••• .« بسم‌ ربِّ الـمُصلحین ». ندا داد: « الا یـا اهل العالم من حسین را دوست دارم » پیشتر در کنـار اروند مادر را دیده بود، گویی که محبت حسین از آنجا در دلـش ریشه دواند و چون درخشش ستـارگان بر طاق آسمانِ سیاه، که بـاهم بودنشان، راه نشان می‌دهد و امیدی‌هستند در دل تاریکی؛ بـه همراه اصحاب عاشورایی، سهل کرد طیِ طریق به سمت نور را و در باز شدن راه کربلا سهیم شد. بعدهـا در کربلا، قدم که گذاشت، کنج شش‌گوشه، پایین پای ارباب، «‌ إِلَهِی هَبْ لِی قَلْبا یُدْنِیهِ مِنْکَ شَوْقُهُ » گویان؛ که خدایـا به من قلب و عشقی عطا کن که بـا آن به تـو نزدیک شوم، شانه‌هایش را از حب دنیا تکاند و جاری شد. خونِ دلی‌‌ست انسان...که بـه زیر قبه اش اگر برسد، تا دست بر « ضَاقَ صَدْرِی »، همان سینه‌ی تنگ شده‌اش بگذارد؛ بدل بـه لعل می‌شود. چه خریدنی‌ست آن دل، کـه « قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَان ِ» سراسر ایمان شد. چه شنیدنی‌ست سخن قلبی کـه خدا در آن حکومت دارد و در حالی که « لایمکن الفرار من حکومتك » هیچ گریزی از آن نیست می‌گوید: « موهبت حضور ولی فقیه را با بن دندان و جانم حس کرده‌ام » چه معتقد است دلی که می‌داند: « مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِه ِ» هیچ حرجی برخـدا نیست اگر بر دشمن تسلیم شوید یا از دین برگردید، چرا که خدا برنامه‌‌اش را با وجود یا نبودتان پای‌ریزی نکرده، چرا که « يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْـكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ » زمین از خداباوران خالی نخواهد شد، به زودی گروهی را میآورد که دوستش دارند و خدا نیز آنها را دوست دارد، آنها تمام کارشان را برای خدا انجام می‌دهند، بر مومنان مهربان و خار کننده‌ی دشمنان‌اند. با یتیمان به نیکی برخورد میکنند و بر مستکبران سرسخت ‌اند. چه عاقل است آن دل کـه دریافت: « باید از خود شروع ‌کرد، که تمام خوف ها و ترس‌های انسان از دشمن برای این است که خودش را می‌بیند، اگر چنانچه خدا را دید و دانست که خدا هست و برای خدا کار کند، دیگر نمی‌ترسد » چرا که « و هُوَ یدرک الاَبصار »، « آنکس که باید ببیند، میبیند »، آدمی آینه‌ی معشوق است و چه‌ زیبادلی‌ست آنکه نور خدا را بازتاب میکند، دلی که درک کرده: « حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُون َ» پیروزی قطعی‌ست وقتی که: « وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا » ایمان به خدا و ولایت مطرح باشد. و خداوند پاداش عقلهای عاشق را خواهد داد همانطور که موهبت کرد و برگی از صفت زیبایی چون: « قاصِمُ شَوْكَةِ الْمُعْتَدِين َ»، درهم شکننده‌ی قدرت استکبار را، هدیه‌اش نمود. ندا داد: « ما ملت امام حسینیم » گویی عشق به حسین و خدای او وجودش را پر کرده. آنقدر که پرده‌ها برایش کنار رفته و ایران را قرارگاه حسین بن‌علی می‌داند! چه قوی‌ست دلی که سرشار از خدا باشد، چه عزتی می‌دهد خدا به دلهای استوارِ در راه. چه هیبتی می‌دهد به کلام. چه مرگ آگاهی عطا می‌کند خدا به دلِ مشتاقِ دیداری که نوشت: « آه مرگ خونین من...کجایی؟ » مُصلَح بودن چه‌ها که نمی‌کند. خوشبحال آن جوارحی که در خون غلطید و سوخت. خوشبحال مطیعان و مجاهدان. خدا به ما همراهی با صالحان را عطا کند ان‌شاءالله‌. #بـرای‌سحرگاه‌جمعه‌ساعت‌یک‌وبیست‌دقیقه 💔 |🖋| یك‌سال‌منتظرماند‌که‌شاید‌این‌رفتن‌خواب‌باشد 😔😭 #بهار_مهدوی