#دلنوشته مولای هنوز و همیشه ی من این روزها دلتنگی ام از خودم و اهل زمین بسیار است مدام سوال ها ذهنم را درگیر می کنند از خودم میپرسم: الگویت زندگیت کیست؟ چه کسی را برای دنیا و آخرتت انتخاب کرده ای؟ حواست هست اگر بروی و امامت را نشناسی به شرک و کفر و نفاق رفته ای؟ حال نماز ها بخوان و روزه ها بگیر و زیارت ها برو مهمترین خان، خان امام است پرچمت را انتخاب کرده ای؟ غصه و دغدغه ی زندگیت چیست؟ دردهای مولا دلت را درد می آورد؟ از هنر و علم و وقت و دارایی ات برایش خرج می کنی؟ راستی؟ چقدر صادقی برای زهرایی شدن؟ برای مولای حبس شده ات از کدامین قسمت دنیایی ات گذشته ای؟ یا مدام برایش چرتکه می اندازی؟ می خواهی به مقام محمود برسی، بدون هیچ خرجی از اعتبارت و موقعیتت؟ می خواهی یارش باشی و سربازی اش کنی اما ذره ای به دنیایت خلل وارد نشود؟ راستی حواست هست که خانواده ی آسمانی ات از تمام دارایی هایت قیمتی تر است؟ چقدر شادش کرده ای؟ راستی امام زمانت از تو چه می خواهد؟ تا به حال به این اندیشیده ای؟ چه بزرگانی بودند که پیامبر را قبل از نصرت و پیروزی ، در تمام غربت، مدد رساندند و یا شهدای قبل از پیروزی انقلاب قبل از پیروزی ولی خدا به کمکش می روی یا در زمان پیروزی اش می خواهی از خواب بلند شوی؟ این ها بصیرت می خواهد، خودت باید خودت را به خیمه اش برسانی صدای #هل_من_معینش را میشنوی؟ باور، همت، تلاش، محبت، عشق و مودت داری؟ اگر تنها باشی و غریب، باز هم برایش قدم برمی داری؟ @Etr_Meshkat