═✧❁﷽❁✧═ #الگوی-ناکارآمد 1⃣ یکی از تلخ ترین حوادث صدر اسلام حکومت یزید پلید است. یکی از جنایات او حمله به شهر مدینه است. 2⃣ صحابه و بزرگان مدینه با مشاهده کفر و فسق علنی یزید با او مقابله کردند. در این میان عبدالله بن عمر با آنها مخالفت کرد و بیعت خود را با یزید ادامه داد. 3⃣ او برای توجیه عدم مقابله با یزید به روایت زیر از رسول خدا(ص) استناد کرد: 🔹 در روز قیامت برای پیمان شکن علامتی نهاده می شود و گفته می شود: این خیانت و پیمان شکنی فلانی است. از بزرگ ترین خیانت ها - بعد از شرک به خداوند - آن است که فردی با دیگری بر اساس بیعت خداوند و رسول الله (ص) پیمان بندد و سپس آن را نقض کند. 5⃣ عبدالله بن عمر به اهل مدینه نسبت به برکناری یزید هشدار داد و آن را تجاوز از حدود و اسرف نامید!! ⛔️ آیا بیعت با فرد فاسد و گمراهی همانند یزید مورد رضایت خداوند و رسول الله (ص) است؟ ⛔️ با در نظر گرفتن حدیث فوق; اهل سنت چه پاسخی برای پیمان شکنی طلحه و زبیر و ... دارند؟ آیا آنها را جزء خائنین در روز قیامت می دانند؟ یا اینکه این حدیث را مخصوص دشمنان یزید پلید می دانند؟ ✅ آیا افرادی مثل عبدالله بن عمر که با دریافت رشوه با یزید بیعت کرد و در مقابل با امیرالمومنین (ع) بیعت نکرد; می توانند الگوی مناسبی برای دینداری باشند؟ آیا پذیرش یک سگ باز شراب خوار به عنوان خلیفه رسول الله (ص) اسراف و تعدی از حدود نیست؟ ✧❁دانشگاه امامت❁✧ 🆔@Emamat110u