🔹کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش 🔹کِی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟ ▫️آیت‌الله #سعادت‌پرور (معروف به پهلوانی تهرانی) می‌فرمودند: در یکی از جلسات وقتی که این شعر خوانده شد، مرحوم علامه طباطبایی بغض کردند و رفتند از اتاق بیرون و صدای گریه ایشان در راهرو بلند شد. 📚جام صهبا ص۲۱۶، به نقل از آیت الله سید عبدالله جعفری

آیت الله #سعادت‌پرور : #مراقبه و آن عبارت است از متوجه و ملتفت خود بودن در جمیع احوال، تا از آنچه بدان عازم شده و عهده کرده تخلف نکند. رسائل عرفانی/ ص۸۵