که امشب ؛ شبِ دیوانگیِ ماست ‌‌.

سفره‌ی این خانواده شیر میدان پرور است قاسم‌و اکبر ندارد ، اصغرش هم حیدر است :)

امّ‌البنین به پیش همه روضه خواند و گفت ؛ شرمنده‌ام رباب ، پسرم را حلال کن . . .

قول میدم اگه ورق برگرده ؛ جوری لالایی بخونم حرمله گریه‌ش بگیره . .

ابی‌عبدالله ، هر روز که می‌گذره ، فکر اربعینت نوکراتو نابود تر از دیروز می‌کنه :)

ما را اگرچه بازی دنیا خراب کرد ؛ امّا به لطف روضه‌ی ارباب بهتریم .

_

قامتِ تازه جوانم شده با خاک یکی ؛ جای‌جایِ بدنش رفته و ساییده شد . . .

گفت برایمان روضه‌ی‌کشتن‌ِ حسین را بخوان ؛ رفت بالایِ منبر روضه علی‌اکبر خواند :)

آنقدر رعنا و رشید و بلند بالاست که اگر پا از رکاب ، بیرون کشد ، سرِ انگشتانش ، خراش بر چهره زمین می‌اندازد:) «وقتی که تو بر اسب سوار میشوی ، ماه باید پیاده شود از استر آسمان ، عباسم!» - چشمانی سیاه و درشت و کشیده دارد و ابروانی پر و پیوسته و گیسوانی چون شبق که از دوسو فروریخته و تاب برداشته و چهره درخشانش را چونان شب ِ سیاه که ماه را به دامن بگیرد ، درقاب گرفته است .