▪︎ از سخنش نوعی تهدید به مشام می رسد. ▪︎ امام صریخ واکنش نشان می دهد: ○ مرا از مرگ می ترسانی؟! کار شما به جایی رسیده که مرا بکشید؟ نمی دانم در جواب تو چه باید بگویم ! آنچه مرد اوسی به پسر عمویش گفت، به تو می گویم . مرد اوسی می خواست به یاری پیامبر به جنگ برود ، پسر عمویش به او گفت کجا می روی؟ کشته خواهی شد! او در پاسخش گفت: می روم کشته شوم، این بر جوانمرد عار نیست . گر هدف ، حق باشد و رزمنده تسلیم خدا نیک مردان را حمایت تا کنم با جان و دل فارق از اغیار و راهم زگمراهان جدا. گر بمانم سربلندم ور بمیرم باک نیست بر تو بس این ننگ ، خواهی مرد اما بی هوا. ▪︎ حر سکوت می کند واز امام دور می شود و سپاهش را از امام دور می کند اما همچنان مراقب است . ▪︎ سخت بر سر دو راهی انجام مأموریت عبیدالله و انتخاب حسین بن علی که مظهر دیانت و عظمت اسلام است ، مانده که چه کند . اینجا آغازفاصله گذاری اش با حکومت آغاز می شود. به فکر فرو می رود و نگران فرجام کارش است. هرچه جلوتر می رود، چکاچک شمشیرها را بیشتر حس می کند و مانده است که شمشیرش از نیام بیرون خواهد آمد؟ آخر به سود چه کسی و به کدام یها؟! ▪︎احساس می کند حرکت تنگاتنگ سپاهش با قافله امام باعث رنجش و اذیت زنان و کودکان شده ، تصمیم می گیرد از قافله فاصله بگیرد . اما همچنان نگران و سر در گریبان و دنبال چاره و گریزی برای خلاصی از این کشاکش ها که به شمشیر ختم نشود! ▪︎ سواران خسته اند به منزل عذیب الهجانات، به چراگاه شتران نعمان بن منذر رسیدند، دستور توقف داده می شود. جوانان به سرعت مشغول برپاکردن چادرها شدند . این یعنی خبر از توقف واستراحت روزانه . سپاه حر ناگزیر به توقف است ، با فاصله از کاروان امام ،اتراق می کند ! به تصمیم و حرکت امام در انتظار می نشیند! ◇ السلام علیک یا اباعبدالله یا بن امیر المؤمنین ◇حمید احمدی ۲۷ تیر ۱۴۰۲ #روز_شمار_کربلا 💖 @H2ONaCl