✨‌﷽✨ #یادت_باشد❤️ ✍#فصل‌چهارم[ دوا بنما دوای بی‌ دوا را ] ( #ایام‌‌نوروز‌ومشهد) #قسمت49 برای من روزهای آخر سال که همه جا پر از تنگ های ماهی قرمز و سفره‌های هفت سین می‌شود بیش از حال و هوای سال تحویل یاد آور خاطره های قشنگ سفرهای راهیان نور است. از دوم دبیرستان که برای اولین بار پایم به مناطق جنوب باز شد دوست داشتم هرسال شهدا من را دعوت کنند تا مهمانشان باشم. از اولین سفر راهیان نور بدجور شهدا من را نمک گیر کرده بودند. با اینکه در آن سفر من و دوستانم خیلی شلوغ کردیم، اکثر برنامه های کاروان را می‌پیچاندیم و بیشتر درحال و هوای شوخی‌ها و شیطنت‌های خودمان بودیم. ولی جاذبه‌ای که خاک شهید و اولین سفر داشت باعث میشد هرساله اواخر اسفند من بیشتر از سال تحویل ذوق سفر راهیان نور را داشته باشم. بخاطر کنکور دو سال اردوی جنوب نرفته بودم. خیلی دوست داشتم امسال هر طور شده بروم. همان لحظه ای که تاریخ اعزام کاروان دانشگاه به اردوی جنوب قطعی شد به حمید پیام دادم. دوست داشتم به عنوان خادم به این اردو بروم. جواب داد: _ اجازه بده کارامو بررسی کنم اخر سال سخته مرخصی بگیرم، بعداز ظهر با مامان میام خونتون هم ننه رو ببینیم هم خبر میدم اومدنم جوره یا نه. نماز مغرب را که خواندم متوجه شدم ننه مثل همیشه دست‌هایش را بلند کرده و سر سجاده برای همه دعا می‌کند. جلو رفتم و گفتم: _ ننه دوساله که جور نمیشه برم اردو، دعا کن امسال قسمتم بشه. ننه اخمی کرد و گفت: می‌بینی حمید آنقدر تو رو دوست داره، کجا میخوای بری؟ گفتم: _ خودمم سخته بدون حمید برم، برای همین بهش گفتم مرخصی بگیره با هم بریم. تازه سفره شام را جمع کرده بودیم که حمید زنگ خانه را زد. همراه عمه آمده بود، از در که وارد شد چهره‌اش خبر می‌داد که جور نشده مرخصی بگیرد. به تنها رفتن من هم زیاد راضی نبود. از بس به من وابسته شده بود تحمل این چند روز سفر را نداشت... #ادامه_دارد... ‌ⓙⓞⓘⓝ↯ 🌐https://eitaa.com/Emam_Zamaan_313