هدایت شده از پهلوی بدون روتوش🇵🇸
❄️ وقتی که با آمریکا رفیق بودیم
🔹در زمان رابطه دوستانه رژیم پهلوی با #آمریکا، وضعیت اقتصادی ایران در وضعیت اسفباری قرار داشت. به نوشته روزنامه کیهان در 4مرداد 1350، تنها در استان سیستان و بلوچستان، 160هزار نفر از گرسنگی و #فقر از پا درآمده و بکلی نابود شدند
🔰 ایشان از شهر و ده و خانه و کاشانه خود آواره گشتند و عده کثیری بر اثر فقر و بیماری و نداشتن سوخت و غذا و #دارو، جان خود را از دست دادند.(کیهان 31فروردین1350)
💎 بسیاری از مردم محروم به علت تنگ دستی و ناداری با دیده ای گریان و دلی خون بار از #کودکان خود چشم پوشیدند و برای آنکه شاهد مرگ تدریجی آنان نباشند، آنان را در میان راه ها، بیابان ها و خیابان ها رها کردند (کیهان 10خرداد1351)
#پهلوی_بدون_روتوش
🆔 @pahlavi1357
⭕️ نشاندنِ عبادت به جای عدالت!
➖ بخش‌هایی از سخنرانی #امام_موسی_صدر در ۱۷ تیر۱۳۵۴
◀️ جدائیِ اصلِ عدالتِ اقتصادی و اجتماعی از ایدئولوژیِ اسلامی، که خود گوشه‌ای از فاجعه جدایی عقیده از شریعت است و گروه‌های مختلفِ مسلمان آن را پذیرفته‌اند، باعث گردیده است که #عدالت ژرفا و کلیت و استمرارِ خود را از دست بدهد؛ به‌‌طوری که امروز عدالتِ اقتصادی و اجتماعی به صورت یک مسئله اجتماعیِ محض و موضوعِ سیاسیِ خالص درآمده است.
🔸 به درستی نمی‌دانیم که این توطئه از چه هنگام پدید آمده است. آیا توسطِ دوست جاهل و نادان انجام گرفته یا دشمنِ در کمین؟ ولی مسلم است که این شیوه تفکر پیش از ارتباط و تأثیرِ متقابلِ فکری میان اروپا و دنیای اسلام بوده است و پس از این ارتباط به شکلِ روشن و مؤ‌ثری بروز نموده؛ به‌‌طوری که به‌‌صورت مکتبی حاکم بر امت مسلمان درآمده است.
🔹 خداوند تنها در معابد و مساجد و در روزهای جمعه و ماه رمضان پرستش می‌شود. و ایمان تنها در شرایط سخت و دشوار انسان بازتاب دارد؛ در هنگامِ مرض، ناکامی، شکست، فقر و پیری؛ نه در روزهای زندگی، دوران جوانی، تندرستی، پیروزی و کامیابی. درِ بازار، کارگاه، کارخانه، کشتزار، و اداره و سایر عرصه‌های زندگی بر روی ایمان بسته شده و خارج از دایره نفوذِ آن است.
🔸 کسانی که این بینش را پدید آوردند و داعیه‌دارِ آن بودند، برای خود محیطی می‌خواستند که ایمان و خداوند ناظر بر اعمال آنان نباشند تا به آزمندی‌ها و هوای نفس خود میدان دهند و انسان‌ها را بی‌رحمانه استثمار کنند و ابزارهای کسب درآمد و منافع را بدون قید و شرط و بدون پایبندی به شیوه‌های شرافتمندانه در اختیار بگیرند.
🔹 آری، کسانی که چنین خواسته‌هایی داشتند و پیام‌آور فرهنگ و تمدن مادی غرب بودند، همان‌هایی بودند که احساسات دینی و مسئولیت‌های معنوی و روحی را مانعی بر سرِ راهشان می‌دانستند و پس از پایان دادن به دوران فلسفه اسکولاستیک و قلع و قمع طرفداران آن به ریشه‌کن ساختن احساسات دینی و خاموش کردن بارقه‌های آن در سراسر دنیا ادامه دادند.
🔸 سپس عرصه را برای #نظام_سرمایه‌داری که همان رسالت نامقدس آنان بود باز کردند، تا کارش را با آزادی مطلق و بدون هیچ‌‌گونه التزام و تقیدی آغاز کند و به صنعت و تولید و افزایش تولید بپردازد، و سپس برای مصرف و فروش کالاهای تولیدی خود به جستجوی بازار رود و #استعمار و #استثمار کند و جنگ‌ها به راه اندازد و تمدن‌ها و فرهنگ‌ها را پایمال کند و #فقر و نیازمندی‌های ساختگی را برای ملت‌ها به ارمغان آورد.
🔹 انسان از عدالت دور و عبادات از مضمون خود تهی شده و به‌‌صورت مراسم خشکِ بی‌روح درآمده است. قرآن کریم بار‌ها تأکید کرده است که عبادت‌ها و به‌ویژه نماز، هرگاه همراهِ زکات یا برآورده کردنِ نیازِ نیازمندان و همسایگان و نزدیکان نباشد، پس وای بر چنین نمازگزاری. فَوَیلٌ لِلمُصَلینَ الذینَ هُم عَن صَلاتِهِم ساهونَ الذینَ هُم یُراؤ‌ونَ و یَمنَعونَ الماعونَ. پس وای بر آن نمازگزارانی که در نماز خود سهل‌انگارند؛ آنان که ریا می‌کنند و از دادن زکات دریغ می‌ورزند.
