💥 بعضی‌ها چهل سال نماز می‌خوانند و روزه می‌گیرند، اما هنوز سَرِ جایِ اَوّلشان هستند؛ چون در «وادیِ تِیه» هستند. 🔻وادیِ تِیه، وادی سرگردانی است. در وادیِ تِیه، عبادت و ریاضت به نتیجه نمی‌رسد. ✔️ استاد سید محمّدمهدی میرباقری: «اگر کسی دستی به امام نرساند و خدای متعال اين راه را برای او باز نکند، در غوغای فتنه‌ها هيچ ناجی و راه نجات ديگری ندارد؛ «و مَن لَم يَجعل الله لَهُ نوراً فما لَهُ مِن نور». اگر خدای متعال برای کسی امام قرار ندهد، نور ديگری که او را از وادی ظلمات، تيه و سرگردانی و حيرت در دنيا نجات دهد، برايش وجود ندارد. همه عمرش می‌شود وادی سرگردانی. صبح تا شب، چهل سال، پنجاه سال کار می‌کند، اگر در اين مدت عقبگرد نکرده باشد، حداکثر سر جای اول خودش باقی مانده است. همهٔ نماز و روزه‌ها و عبادت‌ها و سجده‌ها و تلاش‌هایی که کرده است، چهل سال هم که باشد باز هم در وادی سرگردانی است. چهل سال نماز خوانده است اما هنوز سر جای اولش است، چهل‌سال روزه گرفته است اما جايگاهش فرقی نکرده است، چهل سال نماز شب خوانده است اما سر جای اولش است. اگر کسی در اين وادی به بيوتی نرسيد که «أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ» در بيرون اين بيوت، که وادی تيه است، می‌ماند. خداوند متعال به آن‌ها فرمود که «وَ ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطاياكُمْ وَ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ‌». از اين در (باب حطه) وارد شويد. دری که با ورود از آن همه بدی‌ها می‌ريزد، و به همهٔ خوبی‌ها می‌رسيد «قُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطاياكُمْ» گناهانتان فرو می‌ريزد. اين‌ها وارد اين وادی نشدند. طبيعی است دچار وادی تيه شوند. بيرون اين خانه، بيرون اين بيت همهْ وادی تيه است؛ يعنی انسان سرگردان است؛ مانند مورچه‌ای که بالا می‌آيد و به سر شانه شما می‌رسد، همين که عبايتان را جابه‌جا کنيد به سر جای اول خود بر می‌گردد و همه اين زحمت‌ها هدر می‌رود! وادی تيه اين‌گونه است. بنابراين، عبادات و رياضات هم در بيرون اين وادی ولایت، فايده ندارند.» ۹۲/۸‌/۱۴ #توضیح: «تیه» به بیابانی گفته می‌شود که بنی‌اسرائیل در پی خروج از مصر و بر اثر نافرمانی خداوند، ۴۰ سال در آن سرگردان شدند. @Emam_kh