⚫️ حجت بر خواص تمام شد. کلامی طولانی از امام حسین‌ علیه‌السلام در مکه صادر شده است. آن‌طوری که از خود کلام و قرائن به دست می‌آید، مخاطبان این کلام، یک عدّه‌ای از برگزیدگان و زبدگان جامعه‌اند؛ علما، محدّثین، صاحب‌نفوذها، پسران صحابه و کسانی که در بین مردم از احترام خاصّی برخوردار بودند. 🔹 در این صحبت، حسین‌بن‌علی علیه‌السلام به صورت بسیار صریح و تند با این‌ها حرف می‌زنند و خلاصه سخن امام حسین علیه‌السلام این است که مایه بدبختی این مردم شمایید؛ شما هستید که آگاه بودید و می‌توانستید مردم را آگاه کنید؛ شما بودید که با نفوذ بودید و می‌توانستید در بین مردم یک حرکت ایجاد کنید؛ شما بودید که موجّه بودید و می‌توانستید نگذارید که دستگاه جبّار و ظالم از وجهه شما استفاده کند؛ شما بودید که می‌توانستید بایستید، قیام کنید و از حقّ ضعفا و مستضعفین و محرومین دفاع کنید و نکردید. 🔹 این، الان خطاب به همه صاحبان نفوذ در دنیای اسلام است؛ خطابی است که ملّت‌ ما و مکتب ما و انقلاب ما به روشنفکران دنیا، به متنفّذین دنیا، به سیاست‌مداران دنیا، به سران کشورهای اسلامی، و به متفکّران ومصلحان کشورهای اسلامی، این پیام را امروز منتقل می‌کنند؛ آن‌هایند که باید اقدام کنند. #مقام_معظم_رهبری ◀️حوزه شریف @hdsharif HDsharif.ir

⚫️ حق همیشه پیروز میدان می‌شود. علل و ابعاد حادثه عاشورا از زبان #مقام_معظم_رهبری در کتاب #آفتاب_در_مصاف #محرم۹۸ ◀️حوزه شریف @hdsharif HD.sharif.ir

⚫️ حق همیشه پیروز میدان می‌شود. در ماجرای کربلا، امام حسین علیه‌السلام دو مظلومیّت داشت: 🔹 یکی مظلومیّت آن حادثه، این‌که خود آن بزرگوار را مظلومانه به شهادت رساندند. مظلومیّت دوم، جنجال منافقانه و خباثت‌آمیزی بود که اطراف آن بزرگوار در دنیا به راه انداختند. در کوفه جَو را آن‌گونه خراب کردند، در شام جَو را آن‌گونه خراب کردند؛ در دنیای اسلام، امام حسین علیه‌السلام را یک خارجی، یعنی خروج‌کننده بر حکومت وقت و امام وقت معرّفی کردند؛ منبرها و خطبه‌ها و زبان‌های آلوده و حنجره‌های پلید را پُر کردند از اظهارات و تهمت‌ها و افترا‌ها و اهانت‌هایی که بر مظلومیت حسین‌بن‌علی علیه السلام می‌افزود. 🔹 البته در پایان، آن مظلومیت‌ کار خودش را کرد؛ پرده‌ها را پس زد، چهره‌های پلید را افشا کرد؛ حقیقت، خودش را بر دل‌ها و ذهن‌ها تحمیل کرد. اگر چه نمی‌خواستند حقیقت آشکار شود، اما دشمن شکست خورد و در نهایت امام حسین علیه‌السلام پیروز شد. #مقام_معظم_رهبری ◀️حوزه شریف @hdsharif HD.sharif.ir

⚫️ پس از این تکلیف روشن است.... علل و ابعاد حادثه عاشورا از زبان #مقام_معظم_رهبری در کتاب #آفتاب_در_مصاف #محرم۹۸ ◀️حوزه شریف @hdsharif HD.sharif.ir

