#شنگ یا #آلاله_شنگ ( #قندرون) از خانواده #کاسنی ها می باشد. مصرف این گیاه به‌ صورت یک سبزی خوراکی یا در بسیاری از غذاهای محلی مانند آش می‌تواند به‌عنوان یک فرآورده طبیعی مکمل در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها مفید باشد. از برگ‌های شنگ در سالاد استفاده می‌کنند و ایرانیان آن را مانند کاهو و کاسنی با سکنجبین و بدون آن می‌خورند، و بسیار خنک می‌باشد. خوردن برگ‌های شنگ ضمن شستشوی امعاء و احشاء شکم، اسهال و خون‌ریزی معدی را بند می‌آورد و از خون‌ریزی سینه هم جلوگیری می‌کند و برای مسلولین نافع است.اگر این گیاه را پختید هرگز آب آن را دوز نریزند بلکه آن را بنوشید، زیرا منافع شنگ در آب جوشانده جمع می‌شود. عصاره شنگ ( #طرثوث ) جهت درمان کچلی و زخم های جلدی و آب ریشه خام شنگ زگیل را از بین می برد. حکیم محمد بن زکریای رازی خوردن ریشه گیاه شنگ را پادزهر سموم می‌دانست. ریشه شنگ خلط‌آور و نرم‌کننده سینه و التیام دهنده زخم‌هاست. برای جلوگیری از اسهال و خونریزی، از برگش قویتر است و خوردن خیسانده آن برای جلوگیری از خون‌ریزی رحم تجویز می‌شود. فصل رویش آن در دشت ها از فروردین می باشد. #سبک_زندگی_اسلامی @Ebasirate_enghelab