بسترهای جاسوسی: تظاهر به دلسوزی و کمک به کشور 🇮🇷💬🕵️‍♀️ یکی از روش‌های رایج عوامل اطلاعاتی بیگانه، سوءاستفاده از احساسات و عواطف افراد است. این افراد با تظاهر به دلسوزی و ادعای کمک به حل مشکلات و پیشرفت کشور، سعی می‌کنند اعتماد اتباع ایرانی را جلب کرده و آن‌ها را به همکاری و ارائه اطلاعات ترغیب کنند. 📌 چگونه عمل می‌کنند؟ - برقراری ارتباط با جوانان، نخبگان یا فعالان اجتماعی و علمی - مطرح کردن دغدغه‌های ملی و مشکلات کشور برای جلب همدلی - پیشنهاد راه‌حل یا حمایت به‌ظاهر خیرخواهانه - درخواست اطلاعات، تحلیل یا همکاری با پوشش ملی‌گرایانه مثال: «سمیه»، پژوهشگر جوان ایرانی، در یکی از شبکه‌های اجتماعی علمی، با فردی آشنا می‌شود که خود را یک فعال ایرانی خارج‌نشین معرفی می‌کند. این فرد با ارسال پیام‌های صمیمانه، از مشکلات علمی و اقتصادی ایران صحبت می‌کند و خود را دلسوز پیشرفت کشور نشان می‌دهد. او پیشنهاد تشکیل یک گروه مجازی برای تبادل دانش و حل چالش‌های کشور را مطرح می‌کند و سمیه را به همکاری دعوت می‌نماید. طی گفتگوها، شخص مذکور بارها تأکید می‌کند که هدفش فقط “کمک به ایران” است و اگر سمیه اطلاعات دقیق‌تری از وضعیت پروژه‌ها و موانع فناوری دانشگاه یا محل کارش ارائه کند، او می‌تواند این مسائل را به گوش “نخبگان ایرانی خارج از کشور” برساند و راه‌حلی بیابد. اما سمیه کم‌کم متوجه می‌شود که تاکید بیش از حد این فعال بر دریافت جزئیات پروژه‌های حساس و پرسشگری‌های مکرر او، با فعالیت علمی یا دغدغه‌های واقعی مطابقت ندارد. از سوی دیگر، از سمیه می‌خواهد درباره همکاران و پژوهشگران دیگر و دسترسی به برخی اسناد اداری نیز اطلاعات بدهد. سمیه با هوشمندی این روند را مشکوک تشخیص می‌دهد و از ارائه هرگونه اطلاعات محرمانه خودداری می‌کند. او موضوع را با مسئول حراست محل کارش در میان می‌گذارد. پس از پیگیری، مشخص می‌شود این شخص به یک شبکه جمع‌آوری اطلاعات خارجی وابسته بوده است. سمیه با هوشیاری و اقدام صحیح، از آسیب به خود و مجموعه پژوهشی‌اش جلوگیری می‌کند و مانع نفوذ اطلاعاتی در حوزه علمی کشور می‌شود. #شرکت_پوششی #امنیت_ملی #ترویج_سواد_امنیتی #ایران_متحد @Ebasirate_enghelab انتشار با لینک