چون این پست جنبه غمگینی داشت میخواستم بزارم برای بعد تو کانال قرار بدم ولی الان که تصمیم گرفتم دو صفحه درس بخونم😅 یه خبری باعث شد فکرم از درس و خبرای خوبی که از صبح شنیده بودم منحرف بشه باعث شد با خودم فکر کنم من کجام دقیقا کجای زندگیم وایسادم رسیدم به این سوال که اصلا چرا باید تو این لحظه و این ساعت این جای زندگی وایساده باشم همون لحظه این حرف استادم اومد تو ذهنم (چرا گفتن شک و تردید به عدالت خداست) چرای ذهنمو کنار زدم یاد این پست افتادم دیدم الان که تو ذهنم با خدای خودم دارم حرف میزنم این پست قشنگ ترین و دقیق ترین حرفه دله الان که دارم این کلمات رو مینویسم یاد اخرین کربلام میافتم با خسته ترین حالت ممکن رفتم پیش امام حسین که تا پام رسید تو بین الحرمین زیر لب بخونم : اومدم اعتراف کنم . با تو دلم رو صاف کنم . من کم اوردم به ابلفضل اما انقدر قشنگ امام حسین دست کشید بود رو قلبم که خستگی برام نمونده بود اونجا قول دادم بهش که هیچ وقت کم نیارم . هیچ وقت ناامید نشم هیچ وقت زندگی کسی و با خودم مقایسه نکنم من یه حضرت زهرا تو زندگیم دارم که به تمام داشته های دیگران و نداشته های خودم میارزه خیلی قول ها به امام حسین دادم در اخرم ازش قول گرفتم که هیچ وقت تنهام نزاره و هرجایی داشتم خطا میرفتم پدرونه دستمو بگیره و خودش مسیر و نشونم بده حالا با این حرفا باز دلمو اروم میکنم فکرمو متمرکز میکنم و به سمت جلو قدم بر میدارم #انا_مع_العسری_یسری #دلنوشته .