار بالینک

🚨 شناسایی افراد کلیدی بدون هیچ ردپای دیجیتال؛ خرافه یا واقعیت؟ 🙎‍♀️ شخصیت‌های حساس حتی بدون گوشی هوشمند یا شبکه اجتماعی، چطور توسط OSINT شناسایی می‌شوند؟ 🔸 بسیاری تصور می‌کنند اگر فردی هیچ حضور مستقیمی در دنیای دیجیتال نداشته باشد، غیرقابل شناسایی است. اما تجربیات واقعی نشان داده‌اند: ۱. ردپای غیرمستقیم اطرافیان (Social Graph Leakage) - خانواده، دوستان، همکاران یا حتی خدمتکاران ممکن است با انتشار تصاویر، یا حتی یک پست ساده در شبکه‌های اجتماعی یا اپلیکیشن‌های ورزشی، موقعیت فرد را ناخواسته افشا کنند. - مثال واقعی: در سال ۲۰۱۸، پایگاه‌های نظامی آمریکا صرفاً با داده‌های دویدن سربازان در Strava روی نقشه فاش شد. ۲. افشای تصادفی در رسانه‌ها و رویدادها - انتشار تصویر یا خبر از حضور فرد در رسانه‌ها یا توسط مهمانان و خبرنگاران با ذکر زمان و مکان، لو رفتن موقعیت را رقم می‌زند. ۳. داده‌های مکانی از منابع جانبی (Venue OSINT) - رزرواسیون پرواز و هتل، اسناد حوادث، ایمیل‌های لو رفته یا دعوت‌نامه‌های رسمی در سایت‌ها، سرنخ‌های جدیدی ایجاد می‌کنند. ۴. تحلیل نقشه و تغییرات محیطی - پلاک خودرو تیم اسکورت، مسیرهای تکراری یا حضور خودرو در منطقه خاص، توسط داده‌های عمومی مثل Google Street View یا ترافیک شهری قابل شناسایی است. 📌 نتیجه‌گیری عدم حضور دیجیتال فرد به هیچ وجه نشانه امنیت کامل نیست! جمع‌آوری و ترکیب داده‌های عمومی و غیرمستقیم توسط OSINT می‌تواند حتی امن‌ترین افراد را در معرض افشای اطلاعات قرار دهد. آموزش OPSEC باید خانواده، تیم حفاظت و حتی مهمانان را هم شامل شود. #جنگ_سایبری #جنگ_ترکیبی #حمله_سایبری #OPSEC ترویج_سواد_امنیتی @Ebasirate_enghelab