eitaa logo
هیئت امام حسن مجتبی (ع)
585 دنبال‌کننده
5.1هزار عکس
3.8هزار ویدیو
58 فایل
ڪانال رسمے هـیئت مذهبے و فرهنگے امــام حــسن مجتبے (ع) ســــال تـاسیـس: ۱۳۸۰ ارسال مطالب و تصاویر جهت شرکت در پویش‌های هیئت. ارتباط با ادمین⬇️ 🆔 @hyatti
مشاهده در ایتا
دانلود
🤔 ❔تمام ملاقات های عمومی مراجع تقلید لغو شده است . همین آقایونی که مارا به مردن در راه اسلام دعوت میکنن اینطوری از بهشتی که وعدشونو میدن فرار کردن . با آمدن بلاياى طبيعى و يا اپيدمى شدن يك بيمارى هميشه اولين كسانى كه جانشان را برميدارند و فرار ميكنند همان متوليان دينى هستند ❗️❗️ 💠💠 👌مومنین از مرگ هراسی ندارند ، بلکه مرگ را چون پلی می دانند که آنان را به نعمت های مثال زدنی و نادیدنی بهشت می رساند . ❕ امام حسن عليه السلام در مورد مرگ فرمود ؛ « بزرگترين شادى ‏اى است كه به مؤمنان مى‏ رسد؛ زيرا از سراى رنج و بدبختى به نعمت جاويدان منتقل مى ‏شوند و بزرگترين هلاكتى است كه بر كافران در مى ‏رسد؛ زيرا از بهشتشان [در دنياى پُر ناز و نعمت‏] به سوى آتشى برده مى‏ شوند كه از ميان نمى‏ رود و به پايان نمى‏ رسد. » 📚معانی الاخبار ص 288 👌 امام زين العابدين عليه السلام فرمود ؛ « چون كار بر حسين بن على بن ابى طالب عليهما السلام سخت شد، همراهيان حضرت به او نگريستند و ديدند حالتش برخلاف آنهاست؛ چه آنكه آنها هرگاه كار بالا مى‏ گرفت رنگشان بر مى ‏گشت و بدن‏هايشان مى‏ لرزيد و دل‏هايشان به تپش مى‏ افتاد، امّا حسين عليه السلام و برخى از همراهان خاصّ او رنگهايشان برافروخته مى ‏شد و اندام‏هايشان آرام و جان‏هايشان آرامش مى‏ يافت. پس، آنان به يكديگر مى‏ گفتند: نگاه كنيد، از مرگ پروايى ندارد! حسين عليه السلام به ايشان فرمود ؛ « صبور باشيد، اى بزرگ زادگان! زيرا مرگ جز پلى كه شما را از رنج و بدبختى به سوى بهشت‏هاى پرگستره و نعمت جاويدان عبور مى‏ دهد، نيست. كدام يك از شما خوش ندارد كه از زندانى به قصرى برده شود » 📚بحار الانوار ج 44 ص 297 👌امام زين العابدين عليه السلام در پاسخ به اين پرسش كه مرگ چيست فرمود ؛ « براى مؤمن چون بركندن جامه ‏هايى چركين و شپشى از تن است و از هم گسستن كُند و زنجيرهاى گرانبار و جايگزين كردن فاخرترين و خوشبوترين جامه‏ ها و راهوارترين مركب‏ها و امن‏ترين منزل‏ها. و براى كافر به منزله بركندن جامه‏ هايى فاخر از تن و منتقل شدن از منزل‏هايى امن و جايگزين كردن آنها به كثيف‏ترين و خشن‏ترين جامه‏ ها و وحشتناك‏ ترين منزل‏ها و بزرگترين عذاب است.» 📚اعتقادات الامامیه ص 53 ❕امام هادى عليه السلام نزد يكى از اصحاب خود كه بيمار بود رفت. او مى‏ گريست و از مردن بيتابى مى ‏كرد. حضرت به او فرمود ؛ « اى بنده خدا! تو از مرگ مى ‏ترسى چون آن را نمى ‏شناسى. اگر بدن تو چندان كثيف و چركين شود كه از شدّت چرك و كثافت، آزرده شوى و بدنت پر از زخم شود و گال بگيرى و بدانى كه اگر در حمّامى خودت را بشويى همه آنها از بين مى‏ رود، آيا دوست ندارى به آن حمّام بروى و چرك و كثافت‏ها را از خودت بشويى؟ يا دوست دارى حمّام نروى و به همان حال باقى بمانى؟ عرض كرد: چرا، يابن رسول اللَّه [دوست دارم حمّام بروم‏]. فرمود: اين مرگ همان حمّام است و آخرين گناهان و بدى ‏هاى وجود تو را پاك و تميز مى‏ كند. پس، هرگاه وارد آن [حمّام روح‏] شدى و از آن گذشتى از هر گونه غم و اندوه و رنجى رهايى مى‏ يابى و به همه گونه خوشى و شادمانى مى ‏رسى. در اين هنگام، آن مرد آرام گرفت و تن به مرگ سپرد و حالش جا آمد و چشم خود را بست و جان داد. » 📚میزان الحکمه ج 11 ص 98 ❕بنابراین ما از مرگ هراس و ترسی نداریم چرا که مرگ را پلی می دانیم که ما را به نعمت های الهی می رساند ، اما این به آن معنا نیست که از خود مواظبت نکنیم و جان خود را به راحتی از دست دهیم ، بلکه دوست داریم عمر بیشتری کنیم تا بر ثواب خود بیفزاییم ، لذا هیچ گاه آرزوی مرگ نمی کنیم ، بلکه همواره طالب طول عمر هستیم . 👌پيامبر خداچون در بيمارىِ عباس به عيادتش رفت و ديد او مى‏ نالد و آرزوى مرگ مى‏ كند فرمود ؛ « اى عباس! اى عموى رسول خدا! آرزوى مرگ مكن. اگر نيكوكار باشى، بر نيكى‏ هايت مى‏ افزايى و اين براى تو بهتر است و اگر بدكار باشى و مرگت به تأخير افتد، از بدى‏ هايت دست برمى ‏دارى و اين براى تو بهتر است؛ هيچگاه تمنّاى مرگ نكن. » 📚الترغیب و الترهیب ج 4 ص 256 👌و فرمود ؛ « تمنّاى مرگ نكنيد؛ چون با مرگ رشته عمل قطع مى ‏شود و انسان باز نمى ‏گردد تا بدى‏ هايش را جبران [و خدا را راضى‏] كند. » 📚میزان الحکمه ج 11 ص 122 👌 و فرمود ؛ « تمنّاى مرگ نكنيد؛ زيرا هول و هراس قيامت سخت است و اين از خوشبختى است كه عمر بنده طولانى شود و خداوند توبه روزيش فرمايد.» 📚همان منبع ❕لذا به ما امر کرده اند که یکی از دعاهای همیشگی شما ، دعا برای طول عمر باشد ، چنان که علی علیه السلام فرمود ؛ «تو مى‏ توانى از خزاين رحمت خداوند چيزهايى را بخواهى كه جز او كسى قادر به اعطاى آن نيست؛ مانند فزونى عمر، سلامتى تن و وسعت روزى» 📚نهج البلاغه نامه 33 @emamhasane_mojtaba
🤔 ❔یه چی فکرمو مشغول کرده چطور امام علی هر شب میذاشته دره خونه فقرا ‏ظروف یکبار مصرف که نبوده تو چی میبرده هر شب هر شب با عقل جور در نمیاد تازه تو ظرف های فلزی هم اگر به فرض بگیریم میبرده شبی ده تا خونه ام که به صورت ناشناس شیر برده باشه سالی بیش از ۳۰۰۰ تا ظرف باید میخرید ❔بعدم طبق روایت های شیعیان میگند ناشناس میبرده شبونه پس یعنی نمیرفته پس بگیره !! یعنی کارخونه مسگری هم داشت از پس این همه ظرف بر نمیومد گاوداریش پیش کش واقعا جواب قانع کننده ای براش پیدا نمیشه ❗️❗️ 💠💠 👌در این شکی نیست که یکی از ویژگی های بارز علی علیه السلام ، بخشش های بی نظیر و او بوده است چنان که معاویه از دشمنان بارز علی علیه السلام به این مساله تصریح می کرد و می گفت ؛ «على اگر مالك شود خانه ‏اى از طلا و خانه‏ اى از كاه، طلا را بيشتر تصدّق مى‏ دهد تا هيچ از آن نماند » 📚شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 1، ص 20؛ الامامة و السياسة، ص 97؛ بحار الأنوار، ج 