#رمان_مسافر_عاشق❤️ #قسمت_بیست‌و‌هفتم بہ دور و برم نگـاه میکنم... چیــزے بہ ذهنم نمے رسد...چـکار کنم؟! چــشـمانم را ریز میکـنم و بہ صورتت زل میزنم با حالت پیروزمـندانہ اے نگـاهم میکنے...همــانطور چــشم هایم را مے بنــدم احـتمالا فکرش را هم نمیڪردے دیوانہ تر از تو ام! متعـجب نگاهم میکنے و چـیزے نمے گویی...لبــخند شیـطنت آمیزے میزنم ، بلــند میشوے و پشـتت را تمــیز میڪنے _وااااے محـمد خیلے کثیف شدے... _بہ لطف شمـا _مـن کہ بد جــایی نیافتادم! با حالتـے نگـاهم میڪنی و میـگویی : چـقد رو دارے! مے خندم و بہ لباست میزنم...با هم بہ سـمت بقیہ میرویم...در راه میگویم : میاے مسابقہ؟ بدون ایـنکہ منتظر جــوابت باشم با تمــام وجـــودم می دوم و تـو هم پـشت سرم بہ دنــبالم مے آیی آنـقدر مے دوم کہ پاهایم سـست میـشوند اما در همــان حالت میخـندیم...باز هم با تمــام وجـودمان! آنـقدر مــیخندیم کہ گـونہ هایمان هم سـست میشـوند!میــدوے تا بہ من برســے چــادرم را میـگیـرم تا زیر پاهایم گــیر نڪند مـدت ها بود کہ اینـگونہ خوش نمے گذشـت بہ من و تو... روز خــوبے بــود...براے مــن و تـــو... نہ نہ...مــن و تـــــو و ڪودکمان!