‼️برخی از مستحبات قرائت نماز 1⃣ در رکعت اول پیش از حمد بگوید: «اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ». 2⃣ در رکعت اول و دوم نماز ظهر و عصر «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرِّحِیمِ» را بلند بگوید. 3⃣ حمد و سوره را شمرده بخواند. 4⃣ در آخر هر آیه وقف کند یعنی آن را به آیه‌ی بعد متصل نکند. 5⃣ در حال خواندن حمد و سوره به معانی آیات توجه داشته باشد. 6⃣ پس از قرائت سوره‌ی حمد، چه در جماعت و چه در فرادی، و چه امام باشد یا ماموم بگوید: «اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ». 7⃣ پس از سوره‌ی «قُلْ هُوَ اللهُ اَحَدٌ» یک یا دو یا سه مرتبه بگوید: «کَذلِکَ اللهُ رَبِّی». 8⃣ پس از قرائت حمد و نیز بعد از سوره، لحظه‌یی مکث کند و سپس به ادامه‌ی نماز بپردازد. 9⃣ در رکعت سوم و چهارم بعد از تسبیحات، استغفار کند، مثلاً بگوید: «اَسْتَغْفِرُ اللهَ رَبِّی وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ» یا بگوید: «اَللّهُمَّ اغْفِرْلِی». 📕منبع: رساله آموزشی امام خامنه‌ای @Emam_kh

🌿دمنوشی_برای_زندگی_بدون_استرس ⇦•توصیه ابن سینا 🍃 بابونه 🍂 گل بنفشه 🍃 بادرنجبویه 🍂 اسطوخودوس ✍①ق.م از هرکدام را با②لیوان آبجوش20دقیقه دمکرده، روزانه ۳بار میل شود 🌿☘🌿☘🌿

🎥 هورمون عشق چیه؟ 🔺 اکسی‌ توسین؛ درمانی برای دردهای بی‌درمان! @Emam_kh

رمان #بغض_محیا قسمت پنجاه ویکم اوهم انگار میخواست مرا در آغوشش حل کند ... .. به صورت زیباي برادرم که داغون شده بود و به رویش نمیاورد خیره شدم اوهم خیره ي امیر عباس و هدي بود ... نگاهش انگار معنی نداشت و شاید من ... میترسیدم معنی کنم نگاهش را... جدا شدم از محسن ... نعیم نیم نگاهی انداخت و رو به نگار کرد... نگار خانم یاد بگیر توروخدا ... - نچ نچ نگاه کن ... محبت بینشون موج میزنه ... اونوقت تو یه سره با من دعوا کن ... بی مصرف... و چه خوب که نعیم بود و همیشه حالمان را خوب میکرد ... زن عمو پروانه رو به نعیم کرد ... - کم حسودي کن پسر ... نعیم هم خم شد تا کمر براي مادرش ... اي به چشم مادرجون شما جون بخواه... و من هنوز به فکر دارایی بودم که هنوز ندیده بودمش... نمیخواستم اوهم در منجلاب احساسی که من گیر افتاده بودم بیفتد ... نمیخواستم اوهم تباه شود... اورادوست داشتم ... مثل محسن... نگاهی انداختم به اوم که عجیب به فکر فرو رفته بود... حوصله ي نیش کلام هدي را نداشتم ... اشتهایی هم برایم نمانده بود ... مثل همیشه خزیدن به اتاقم بهترین راه بود برایم... به آشپزخانه رفتم تا شب بخیري بگویم ... به همه شب بخیر گفتم ... دلم تنهایی میخواست وقتی میدیدم همراهیش را با دیگري ... خسته بودم ازین همه تناقض... داشت دیوانه ام میکرد .. غیرتی میشد و محبت میکرد به من ... دست بلند میکرد به روي برادرش به خاطرم و دل به دیگري داده بود ... کاش بدانم ... که مسئولیت عشق هم می آورد؟؟؟؟ راهی پله ها شدم ... نگار هم که انگار از هر فرصتی براي چزاندن هدي بیچاره استفاده میکرد ... - آره محیا جون برو بخواب واسه یکی دو روز دیگه عقد کنونته پوستت شاداب باشه ... و... صداي شکستن بشقابی که از دست هدي افتاد روي اعصابم خط انداخت... سرعت بیشتري دادم به قدم هایم... براي امروزم کافی بود ... اي کاش روح انسان ها هم تابلوي ظرفیت تکمیل داشت ... اتفاقات به اندازه اي بود که سرخوشی هاي اندکم را خراب کند ... لباس هایم را کندم و خودم را روي تخت انداختم... نگاهم خورد روي کتاب هایی که گوشه ي اتاق افتاده بودند ... امشب حوصله ي آن هارا هم نداشتم ... دلم فقط خواب میخواست ... نه فکر ... نه غصه ... فقط خواب... دوسه روزي هم که تا عقدم مانده بود گذشت ... دوسه روزي که به گفته ي ساحل همان شب هدي از امیرعباس خواست به خانه اش برساندش و دیگر هم نیامده بود... دوسه روزي که امیرعباس هم انگار کلافه بود ... نمیدانم از استرس رسمی شدنمان بود یا قهر نازدانه اش... به هر حال گذشته بود و من این جا دقیقا وسط اتاقم با چشمانی پف کرده از فرط گریه هاي دیشبم نشسته بودم... بی هیچ اشکی ... بی هیچ فکري ... و حتی بی هیچ احساسی ... من عمیق ترین نسبت عالم را پیدا میکردم با اویی که تمام آرزویم بود ... پس این بی حسی براي چه بود !!! شاید براي آنکه مسئولیت بودم نه عشق... یا شاید هم براي دومی بودنم بود ... نمیدانم ... اما بی حس بودم ... و این بی حس بودنم را خودم هم اصلا نمیتوانستم طاقت بیاورم ... از جا بلند شدم و آب سردي به صورتم زدم ... با همان لباس هاي همیشگی پایین رفتم ... همه در آشپزخانه صبحانه میخوردند ... نعیم با دیدنم با لودگی کل کشید ... و همه هم میخندیدند... حتی اوهم که همیشه اخم داشت سرش را پایین انداخته بود کمی لبخند بر لب داشت... عمه چاي ریخت و رو به روي صندلی کناري امیر عباس که خالی بود گذاشت ... - سلام به روي ماهت مادر صبحت بخیر باشه ... بیا... بیا یه چایی بخور دهنت وا شه زودتر باید بري آرایشگاه عروس خوشگلم... ادامه دارد... 💖 🧚‍♀●◐○❀