41، ص 144 🔸پیامبر گرامی در بخشندگی علی علیهما السلام می فرمود ؛ « اين درياى خروشان و خورشيد برآمده، در بخشش، از فراتْ بخشنده‏ تر است و دل گشاده ‏تر از دنيا. هر كس او را دشمن بدارد، لعنت خدا بر او باد » 📚کنزالفوائد ج 1 ص 148 🔸قرآن می فرماید ؛ « اگر انفاقها را آشكار كنيد، خوب است ، و اگر آنها را ساخته و به نيازمندان بدهيد، براى شما بهتر است » ( بقره 271) 🔸بر این اساس علی علیه السلام سعی می کرد که شبانه و به صورت پنهانی و ناشناس به کمک رسانی کند . در نقلی آمده است ؛ « عبد الرحمن بن عوف، چند دينار براى اصحاب صُفّه فرستاد و على عليه السلام، شبانگاهان يك بارِ شتر فرستاد، و دوست داشتنى‏ ترين دو صدقه در نزد خداوند، صدقه وى بود . پس صدقه شبانگاهان، كامل‏تر است.» 📚تفسیر فخر رازی ج7 ص 90 _ ذخائر العقبی ص 158 🔸در نقل دیگری به نقل از محمّد بن حنفيّه آمده است که می گوید ؛ « پدرم (على عليه السلام) شبانگاه، قنبر را صدا مى‏ زد و آرد و خرما بر دوشش مى‏ نهاد و به درِ خانه‏ هايى كه مى‏ شناخت، مى ‏رفت و كسى را از آن آگاه نمى‏ كرد. به وى گفتم: پدرم! چرا اين اموال را در طول روز (علنى) به آنان نمى‏ دهى؟ فرمود: «پسرم! صدقه مخفى، پروردگار را خاموش مى‏ كند». 📚ربیع الابرار ج 2 ص ،148 _ المناقب کوفی ج 2 ص 69 🔸ابن شهر آشوب به نقل از محمّد بن صمه، از پدرش،واو از عمويش نقل می کند ؛ « مردى را در مدينه ديدم كه ‏ اى بر پشت و سينى‏ اى در دست داشت و مى ‏گفت: «پروردگارا! اى دوست مؤمنان، خداى مؤمنان و پناه‏دِهِ مؤمنان! امشب هديه مرا به‏ درگاهت بپذير. جز آنچه در سينى‏ ام هست و آنچه پوشيده ‏ام، چيزى را مالك نيستم و تو خود مى‏ دانى كه با همه نيازم، خود را به خاطر بهره نزديكى به تو، از آن، محروم ساختم. پروردگارا! رويم را بر زمين مزن و دعايم را رد مكن». نزديك وى آمدم و او را شناختم. على بن ابى طالب عليه السلام است. نزد مردى رفت و او را سير كرد.» 📚مناقب ابن شهر آشوب ج 2 ص 76 👌در این رابطه متعدد دیگری نیز است که جهت آگاهی رجوع کنید ؛ 📚بحار الانوار ج 41 ص 24 باب 102 🔸از این روایات استفاده می شود که علی علیه السلام شبانه و به صورت ناشناس نیازمندی را برطرف می کرده است ، به گونه ای که مستمندان متوجه نمی شدند که آنکه به آنان کمک می کند علی علیه السلام است ، نه آنکه بگوییم ایشان مواد غذایی را بدون آنکه به صاحبان خانه اطلاع دهد ، پشت در خانه آنها می گذاشته و میرفته است چرا که در این صورت مواد غذایی در معرض از بین رفتن بوده است ، بلکه نیازمندان علی علیه السلام را می دیدند که به آنان کمک می کند اما نمی شناختند . 🔸از سوی دیگر اگر مثلا علی علیه السلام شیر به نیازمندان می کرده است نیازی به بحث ظرف و مانند آن که مورد اشکال قرار گرفته است نمیباشد چرا که می تواند چنین بوده باشد که علی علیه السلام مشک های خود را پر از شیر می کرده است و به صورت ناشناس مثلا با رفتن به در خانه نیازمندان ، ظرف ها و کاسه های را از شیر پر می کرده است . @emamhasane_mojtaba