═✧❁﷽❁✧═ #لگد_محکم 1️⃣ «فضیل بن عیاض» #امام و راوی بزرگ اهل سنت است ولی بخاری، نسائی و ابی خثیمه او را تضعیف کرده اند. او قائل به مشروعیت خلافت ابوبکر، عمر، عثمان و امیرالمومنین (ع) است به همین دلیل ذهبی هیچ کدام از تضعیفات را وارد نمی داند و می گوید: ♦️ «... إذا ثبتت #إمامة الرجل وفضله، لم يضره ما قيل فيه...» 🔸 هر گاه #امامت و فضل مردی ثابت شد، تضعیفاتی که درباره او می گویند ضرری به او نمی رساند. 2️⃣ ذهبی در شرح حال «ابوبکر بن ابی دارم» ابتدا او را #امام و حافظ و فاضل معرفی می کند. او را فردی معرفی می کند که تمام عمرش اعتقاد صحیحی داشته است. برخی از روایات او را بیان می کند که مورد اتفاق همه است. اما زمانی که نوبت به روایت زیر می رسد او را شیخی گمراه و گناهکار معرفی می کند و حدیثش را نمی پذیرد: ♦️«... أن عمر رفس فاطمة حتى أسقطت محسنا...» 🔸 همانا عمر لگدی محکم به پهلوی فاطمه زهرا (س) وارد کرد که بر اثر آن حضرت محسن (ع) سقط شد. ✅ چگونه است که #امامت روایان حدیث هر گاه مطابق میل و هوای آنها باشد ارزش دارد حتی تضعیفات بزرگانی مثل بخاری و نسایی نیز اثری ندارد ولی اگر راوی دیگری چند حدیث خلاف میل و مذاقشان گفت گمراه و گناهکار می شود؟ آیا با این تعصبات مذهبی می توان قضاوت صحیحی درباره حوادث داشت و به حقیقت رسید؟ ✧❁دانشگاه امامت❁✧ 🆔 @Emamat110u