✨بسم الله الرحمن الرحیم✨ 🌹شرح #حکمت10 🔴 قسمت ششم 🔻 اما سرفصل دوم در بحث معاشرت با مردم، نبایدهاست. یعنی خصلتها و رفتارهای بدی که اگر از ما سر بزند مردم از ما دور می شوند. برعکس آنچه که در حکمت ۱۰ خواندیم که: «خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَيْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَيْكُم» با مردم آنگونه معاشرت کنید که اگر مردید بر شما بگریند و اگر زنده ماندید با اشتیاق سوی شما بیایند. 🔹 نبایدهای معاشرت با مردم: 1⃣ عُجب و خودپسندی : 🔻 اولین نبایدِ معاشرتها، عجب و خودپسندی است. در حکمت ۶ میخوانیم: «منْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُ عَلَيْهِ»؛ " دشمنانِ انسان از خود راضی فراوانند" و در حکمت ۳۸ میفرمایند: «أوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ»؛ "وحشتناک ترین وحشت، عجب و خود پسندی است". در حکمت ۱۱۳ میفرمایند:«َ لَا وَحْدَةَ أَوْحَشُ مِنَ الْعُجْبِ» وحشتناک ترین تنهایی از عجب و خودپسندی نیست. در حکمت ۱۶۷ میخوانیم:«الْإِعْجَابُ يَمْنَعُ الِازْدِيَادَ» عُجب به خود(خودپسندی)، مانع رشد و ازیاد نعمت است. در حکمت ۲۱۲ میفرمایند: «عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ»؛ "اگر انسان نسبت به خودش عجب و خودپسندی داشته باشد، یکی از حسودان عقل خودش است." دلیل اینکه انسان نباید عجب و فخر داشته باشد، در حکمت ۴۵۴ به خوبی بیان شده است. حضرت می فرمایند:«مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ وَ آخِرُهُ جِيفَةٌ وَ لَا يَرْزُقُ نَفْسَهُ وَ لَا يَدْفَعُ حَتْفَهُ» آدمیزاد را چه به فخر؟ در حالیکه اولش نطفه ای بیش نبوده، آخرش هم جیفه و مرداری بیش نیست، نه به تنهایی قدرت دارد رزق خودش را تامین کند و نه خطری را از خودش دفع بکند. 2⃣ حسادت: 🔻دومین مسأله از نبایدها ، حسادت است. حضرت علی(ع) در حکمت ۲۱۸ می فرمایند: «حَسَدُ الصَّدِيقِ مِنْ سُقْمِ الْمَوَدَّةِ»؛ " یکی از آسیبهای مودّت و دوستی، حسادت نسبت به دوست است". در حکمت ۲۲۵ در ضرر در حسادت نسبت به خود حسود می فرمایند: «الْعَجَبُ لِغَفْلَةِ الْحُسَّادِ عَنْ سَلَامَةِ الْأَجْسَادِ» ؛ تعجب میکنم که حسادت ورزان از سلامت جسم خودشان غافلند، یعنی دارند ضربه را به خودشان میزنند. لذا در حکمت ۲۵۶ میفرمایند:«صِحَّةُ الْجَسَدِ مِنْ قِلَّةِ الْحَسَدِ» ؛ "یکی از راههای سلامتی تن، این است که کمتر حسادت بورزد". 