#حال_مقال 🔍تغییر در مسیر وفاق ✍مرتضی بذرافشان در خبرها شنیدید نمایندگان، با استعفای «عبدالکریم حسین زاده» از مجلس برای معاونت ریاست جمهوری، موافقت کردند؛ اما طنز ماجرا از زبان یکی از اعضای بلند پایه هیات رئیسه که نخواست نامش فاش شود: ✓به فاصله یک ماه از مخالفت اولیه، آنگاه موافقت ثانویه، کدام گزینه صحیح هست؟ تغافل∆ تعامل∆تکامل∆تمایل∆. ✓دولت و شخص «حسین زاده» تغییر نکرده اند؛ تغییر و تمایل، از ما نمایندگان است. پس گزینه آخر. ✓یحتمل بداء حاصل شده؛ بداء در افعال غیر حتمی و اختیاری ممکن است. باز گزینه آخر. ✓عوامل بیرونی و اشتهاآور در تغییررای، کاملا مردود و به شدت تکذیب می شود. خدای نکرده اصولگرا و از فیلتر نظارت استصوابی به سختی عبور کرده ایم؛ یعنی برتری و تفاضل. ✓دولت مصر بود مرغ ما یک پا دارد؛ ماهم خودمان را زدیم به تغافل. ✓برای به حاشیه بردن طرفداران «جلیلی» ناگزیر با اصلاح طلبان کنار آمدیم. یعنی تعامل. ✓برای دهن کجی به حملات دشمن، گزینه دیگری برگزیدیم بنام تقابل. ✓از برکت این وفاق حداکثری، به کلیات بودجه در ۲٠ دقیقه رای دادیم؛ یعنی تساهل. ✓نیاز داریم به لایحه دولت برای بکارگیری «ظریف» رای دهیم؛ خود یا فرزندانمان شاید روزی شدیم دوتابعیتی. شما نامش را بگذارید تکامل. ✓وفاق یعنی بده و بستان و خود را بزنیم به کوچه علی چپ. یعنی تجاهل. ✓پس در رای به «حسین زاده» ۲+۴ گزینه و بیشتر همه صحیح می باشند؛ یعنی تنازل؛ بیچاره مردم. علی برکت الله.