. 🌿🌿به نام خدا🌿🌿 ☘دو لک لک در مرغزارى با خوشى زندگى می کردند. لاک پشتى در آن مرغزار با اين دو لک لک رفيق شد. وقتى تابستان تمام شد، لک لک ‏ها می‏خواستند پر کشيده و بروند و مهاجرت کنند. لاک پشت گفت: رفقا! کجا میخواهيد برويد؟ گفتند: اينجا که سرد و برف و باران می‏شود، ما به گرمسير می رويم. ☘لاک پشت گفت: مرا نيز با خود ببريد. گفتند: ما حاضريم تو را ببريم، ولى بايد با ما شرط بسيار محکمى کنى که در بين راه دهان خود را باز نکنى. گفت: دهان باز کردن که چيز مهمى نيست، باز نمی‏کنم. ☘گفتند: نه، تو نمی‏دانى، دهان باز کردن خيلى مهم است، چون گاهى مساوى با نابودى است. گاهی همه آتش ‏ها از گور زبان بلند می شود. تو با ما شرط کن که دهان خود را باز نکنى. ☘گفت: قول مى‏ دهم که دهان خود را باز نکنم. مرا ببريد. اين دو لک لک آمدند چوبى را کندند، به لاک ‏پشت گفتند: با دهان وسط اين چوب را بگير، ما دو طرف چوب را بلند مى ‏کنيم و تو را با خود مى ‏بريم، اما فراموش نکنى. گفت: نه. ☘لاک پشت وسط چوب را با دهان خود گرفت. آن دو لک لک با قدرت چوب را بلند کردند و به پرواز درآمدند. در حال رفتن بودند که از بالاى روستايى رد مى‏ شدند. هنگام عصر بود و روستايى‏ ها از زمين زراعت برمى ‏گشتند که ناگهان چشم آنها به اين دو لک لک و لاک پشت افتاد. ☘یکی از روستایی ها گفت: بدبخت اين لاک‏پشت که خود را در اختيار اين دو لک لک قرار داده است،سپس با صدای بلند به لاکپشت که در ارتفاعات بود گفت: تو با اين سنگى که به پشت و شکم دارى، خيلى بالاتر از اين دو لک لک هستى، چرا خود را در اختيار اين دو گذاشتى؟ ☘لاک پشت آمد دهان خود را باز کند که به آنها بگويد: اين کار من درست است،اما تا دهان خود را باز کرد، از آن بالا به پايين و روى سنگ‏ها افتاد و از بين رفت. لک لک‏ ها نيز چوب را انداختند و راه خود را ادامه دادند و گفتند: «لعنت بر دهانى که بى ‏موقع باز شود»! منبع: خلاصه ای از داستان کلیله و دمنه #سوره‌غاشیه #توجه‌به‌حرفهای‌سودمند‌و‌مفید @FahmeGuran