⚫️ پس از این تکلیف روشن است.... هدف حسین‌بن‌علی علیه‌السلام نه این بود که حتماً حکومت تشکیل بدهد، که اگر بداند نمی‌شود، حرکت نکند، و نه این که حتماً شهید بشود، که اگر بین راه فرضاً موجباتی پیش آمد که به شهادت نرسد، قبول نکند و بگوید من باید شهید بشوم. نه، هیچ‌کدام از این دو هدف نبود؛ هدف چیز دیگری بود. 🔹 *هدف این بود که حسین‌بن‌علی علیه‌السلام به دنیای زمان خودش، به مسلمان‌های به فراموشی افتاده از حقایق اسلامی، و به نسل‌های آینده دنیا نشان بدهد که هر‌گاه شرایط این بود، وظیفه این است. 🔹 تکلیف، این کاری است که من کردم: خارج شدن، قیام کردن، آسودگی نشناختن، دنبال یاران بیشتر به صورت یک مقدمه‌ی حتمی برای انجام عمل نبودن، بلکه جان را کف دست گذاشتن و راه افتادن.* چنین قیامی، یا بر حسب ظاهر، حکومت را خواهد گرفت، یا به ظاهر شکست خواهد خورد و شهادت پیش خواهد آمد، که آن هم یک پیروزی است. 🔹 اصل، رساندن این پیام است. اصل، نشان دادن تکلیف به صورت مجسّم است. #مقام_معظم_رهبری ◀️حوزه شریف @hdsharif HD.sharif.ir

🔹 *میلاد با سعادت حضرت زینب کبری (س) و روز پرستار مبارک باد.* 🔹زینب کبری برای زنان ما در طول تاریخ یک الگوست؛ عقل و متانت، قدرت و شجاعت، شور و احساس عاطفی، صراحت زبان، متانت دل، استواری روح؛ در عین‌حال، مادرانه، خواهرانه، با همه‌ی انسانها برخورد کردن، در محیط خانه شمع محبت را روشن نگه داشتن، همسر و فرزندان را بر سر سفره‌ی محبت و عاطفه‌ی خود دور هم جمع کردن؛ اینها خصوصیات زن مسلمان است. #مقام_معظم_رهبری ۱۳۸۴/۳/۲۵ حوزه شریف 🔻 @hdsharif HD.sharif.ir

⚫️ ۲۵۰ سال مجاهدت برای تحقق حکومت اسلامی علل و ابعاد حادثه عاشورا از زبان #مقام_معظم_رهبری در کتاب #آفتاب_در_مصاف یكی از کارها، مشاغل و شئون امام، این است که اگر *نظام سیاسی و اجتماعی* اسلام بر سر کار است، آن را حفظ کند؛ و اگر نیست، کوشش کند آن را به وجود آورد. به زندگی ائمه‌ی ما نگاه کنید؛ امیرالمؤمنین علیه‌السلام در شرایطی به حكومت و قدرت رسید که نظام اسلامی بر سر کار بود، منتها با نواقصی. امام سعی کرد این نواقص را برطرف کند، نظام اسلامی را حفظ کند، آن را تجدید حیات بدهد و به شكل زمان پیغمبر صلی‌الله‌و‌علیه‌و‌آله برگرداند. امام حسن علیه‌السلام هم در شش ماه خلافت خود، سعي‌اش همین بود. اما بعد از آتش بس با معاویه، در آن ده سالي که امام حسن علیه‌السلام زنده بود و امام حسین علیه‌السلام در مدت ده سالی که در زمان معاویه امامت کرد، تا دویست سال و اندي زندگی ائمه علیهم‌السلام تا وفات امام حسن عسكري علیه‌السلام یعنی سال ۲۶۰ هجری قمری، ظاهراً ائمه‌ی ما سعی‌شان بر این بود که حكومت اسلامی را بر سر کار بیاورند. مردم خیال می‌كردند ائمه‌ی هدی علیهم‌السلام مردمان ِ عالم ِ دانشمند معصوم بزرگواری بودند که در گوشه‌ی خانه نشسته بودند، دشمن‌ها هم حسودی می‌كردند و نمی‌گذاشتند اینها درس بگویند، بحث کنند، مسئله بگویند؛ دور خانه‌ي اینها را محاصره می‌كردند، گاهی هم اینها را مؤاخذه می‌كردند، اینها هم یک عذرخواهی می‌كردند، و همین طور بود تا مسموم می‌شدند. این، برداشت بسیار غلطي است؛ در حالی که مسئله این نبود. __________________ 🔹#دانشجو_به_توان_معرفت🔹 یازدهمین دوره پذیرش حوزه دانشجویی