🔸 شاید برخی از علمای دین، با دعوت و تبلیغ یا با سکوتشان، در نشاندنِ عبادت به جای عدالت، سهیم بوده باشند. این در حالی است که اسلام اعلام داشته است: افضل العبادات کلمه حق عند سلطان جائر! برترین عبادت سخنِ حق گفتن در برابر سلطان ستمکار است. عدل ساعه خیر من عباده سبعین سنه!
🔹 روشن است که نتیجه این روش تربیتی بی‌نهایت خطرناک بوده است، چرا که نبودِ عدالت در جوامع از مرحله خطرهای سیاسی و اجتماعی گذشته و به مرحله انحرافات ایدئولوژیک رسیده و موجب ناامیدی بزرگی از دین و مؤ‌سسه‌های دینی و علمای دین، مخصوصاً از آن دسته از علمای دین که در برابر بیدادگری‌ها سکوت می‌کنند و برای احقاق حقوق مردمِ زیرِ ستم مبارزه نمی‌کنند، شده است.
🔺 هرگاه عدالت، در برخی جوامع، به صورت جزئی و جدا از قاعده و زیربنای اعتقادی- اسلامی تحقق یابد، مشکلات بزرگ‌تری به جای می‌گذارد. زیرا این نوع عدالت موجباتِ متعارف و فرهنگیِ خود را همراه می‌آورد و شکل خاصی از مصرف را به جامعه تحمیل می‌کند؛ در نتیجه، شیوه‌ای تازه از زندگی را در پیشاروی انسان می‌نهد که او را به گمراهی می‌کشاند.
منبع: کانال مستضعفین
@GgaroGhati
https://eitaa.com/GgaroGhati
9.95M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
لطفا نشر طوفانی
نقدی کوتاه بر یکی از بیانات آیت الله جنتی
#جهاد_تبیین #تحریف #فقر
✅ @GgaroGhati
https://eitaa.com/GgaroGhati
ماجرای لقب شاه چمدانی چیست؟
.
شاهِ چمدانی
ماروین زونیس استاد آمریکایی و نویسنده کتاب #شکست_شاهانه در صفحه ۱۸۰ کتاب خود از #محمدرضا_پهلوی با این عنوان یاد می‌کند:
شاه چمدانی
این صفت را نشریات اروپایی به #شاه داده بودند زیرا همواره در میان خطر و معرکه از کشور فرار می‌کرد. نخستین باری که #محمدرضا از کشور گریخت به مرداد سال ۱۳۳۲ باز می‌گردد.
وقتی به بغداد و از آنجا به رُم پناه برد.
او در بحران‌ها از قلب حادثه گریزان بود و به تعریف خواهرش #اشرف روحیه مُرغدلی داشت. در همان سال، در اوج دعوای با #مصدق بخصوص پس از کشتار معروف سی تیر که بیش از ۲۵۰ نفر در یک روز پس از استعفای مصدق کشته شدند بار دیگر #شاه مورد عتاب قرار می‌گیرد. اما این بار از جانب همسری که همیشه دوستش داشت: ثریا
#ثریا در خاطراتش اشاره می‌کند که با لحن تندی با شاه صحبت کرده است:
"خودت را جمع کن و کشور را از #فقر و کمونیسم نجات بده. آدم دلش به تو میسوزد. تو حق نداری با این حالت افسردگی زندگی را سر کنی. تو باید مرد باشی که زمانی بودی و من به او احترام می گذاشتم."
Anderw Cooper, The fall of heaven. Op. Cit. P 75.
۲۶ دی ۱۳۵۷ محمدرضا پهلوی پس از مجموعه اقداماتی یک ساله برای بقا در قدرت وقتی با شکست همه طرح ها روبرو شد از ایران فرار کرد. او برای بقای در قدرت طرح های گوناگونی پیاده کرد اما به نتیجه نرسید از تغییر چند نخست وزیر، خواندن اعلامیه معروف، بازداشت هویدا، احتمال وقوع کودتا، انحلال ساواک، برپایی حکومت نظامی و.... شاه بیش از ۴۰۰ روز متوالی مقاومت کرد اما مردم دیگر به خانه بازنگشتند. در سال‌های اخیر افراد شاخصی نظیر دکتر زیباکلام با انکار این ۴۰۰ روز مقابله شاه با مردم، این گزاره را در ذهن‌ها تثبیت کردند که شاه به اختیار رفت! چون مردم او را می نمیخواستند! البته این نخستین فرار شاه در وسط معرکه نبود. نخستین بار ۲۵ مرداد سال ۳۲ در جدال با دکتر مصدق از ایران فرارکرد و به ایتالیا رفت. آن زمان سفیر مصدقی ایران در رُم حتی به ملاقات شاه نرفت و یک تاجر یهودی ایرانی هزینه های اقامت شاه را پرداخت کرد. از آن به بعد شاه تصمیم گرفت بخشی از دارایی خود را اساسا خارج از کشور ذخیره کند و اصلا وارد کشور نشود. سال ۵۷ شاه از این تجربه بهره برد. چون نیازی نداشت حسابهای خارج از کشور را پر کند. بهبهانیان پیشکار مالی و رازدار دارایی شاه بود که بعدا سر خانواده شاه پس از مرگ شاه کلاه گذاشت و ناپدید شد. هیچ گاه هم مصاحبه نکرد.
#علیرضا_زادبر
@Politicalhistory
@GgaroGhati