به خود بیا! 

گفتی که در این فتنه بگو حق با کیست؟ 
این هشتگ زن، زندگی، آزادی چیست؟ 
یاد جمل و زبیریان افتادم! 
ای دوست! ببین کجای این قصه علی ا‌ست؟

جنگ جمل است و طمع آل زبیر
جهل من و ما... کوکب اقبال زبیر
تفسیر بلند آیه «واعتصموا»ست:
دنبال علی باش، نه دنبال زبیر

از غصه بیش و کم، زبیری شده‌ای؟ 
یا در طمع دِرَم، زبیری شده‌ای؟ 
شمشیر تو- شعر تو- دم از حق می‌زد
ای عشق علی! تو هم زبیری شده‌ای؟ 

ای ذره به خود بیا که پستت نکنند
در برج فریب، داربستت نکنند
هشدار! که این سقیفه ‌بازان یهود
گوساله سامری پرستت نکنند! 

هان! چیست که با مغیره‌ها می‌پلِکی؟ 
با غیر علی و غیره‌ها می‌پلِکی
دجّال تو را نیز خبرساز نمود... 
با نسل ابوهریره‌ها می‌پلِکی؟

از زخم شقایق و دل لاله بپرس
از راز سکوت ماهِ در هاله بپرس
ما زخمی تیغ ارتدادیم همه
از زخم هزار و چارصد ساله بپرس

دل ‌بسته ویترین ایمان خودیم
دوریم از اسلام و مسلمان خودیم
این قصه استخوان لای زخم است
عمری ‌ست اسیر کفر پنهان خودیم

از مکر معاویه ‌ست قرآن مظلوم
از طعن منافق است ایمان مظلوم
ما کوفه ‌مرام‌های این عصر شدیم   
جمهوری اسلامی ایران، مظلوم

آن امت صبر و زخم، خونین‌جگران
بغضند و سکوتِ کوه اما نگران
از قصه زخم خود نگفتند... تو هم
افسوس شنیدی از زبان دگران...

✍🏻 #سیدمهدی_حسینی