دنیای غذاها 🖋 امیر خندان لابد شما هم با غذاهای خانه مادربزرگ خاطره‌های زیادی دارید. شاید هم از یکی از اعضای فامیل و هنر آشپزی‌اش، یادگاری‌هایی در ذهنتان به جا مانده باشد. دنیای خوراکی ها عجیب و غریب‌اند. یک خوراکی تقریبا تمام حواس پنج‌گانه را به خود مشغول می‌کند. هم زمان هم بینایی و لامسه مشغول می‌شوند و هم چشایی و بویایی. برخی غذاها هم پیوندی با شنوایی دارند. مثلا اسم خاص غذا، یا صدای خاص خوردن آن خوراکی؛ مثل نان خشک و یا شکلات جرقه‌ای. گاهی حتی رائحه و یا اسم یک خوراکی دنیایی از خاطرات شیرین را در ذهن ما زنده می‌کند. مثلا قرمه سبزی مادربزرگ، یا شام دامادی فلان رفیق. بی انصافی است که بگوییم مادربزرگ و یا رفیق‌مان ارزشی به اندازه همان غذا دارد. و قطعا می‌دانیم که آن غذای به یادماندنی، نشانه ای از لطف و محبت آن عزیز است. به گمانم دیگر هر کسی اسم چای عراقی و قیمه نجفی را شنیده باشد. شاید هم بارها تصویر غذاهای عراقی را در ایام اربعین در فضای مجازی بارها دیده باشیم. از انصاف به دور است که سفر اربعین را به علت خوراکی ها بدانیم و یا سهم کوچکی در این سفر برای آن قائل باشیم. اگر صحبت از چای عراقی، کُبٌه، فاصوله و کباب ترکی و انواع و اقسام پذیرایی ها می شود، تنها به علت محبت مردم عراق به زائران است و یادآوری خاطرات شیرین سفر حماسی اربعین. نه چای عراقی انرژی زائدالوصفی دارد و نه فلافل ها و انواع غذاهای در مسیر پیاده روی؛ حتی خیلی از غذاهای عراقی با طبع غذایی ایرانی ها سازگار نیست، ولی طعم محبت و خدمت که در لابلای این پذیرایی پیچیده شده است واقعا ماندگار است. دنیای غذاها عجیب‌اند و با زندگی ما عجین. سعدی چه‌ خوب گفته است که: تنگ چشمان نظر به میوه کنند ما تماشا کنان بستانیم #روایت_اربعین @delneveshtetalabe 🆔@Dailynotes20