واضح است که ترجیح لابی‌بازهای اصولگرا، پزشکیان بود نه جلیلی ▪️برخی دوستان سوالاتی می‌پرسند و مطالبی را مطرح می‌کنند که نشان می‌دهد که تحلیل واقع‌بینانه‌ای نسبت به مناسبات سیاسی کشور ندارد! می‌گویند چرا بزرگان اصولگرا و مشخصا دور و بری‌های فلانی در دور دوم بطور جدی و همه‌جانبه پای کار حمایت از جلیلی نیامدند و از خود برای پیروزی جبهه انقلاب! هزینه نکردند؟ ▪️جواب واضح است؛ بیانیه‌های فرمایشی و حمایت‌های ظاهری و از سر رودربایستی را جدی نگیرید، ترجیح بسیاری از این بزرگان، پیروزی پزشکیان در برابر جلیلی بود! حداقل به دو دلیل: اول اینکه مبانی فکری ایشان حداقل در حوزه اقتصادی با تیم پزشکیان بسیار نزدیک‌تر است، هر دو معتقد به اقتصاد بازار آزاد، آزادسازی نرخ ارز، عمودی ‌سازی و انبوه ‌سازی مسکن (بجای سیاست آزادسازی زمین)، حمایت از شرکت‌های خام‌ فروش، حمایت از بانک‌های خصوصی، آزادسازی قیمت انرژی و ... هستند که در تمام این مسائل، جلیلی نقطه مقابل آن‌هاست. برخلاف اینکه دوستان معمولاً افراد را براساس مواضع سیاسی دسته‌ بندی می‌کنند، اتفاقاً مواضع و منافع! اقتصادی نقطه کلیدی همگرایی و واگرایی سیاسیون است، بقول معروف «دعوا بر سر لحاف ملاست» دوم اینکه قطعاً در جریان انتصابات و تایید صلاحیت‌ها و تعیین مدیران، تعامل با پزشکیان برای لابی ‌بازهای اصولگرا بسیار بسیار راحتتر از تعامل با جلیلی است و اگر چند نماینده مستقل و ناسازگار با بزرگان اصولگرایی در مجلس سازناکوک نزنند، این آقایان به زیبایی با هم به تفاهم خواهند رسید. در مقابل جلیلی اگر برگزیده میشد، هرچند که عموم مدیران خود را از جریان انقلابی انتخاب می‌کرد اما قطعاً وارد بده بستان‌ با آقایان اصولگرا و انتصاب گزینه‌های آنان نمی‌شد. ▪️مخلص کلام اینکه خیلی اصطلاحاتی چون: «نامزدهای جبهه انقلاب» و «وحدت نیروهای خودی» و «اجماع انقلابیون» و ... را جدی نگیرید. اجماع و وحدت بر اساس #مبانی_فکری و #اهداف_سیاسی یکسان شکل می‌گیرد نه فرمایش و دستور این و آن. به همین دلیل بسیاری از بزرگان اصولگرا، تمایلی به مایه گذاشتن جدی برای جلیلی نداشتند و شاید حتی اگر رودربایستی ‌های جناحی و ترس از دست دادن وجهه سیاسی نبود، پای کار تبلیغ برای پزشکیان هم می‌آمدند! 💠 احمد نبویان