🎥 در دولت سیزدهم ۶ میلیون نفر از جمعیتی که دچار فقر شدید بودند، کاهش یافت وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی پس از جلسه هیات دولت: 🔹بانک جهانی این آمار را تایید کرده است. 🔹ضریب جینی روند کاهشی خود را آغاز کرده است. 🔹ضریب پشتیبانی صندوق بازنشستگی به ویژه صندوق تامین اجتماعی نه تنها ثابت مانده بلکه رو به افزایش است. @PadDolat

🔺تیتر روزنامه اصلاح طلب، القای خط خطرناکی است و نمیتواند اتفاقی باشد. گورباچف نماد فروپاشی است؛ جای تعجب دارد #اصلاح_طلبانی که همیشه منتقد رد صلاحیت و نداشتن نامزد در انتخابات بوده اند حالا که برنده مقام ریاست جمهوری شده اند باز هم در خط فروپاشی حرکت می‌کنند! کندن این چاه برای رئیس جمهور جدید بسیار زود است. ✍علیرضا زادبر #پی_نوشت: اصلاح طلبی تفکر نیست بلکه دشمنی با عقل و اندیشه است

🔺مردمی بودن و حسینی بودن پزشکیان قابل تقدیر است اما هنوز ایده مرکزی دولت ایشان مشخص نیست؟! امیدوارم فقدان ایده حکمرانی را با دوربین درمانی جبران نکنند! ✍ جعفر یوسفی ▪️ کاش تیم رسانه‌ای آقای پزشکیان بعد از انعکاس حضور ایشان در هیات و فضای عمومی جامعه به نقش آفرینی و فعالیت‌های ایشان در تشکیل و برنامه دولت چهاردهم و چینش کابینه نیز توجه داشته باشند.. چون در حال حاضر ایشان در این عرصه غایب هستند! ✍ سیدعلی موسوی

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: جمعه - ۲۹ تیر ۱۴۰۳ میلادی: Friday - 19 July 2024 قمری: الجمعة، 13 محرم 1446 🏴🏴🏴🏴🏴🏴 🌹 امروز متعلق است به: 🔸صاحب العصر و الزمان حضرت حجة بن الحسن العسكري عليهما السّلام 🏴🏴🏴🏴🏴🏴 ❇️ وقایع مهم شیعه: 🔹اهل بیت علیهم السلام در مجلس ابن زیاد، 61ه-ق 🔹رسیدن خبر شهادت امام حسین علیه السلام به مدینه و شام، 61ه-ق 🔹شهادت عبدالله بن عفیف رحمة الله علیه

⭕️ این برنامه‌ایست که ظریف مسئول اجرایش شده است ‏‏این برنامه سالها قبل نوشته شده ‏از سندهای سازمان ملل نوش جان کنید!

اگر امید دارید که از این جماعت نفعی به ملت برسد مثل این است که باور کردی همه فاحشه ها پاکدامن اند بزرگ این جمع ظریف است که معتقد است ملت گله اند باید بلد باشی چگونه به آنان دروغ بگویی؛ روزنامه نویس این جماعت عباس عبدی است که نقشه فیبرنوری مملکت را به دشمنان فروخت و در دادگاه محکوم شد هر کدامشان را بنگری ......

🎥 افشای نقشه براندازان برای غارت اموال مسدود شده مردم ایران

اگر یک روزنامه منتقد پزشکیان به او لقب "گورباچف ایرانی" میداد جای تعجب نداشت؛ چون شهرت گورباچف در دنیا به خاطر ساده لوحی در اعتماد به امریکا بود که در نهایت باعث فروپاشی شوروی شد اما اینکه یک روزنامه طرفدار پزشکیان نیز از حالا او را گورباچف توصیف میکند، نشان میدهد خطر از آنچه که همه فکر میکنند نزدیک تر است! @sabety_ir ✅

اگر درباره پرونده کرسنت میخواهید اطلاعات دست اول داشته باشید، فایل صوتی گفتگویی که سه سال قبل (آبان ۱۴۰۰) با آقای پژمانفر رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس یازدهم داشتم را گوش کنید. این برنامه شاید تنها برنامه افشاگرانه صداوسیما علیه مافیای نفتی کرسنت بود که موجب فشارهای فراوان به صداوسیما در آن برهه شده بود. ✍دکتر امیرحسین ثابتی ✔️⚡️کرسنت و برجام دو تا خیانت بزرگ اصلاح طلبان به ایران

