سالهاست که بی‌اختیار؛ با عینک روان‌شناسی به موضوعات اطرافم نگاه می‌کنم. ◀️ کودکی که توی جمع مهمانی بود؛ یه قاشق و ظرف آورده بود و داشت بستنی می‌خورد. وقتی خوردنش تموم شد؛ بلند شد و رفت توی آشپزخونه تا قاشق و ظرفش رو بشوره. اما؛ خیلی زودتر از اون چیزی که شستن یه ظرف و قاشق، زمان لازم داشت کارش تموم شد و سریع از آشپزخونه برگشت و گفت؛ شستم. همون لحظه بدون درنگ؛ یکی از بزرگترای جمع با طعنه و لحن بی‌اعتماد بهش گفت: ➖ چجوری شستی؟؟ هنوز چند ثانیه هم نشد که رفتی آشپزخونه!! کودک حسابی هیجان‌زده شد و انگار که حتی خودش هم نسبت به کارش بی‌اعتماد شده باشه؛ شروع کرد پشت سرهم به قسم خوردن و میگفت من شستمشون. 🔻 با دیدن اون فضا، قلبم مچاله شد. و از نوع رفتار و بازخورد اون بزرگتر که میتونست منجر به دروغگویی کودک بشه، واقعا ناراحت شدم. ‼️ حتی اگر واقعا هم کودک دروغ گفته بود؛ نباید مستقیم به روش آورده میشد. ♻️ چقدر خوب بود اگر اون بزرگتر؛ بجای لحن طعنه‌آمیز، با القای یک حس خوب بهش میگفت: «ممنون و آفرین که ظرف و قاشقت رو خودت بردی تا بشوری. خیلی از این کارت خوشم اومد، ولی فکر کنم بخاطره آغشته بودنشون به بستنی، نیاز به شستن بیشتری داشتن. اگر میتونی لطفا یک بار دیگه برو و بشورشون، و اگر نمیتونی اشکالی نداره، خودم بعدا میرم و دوباره یه آب بهشون میزنم.» 🟢 اینجوری اون کودک حس خوبی نسبت به کارش و مسئولیت‌پذیر بودنش پیدا می‌کرد و قطعا باعث میشد تا برای انجام بهتر و دقیق‌تر کارهاش، بیشتر و صادقانه‌تر تلاش بکنه. ❇️ توی لحن صحبتمون و انتخاب جملاتمون در برابر بچه‌ها باید خیلی مراقب باشیم. گاهی یک تجربه‌ی به ظاهر معمولی و پیش‌پا افتاده میتونه آسیب جدی برای نسل بعد بجای بزاره. ❇️ سهل‌‌انگاری، کوتاهی و یا حتی دروغ کودک و نوجوان رو مستقیم، همراه با لحن مسخره‌آمیز و یا طعنه‌آمیز، نباید مورد خطاب قرار داد. بهترست بجای چنین بازخوردهای آسیب‌زننده‌ای؛ نوع مکالمه و گفتگوی خودمون رو به گونه‌ای با اونها تنظیم کنیم؛ که باعث تقویت حس مسئولیت‌‌پذیری و صداقت در وجودشون بشه. #عینک_روان‌شناسی #تاثیر_رفتار_بزرگترها_بر_دروغگویی_کودکان با کانال #فرزند_ارزشمند_من همراه باشید •✾🤱•°•🖤•°•🤱✾• https://eitaa.com/joinchat/3404923311C8583b80b6f