📌 بحثی پیرامون حقیقت ذکرالله حال ببینیم اینکه حضرت باری تعالی در قرآن کریم فرمود: « فَاذکُروُني أَذکُرکُم» تو مرا یاد کن، تا من تو را یاد کنم، یعنی چه؟ شاید به ذهنمان بیاد که خدای تبارک و تعالی مگر به بندگانش تفضل ندارد و از آنها یاد نمی‌کند که یاد آنها را متوقف بر یاد کردن آنان فرموده است؟! مگر خدا از بندگانش یاد نمی کند؟! این آیه یک کلمه یا گزاره ادبی یا شاعرانه نیست که فقط بگوییم: کلام زیبایی است! نه خیر.« فَاذکُروُني أَذکُرکُم» یک واقعیت الهیست و جامع حقایق است که باید باز شود. اینکه فرمود:« فَاذکُرُوني أَذکُرکُم» معنای اولیه‌اش این است که اگر کسی بخواهد به مقام ذکر و حقیقت ذکر راه پیدا کند؛ والا چیزی به او نمی‌دهند. ذکر مراتبی دارد که نماز، بالاترین درجه آن است. شما هم وقتی که خدا را در یک مرتبه و درجه‌ای خاص یاد می‌کنید، خدای تبارک و تعالی هم شما را در همان سطح یاد می‌کند. بله؛ این درست است که هرچه به ما می‌رسد از ناحیه‌ی خداست، اما عنایت خاص و تفضلات ویژه الهی، بسته به ذکر ماست و بالاترین سطحش در نماز است. 👤 #حضرت_استاد_غفاری (دام ظله) 📚کتاب سلوک عشق، صفحــ۲۳و۲۴ــه ****--****--****--****--**** 🔹نماز اول وقت🔹 🆔 @Ganjhayemanaviy