سلام علیکم. چند وقت بود بچه ها رو سینما نبرده بودم و خیلی غر میزدند. بالاخره نشستم نقدهای ۱۹ فیلم رو پرده رو خوندم و دیدم بینشون فیلم «ورود و خروج ممنوع» جزو سالمترینها هست خصوصا از جنبه طنز بودن(معمولا فیلمهای طنز انبوهی از لودگی و بد آموزی همراهشه) از قضا کارگردانش رو میشناختم (امید آقایی) ۶-۷ سال پیش که تهران بودیم یکی دوبار اتفاقی و به واسطه یکی از رفقا معاشرت خانوادگی داشتیم. (آدم باصفا، ولایتمدار ، ساده زیست که درجه دار ارتش بود و رفته بود طلبه هم شده بود) دغدغه کار فرهنگی داشت و اون سال پیکانش رو فروخته بود و کتاب اخلاق کریمان رو نوشته و چاپ کرده بود و مجانی به راننده تاکسی و این و آن هدیه میداد، یک جلدش رو هم به من هدیه داد. بعدا تصادف کرد و از محل دیه ای که بهش دادن میخواست فیلمی اجتماعی با نام «غیرت» رو بسازه که تا حالا جور نشده. نقد فیلم رو که میخوندم خیلی رغبت به دیدنش پیدا نکردم تا اونجایی که رسیدم به اسم آشنای کارگردان! اونهم به عنوان اولین فیلم اولین کارگردان روحانی سینمای کشور. فرد نقد کننده بدش نمی آمد که فیلم رو بکوبه و ضعیف جلوه بده. بالاخره بچه ها رو برداشتم و رفتیم برا سانس ساعت ۱۶ سینما سیمرغ مشهد. گفتند هیچکی غیر از شما نیست لذا اکران نمیشه! گفتم ۳ نفریم. قبول کرد برا سانس بعدی هرچند نفر که بود اکران کنه. سانس آخر شب شدیم کلا ۶ نفر! به نظرم فیلم خوبی با مایه طنز بود و حاوی پیامهای اخلاقی.اول فیلم روحانیت بداخلاق فاصله گرفته از بدنه اجتماع رو تخطئه میکنه و آخر فیلم، روحانیت مردمی دغدغه مند رو تجلیل. شاید برا همینه که خیلی ها دوست دارند فیلم دیده نشه. هر چند که روزهای آخر سال وقت سر خاروندن ندارید اما چون محتوا و پیام فیلم خوبه و همراه طنز و اولین ساخته ی این کارگردان دغدغه مند، بد نیست تا رو پرده هست به همراه خانواده و با خیال راحت برید ببینید و حمایتی هم باشه از این کارگردان. یا علی #ورود_و_خروج_ممنوع ✍ @Golchintajrobeh 🎬