3⃣ خشم و تندخویی: 🔻حضرت علی(علیه السلام) در مورد تندخویی در حکمت ۲۵۵ میفرمایند:«الْحِدَّةُ ضَرْبٌ مِنَ الْجُنُونِ لِأَنَّ صَاحِبَهَا يَنْدَمُ فَإِنْ لَمْ يَنْدَمْ فَجُنُونُهُ مُسْتَحْكِمٌ » تندخویی یک قسمی از اقسام جنون و دیوانگی است، زیرا صاحب این اخلاق یا بعد از تندخویی پشیمان میشود-خوب پس معلوم است کار عاقلانه ای نکرده است که پشیمان شده است- اگر هم پشیمان نشود پس معلوم میشود جنون و دیوانگی اش همچنان ادامه دارد. در بحث به خشم آوردن برادر مؤمن هم در حکمت ۴۸۰ خواندیم:«إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَهُ»؛ وقتی که مؤمن برادر دینی خودش را عصبانی بکند، دیگر از او جدا شده است. 4⃣ سوء ظن: 🔻 مولا در حکمت ۲۲۰ در ادب رفاقت میفرمایند:«لَيْسَ مِنَ الْعَدْلِ الْقَضَاءُ عَلَى الثِّقَةِ بِالظَّنِّ»؛ "از عدالت به دور است که انسان بر انسان دیگری که قابل اطمینان است سوءظن داشته باشد". و در حکمت ۳۶۰ میفرماید: «لَا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِی الْخَيْرِ مُحْتَمَلًا »؛ وقتی از زبان یک انسان خوبی حرفی خارج میشود که به نظر حرف بدی هست، تو تا میتوانی که آن را توجیه به خیر و خوبی بکنی، حق نداری سوء ظن داشته باشی. 5⃣ پرهیز از رفتارهای شک برانگیز: 🔻 در حکمت ۱۵۹ میفرماید:«مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ فَلَا يَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَّ»؛ کسیکه خودش را در موضع تهمت قرار بدهد، اگر مردم نسبت به او سوءظن پیدا کنند حق ندارد جز خودش را سرزنش کند». 6⃣ پرهیز از عیب جویی: 🔻 در حکمت ۳۵۳ میفرماید: «اكْبَرُ الْعَيْبِ أَنْ تَعِيبَ مَا فِيكَ مِثْلُهُ »؛ بزرگترین عیب انسان این است که آن عیبی که خودت داری را در دیگران پیگیری کنی. 7⃣ سخن چینی: 🔻 در حکمت ۲۳۹ میفرماید:«مَنْ أَطَاعَ التَّوَانِيَ ضَيَّعَ الْحُقُوقَ وَ مَنْ أَطَاعَ الْوَاشِيَ ضَيَّعَ الصَّدِيقَ»؛ کسی که دنبال سخن چینی باشد، حقوق برادری را ضایع کرده است. 8⃣ به زحمت انداختن دیگران: 🔻 در حکمت ۴۷۹ میخوانیم: «شَرُّ الْإِخْوَانِ مَنْ تُكُلِّفَ لَهُ» ؛ "بدترین برادران آن کسی است که انسان به خاطر او به زحمت و رنج بیفتد". 🎙 حجت الاسلام مهدوی ارفع

🎥 امروز #جنگ ما کجاست؟ 💰ما درگیر یک جنگ تمام عیار #اقتصادی هستیم. ❌ اما جنگی دیگر هست که ما از آن غافلیم‌ .!! #رهبر_انقلاب ‌ @Emam_kh