*منزل دهم* | منیٰ جمعه ۹ تیر ۱۴۰۲ ۱۲ ذیحجة‌الحرام ۱۴۴۴ ایّام تشریق 🌺 رسول‌الله فرموده گناهکارترین فرد در عرفات کسی است که وقتی می‌خواهد از این سرزمین کوچ کند، فکر کند خدا او را نیامرزیده... تا چشم کار می‌کند در این صحرا حاجی کفن‌پوش می‌بینی. همه مثل هم، یک لا قبا... فرصت مغتنم است تا زیر آسمان مشعری که خدایت گفته فاذکروا الله عند المشعر الحرام، ذکرش بگویی و به کرده‌هایت فکر کنی. به اینکه می‌خواهی چه کنی و بعد از این قرار است چه بشود... مثل شب‌های ۲۳م ماه مبارک... اذان صبح را که می‌گویند برای وقوف در مشعر تا طلوع آفتاب، نیّت می‌کنیم و بعدَش سیل جمعیت سفیدپوش‌ها به راه می‌افتد... همه در حرکتیم به سوی مِنیٰ، سرزمین آرزوها... در ازدحام حاجیانی که در حرکتند، از میان وادی مُحَسِّر(محل زمین‌گیر شدن سپاه ابرهه) می‌گذریم و به منیٰ می‌رسیم. سرزمینی سفیدپوش مثل خودمان، تا چشم کار می‌کند فقط خیمه... ❣شب‌هایش را که دیگر نگو و نپرس... اینکه می‌دانی آقایت همین نزدیکیست و بین چادرها دارد قدم می‌زند ولی خودت را لایق حتی نیم‌نگاهش هم نمی‌دانی، حس غریبی است... صبح زود روز دوم برای رمْی هر سه جمره می‌رویم و به چادرها برمی‌گردیم. شب آخر بیتوته در منیٰ هیئت داریم... ‌ولی با هیئت‌های شهرمان فرق بزرگی دارد؛ آنجا سرقفلی مجلس، بالای مجلس است و هرکسی را به نزدیک منبر بار نمی‌دهند... ولی در منیٰ و عرفات، درِ ورودی خیمه سرقفلی دارد! تا روضه سمت علقمه می‌رود نگاه حاجی‌ها می‌رود سمت درِ خیمه... 😭 ولی افسوس که... این دیده نیست لایق دیدار روی تو چشمی دگر بده که تماشا کنم تو را... #سرزمین_آرزوها 💖 @H2ONaCl