🔻دیانت در نسخۀ لیبرال‌های مذهبی -۱ 🖊مهدی جمشیدی ۱. لیبرال‌های مذهبی، هویّت پیچیده‌ای دارند: تو در تو و چند لایه‌اند و همچون یک متنِ ناخواسته، محمل تأویل‌های متعدّد قرار می‌گیرند و برداشت‌های متفاوت را برمی‌تابند. هر کسی می‌تواند از زاویه‌ای و به ‌اعتباری به آنها بنگرد و فهم خاصی را ارائه کند. اما حقیقت این است که اینان، باطن «دین» را به نفع «تجدّد»، مصادره ‌به‌ مطلوب می‌کنند و پوسته‌ای بی‌خاصیّت و شعاری و ظاهری از دین را به عوام عرضه می‌کنند تا نشان بدهند که میان دین و تجدّد، جمع کرده‌اند. عوام نیز که دلبستۀ دین هستند و البته به دلیل غرب ‌زدگی تاریخی، بیش ‌و کم نیز سودای تجدّد دارند، فریب اینان را می‌خورند و «نسخۀ متناقض»‌شان را می‌پذیرند. نخستین نسل از لیبرال‌های مذهبی، در روشنفکران دورۀ مشروطه متولّد شد و اینجا، نقطۀ آغاز روایت لیبرالی از اسلام بود. التقاط در رویکرد متمایل به عالَم تجدّد، در این برهۀ تاریخی تحقّق یافت و به یکی از چالش‌های معرفتیِ جامعۀ ایران تبدیل شد. ۲. اگر از تحوّلات و تطوّرات نیم قرنِ پس از این بگذریم، به نهضت آزادی و مهدی بازرگان می‌رسیم که ظهورشان در دولت موقت، در عمل و عین نشان داد که لیبرال‌های مذهبی، چه اوصاف و احکامی دارند. اینان، چنان مسأله‌دار و زاویه‌مند شدند که امام خمینی، چاره‌ای جز حذف و طردشان ندید و قاطع در برابر حضور و حیات ‌شان در حاکمیّت ایستاد. نسخه‌های «اصلاحی» و «اعتدالی» از لیبرالیسم مذهبی، در دهه‌های بعدی سر از خاک التقاط بیرون آورد و برخلاف بازرگان که منتقدِ حاشیه ‌نشین و غیررسمی بود، اینان به عرصۀ «قدرت رسمی» راه یافتند و دهه‌ها، نهادهای اصلی و عمدۀ حاکمیّت را در اختیار گرفتند. به‌این‌ترتیب، مرزهای هویّتی‌ای که امام خمینی در دهۀ شصت بر آنها اصرار می‌ورزید، به ‌تدریج درهم‌ شکسته شدند و اختلاط سیاسی در ساحت قدرت رسمی به وقوع پیوست؛ چنان‌که یکی از بحران‌های نظام جمهوری اسلامی در دهه ‌های گذشته، نزاع دامنه‌دار و دشوار بر سر «تداوم هویّت انقلاب» و ایستادن در مقابل خط «استحاله» و «مسخ» آن بوده است. ۳. در ترکیب لیبرال‌های مذهبی، مسأله‌ای که در نسبت با عوام موضوعیّت دارد، همین لفظ مذهبی است. لیبرال‌ها، چهرۀ عریان ندارند و آشکارا، منطق سکولار خویش را بیان نمی‌کنند، بلکه نقاب دیانت بر چهره دارند و حتی با ادبیات دینی، تجدّد را به جامعه القا می‌کنند. اگر میان «وجه لیبرالی» و «وجه دینی»، تفکیک و تمایز ایجاد کنیم و مجال ترکیب و تلفیق ندهیم، نقشۀ اجتماعی اینان، فرو خواهد ریخت. پس باید در پی واسازی و تجزیه بود و تعارض‌های درونی و تضادهای نهفته را در برابر دیدۀ عوام نهاد تا پوشش تزویر، برافتد؛ از جمله باید نسبت هویّتیِ آنها را با عاشورا فهم کرد. ۴. لیبرال‌های مذهبی، «انقلاب حسین» را می‌ستایند، اما برای اکنون، «انقلاب» و «انقلابی‌ گری» را برنمی‌تابند و نسخۀ اصلاح می‌پیچند. می‌گویند انقلاب، سرنوشت نامشخص دارد و طرحی است که به دلیل وسعت آرمان‌ها، محاسبه ‌ناپذیر است. به تبعیّت از کارل پوپر، بر این باور هستند که انقلاب، وعدۀ بهشت می‌دهد اما در عمل، جهنم می‌آفریند. ازاین‌رو، باید از انقلاب بر حذر بود و دچار خام‌اندیشی و بلندپروازی نشد. اگر هم جامعه‌ای، سودایی شد و هوس انقلاب در سر پرورانید و انقلابش نیز به سرانجام رسید، باید انقلاب را یک «نقطه» و «لحظه» بداند و بی‌درنگ پس از این، انقلاب و انقلابی‌گری را کنار بنهد و از «نهضت» به «نهاد» عبور کند. نظریۀ «نظام انقلابی»، خیال اندر خیال است و هیچ‌ گاه میان انقلاب و نظام، هم‌افقی و هم‌نشینی پدید نمی‌آید. باید میان این دو، یکی را انتخاب کرد و دیگری را وانهاد. و اقتضای عقل و ضرورت زمانه این است که «آرمان‌خواهیِ انقلابی» را به فراموشی بسپریم و یک «نظام واقع ‌بین» را صورت‌ بندی کنیم. ایدئولوژی انقلابی، فقط تا هنگامۀ وقوع انقلاب، کارکرد دارد و پس از آن، با سر به دیوار سختِ واقعیّت برمی‌خورد و انقلابی‌ها در اثر این حادثه، در می‌یابند که منطق انقلابی، فقط به کار ویران ‌کردن نظم سیاسی می‌آید و نمی‌توان با منطقی که انقلاب می‌کنند، حکومت کنند. راه «حکومت» از «انقلاب» جداست و نظریۀ نظام انقلابی، خیال ‌پردازیِ شبه ‌نظری است. به‌ این ‌ترتیب، باید «سرمایۀ انقلابی» را نیز کنار نهاد و به «سرمایۀ اجتماعی» رو آورد. باید در پی «عادی‌ سازی» بود؛ به این معنی که وضع انقلابی، اضطراری و موقتی و نابخردانه است و نباید در آن ماندگار شد، بلکه باید شتابان، به سوی وضع عادی و بهنجار حرکت کرد و رویکرد‌ها و انگیزه‌ها و اندیشه ‌های انقلابی را به تاریخ سپرد. باید «نظام» و «اصلاح» را جایگزین «انقلاب» کرد و از انقلاب، یک خاطرۀ تاریخی ‌شدۀ استثنایی ساخت. واقعۀ کربلا نیز با همۀ عظمتش، یک استثناست که قابل اقتباس و اخذ نیست.