🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی* #نویسنده_داریوش_مهبودی* #قسمت_بیست_چهارم _مگه چی شده؟🤔 با اشاره پایین را نشان داد. پایین پای آنها نارنجکی در زیر خاک افتاده بود💣. مرتضی یواش و دراز کش رفت نارنجک را برداشت .عراقی سر برگرداند چیزهایی به عربی بلغور کرد مثل اینکه ناسزا بگوید.مرتضی با خونسردی نارنجک را توی جیبش گذاشت .حالا قلبها مثل ساعت کار میکرد و میشد صدای نفس ها را شنید🤭. آرام به بچه ها گفت: _به محض این که نارنجک را پرتاب کردم فرار کنید.🏃‍♂ مدتی صبر می‌کنند تا هوا تاریک شود. ناگهان چیزی منفجر می‌شود و گرد و خاک و هیاهو بلند میشود. بچه ها در می روند به سمت خط خود یعنی هویزه. آنها را به رگبار می بندند. آقا مرتضی و اشرافی از ناحیه دست و کتف گلوله باران می شوند خود را به مزرعه گندم پرت می کنند و در تاریکی شب به عقب برمی گردند.🌚 ♥️♥️♥️♥️ حدود یک سال از ازدواجمان میگذشت و هر ماه سابقه نداشته خبر شهادت از زبان به زبان نچرخد.🥀 من از بس که ناراحت می‌شدم و گریه میکردم مرتب تصاویر مخصوصی از تشییع پیکر و تدوین شد مثل فیلم از جلوی چشمم می گذشت.😔 تا اینکه نامه یا پیغامی از او نمی رسید و کمی آرام گرفتم اگر خودش میاد همین که روبرو می شدیم حتما می گفت: _ من که کاری برای شما نکردم .خودت اینها را بر من حلال کن. یا بعدش می‌توانست مثل همیشه بگوید: _تو چرا خودت را انقدر زجر میدی‌ اصلا ناراحت نباش من هرجا باشم خودم را در میبرم. تازه مرگ که دست آدمیزاد نیست. خودش میاره ..خودش هم هر وقت صلاح بدونه میبره..🕊 _من که دست خودم نیست. به هر حال منم آدمم عاطفه دارم .جیگرم خونه 💔.دلم مثل سیر و سرکه میجوشه .مگه میشه آدم توی فکر شوهرش نباشه؟ کی همچی کرده که من دومیش باشم؟!😔 چند روزی که پیش ما می‌ماند واقعا حالم خوش بود، ولی همین که سر می گذاشت به قرآن از در می رفت، دوباره می شدم همان سیاه وقتی که کنج خانه باید به گل قالی زل میزند و خاطره می نوشت، یا از سر بی حوصلگی مریض می شد و دق می کرد. _اصلا بیا بریم اهواز؟! _یعنی چی؟! میخواست کلا اهواز ساکن شویم .حداقل چهار روزی، هفته یکبار ،می شد از منطقه برگردد و سری هم به من بزند. بعد که فهمیدم چه می گوید واقعا میخواستم بال در بیاورم آنقدر که بدون مقدمه و مشورت با خانواده قبول کردم😍. _خوب چه وسایلی را باید با خودمون ببریم. _هرچی میخوای بیار فقط سعی کن توی یک کوله پشتی و یک ساک جا بگیره..🎒 داشتم از تعجب کلافه میشدم و مثل خرچنگ دور خودم میچرخیدم میرم و اتاق را زیر و رو می کردم. _مگه میشه آدم همه زندگیش رو توی یه ساک و کوله جا بده.😓 _ما نباید بجز لباس چیز دیگه ای رو با خودمون برداریم. چند روز بعد راستی داشتیم با اقوام و خانواده خداحافظی می کردیم با یک ساک و کوله پشتی عازم فسا شدیم تا بعد از آنجا به شیراز و بعدش به اهواز