حسین هنوز چندگام مانده به عباس ، از اسب فرود می آید و تتمه توان و باقی رمقش را در زانوان ِ لرزانش میریزد که تا رسیدن به عباس همراهی اش کنند .. و همراهی اش میکنند ، تا پیکرِ عزیز برادرش .. در این نقطه ، حسین ایستادن را نمیخواهد ، حتی اگر بتواند . نقطه ای که عباس به خاك و خون نشسته است ، حسین ایستاده ماندن را خلافِ اخوت و مروت میداند ! اکنون ، اینجا ، غریب ترین زمان و مکان ِ عالم ِ امکان است :) آنچه اکنون اینجا میگذرد در تاریخِ هستی ، سابقه و مثل و بدیل ندارد . . .

حتی خدا هم به حرمت دست بریده‌ات ؛ واجب نکرده بهر نمازش قنوت را :)))

آه ، از ازدحامِ رعیت‌ها ؛ شاه را زیر دست و پا کُشتند :)))))))))

پدر خاک کجایی ؟ پسرت خاک نشد . . .

_

روضه خوانت میشوم با روضه ای تک مصرعی ؛ بر زمین بودی و بر جسم تو پیراهن نبود .

مرا در گوشه ای از شارع العباس دفن کنید ، و روی سنگ قبرم بنویسید : او به جز عباس بن علی ، کسی را نداشت :)

دختر حرمله در اوج حسادت می‌گفت ، خوشبحال رقیه چه عمویی دارد . . .

_

هزاران بار دزدیدم نگاهم را ولی حالا . . به چشمانت هزاران دوستت دارم بدهکارم .