#رمان_مدافع_عشق قسمت ۵ نگاهت میکنم پیرهن سفید با چاپ شهید همت، زنجیر و پلاک، سربند یا زهرا و یک تسبیح ‌سبز شفاف پیچیده شده به دورمچ دستت. چقدر ساده ای و من به تازگی سادگی را دوست دارم. قرار بود به منزل شما بیایم تا سه تایی به محل حرکت کاروان برویم. فاطمه سادات میگفت:ممکن است راه را بلد نباشم. و حالا اینجا ایستاده ام کنار حوض آبی حیاط کوچکتان و تو پشت به من ایستاده ای. به تصویر لرزان خودم در آب نگاه میکنم #چادر_به_من_می_آید.... این را دیشب پدرم وقتی فهمید چه تصمیمی گرفته ام گفت. صدای فاطمه رشته افکارم را پاره میکند. _ریحانه؟...ریحان؟....الووو نگاهش می کنم. _کجایی؟ _همینجا....چه توشتیپ کردی تک خور؟!(و به چفیه و سربندش اشاره میکنم.) میخندد.... _خب توام میووردی مینداختی دور گردنت. به حالت دلخور لبهایم را کج میکنم.... _ای بدجنس نداشتم!!.... دیگه چفیه ندارید؟! مکث کرد.... _اممم..نه!.... همین یدونست. تا می آیم غر بزنم صدای قدمهایت را پشت سرم میشنوم.... _فاطمه سادات؟؟ _جونم داداش؟؟! _بیا اینجا.... فاطمه ببخشید کوتاهی میگوید و سمت تو با چند قدم بلند میدود. تو بخاطر قدبلندت مجبور میشوی سرخم کنی، در گوش خواهرت چیزی میگویی و بلافاصله چفیه ات را از ساک دستی ات بیرون میکشی و دستش میدهی.... فاطمه لبخندی از رضایت میزند و سمتم می آید. _بیا....!(و چفیه را دور گردنم میندازد.) متعجب نگاهش می کنم _این چیه؟!! _شلواره!... معلوم نیس؟؟ _هرهرهر!....جدی پرسیدم!مگه برای آقا علی نیست؟! _چرا!.... اما میگه فعلا نمیخواد بندازه. یک چیز در دلم فرو میرود. زیر چشمی نگاهت میکنم، مشغول چک کردن وسایل هستی. _ازشون خیلی تشکر کن! _باعشه خانم تعارفی! (و بعد با صدای بلند میگوید)....علی اکبر!....ریحانه میگه خـیــلــی باحــالـــے!! و تو لبخند میزنی نیدانی این حرف من نیست. با این حال سر کج میکنی و جواب میدهی: _خواهش می کنم. * احساس آرامش میکنم درست روی شونه هایم.... نمیدانم از چیست! از #چفیه_ات یا #تو