⚫️ حسین‌بن‌علی علیه‌السلام مأمور انجام مأموریت می‌شود. علل و ابعاد حادثه عاشورا از زبان #مقام_معظم_رهبری در کتاب #آفتاب_در_مصاف تمام چیزهایی که در اسلام به عنوان مجموعه‌ی نظام اسلامی به وسیله پیغمبر بیان شده بود، در عمل خود پیامبر وجود داشت. تنها یک حکم از احکام این نظام اسلامی وجود داشت که این را پیغمبر گفته بود، ولی عمل نکرده بود و نمی‌توانست عمل کند. آن چه بود؟ آن این بود که هر گاه قطار منظم جامعه اسلامی از خط خارج بشود و روند کلی این نظام تغییر پیدا کند، تکلیف چیست؟ این هم حکمی از احکام است. اگر بنیان‌گذار اسلام بیاید و همه احکام اسلامی را بیان کند، این یکی را بیان نکند، کار ناقصی کرده است. این را باید یکی از جانشینان پیغمبر انجام بدهد. این جانشین چه کسی باشد؟ فرقی نمی‌کرد؛ بسته به این بود که آن شرایط خاص در زمان کدام یک از ائمه بعد از پیغمبر پیش بیاید. این شرایط در علم الهی معلوم بود و رسول اکرم هم پیش‌بینی کرده بود؛ واقعیت خارجی هم این بود که زمان حسین‌بن علی علیه‌السلام انجام گرفت؛ آن هم نه در اوّل امامت، در دهمین سال امامت حسین‌بن‌علی (ع). لذا امام حسین (ع) بایستی به آن تکلیف الهی عمل کند؛ برای این‌که نظام اسلامی را که داشت از خط خارج می‌شد یا خارج شده بود، با آن عمل، با ادای آن واجب و با انجام دادن آن تکلیف، به وضع اول خودش برگرداند. این تکلیف حسین‌بن‌علی (ع) بود، و ماهیت واقعه عاشورا و قیام عاشورا این است. ______________ 🔹#دانشجو_به_توان_معرفت🔹 یازدهمین دوره پذیرش حوزه دانشجویی شریف🔻 @Hdsharif Hd.sharif.ir

⚫️ نه حکومت و نه شهادت، هیچ‌کدام هدف نیست علل و ابعاد حادثه عاشورا از زبان #مقام_معظم_رهبری در کتاب #آفتاب_در_مصاف نه حکومت و نه شهادت، هیچ‌کدام هدف نیست. در بیان تکلیف و در جمع‌بندی عمل حسین‌بن‌علی ع نظرات گوناگونی بیان شده است. بعضی می‌گفتند: حسین‌بن‌علی ع برای گرفتن حکومت قیام کرد؛ چون می‌دید یزید آدم ناصالح و فاسدی است و جامعه اسلامی را در معرض یک خطر جدی قرار داده است. عِدّه و عُدّه هم فراهم کرده بود. هنگامی که به سوی کوفه حرکت کرد تا آن‌جا قیام کند، در راه که فهمید کوفی‌ها برگشتند، منصرف شد؛ گفت: رهایم کنید، به یمن بروم یا برگردم همان جایی که بودم. البته برای این دیدگاه شواهد و قرائنی هم ذکر می‌کنند؛ اما در مجموع، این نظر درستی نیست. عده‌ای دیگر هم می‌گویند: نه، اصلاٌ حسین‌بن‌علی ع نیت حکومت کردن نداشت، می‌خواست کشته بشود؛ اصلاٌ قیام کرد تا کشته شود. چون می‌دید در زنده‌ بودنش نمی‌تواند آن تکلیف الهی را انجام بدهد، گمان کرد با کشته شدنش آن تکلیف را انجام می‌دهد. می‌گویند: ‌حسین‌بن‌علی ع از مدینه که راه افتاد، نیتش همین بود که برود و کشته شود؛ قصدش جز این، چیز دیگری نبود. مکه هم که آمد، این قصد را داشت. طرّاحی می‌کرد و نقشه می‌ریخت که چگونه در یک موقعیت حسّاس و خوبی کشته بشود. این نظر هم درست نیست... __________________ 🔹#دانشجو_به_توان_معرفت🔹 یازدهمین دوره پذیرش حوزه دانشجویی شریف🔻 @Hdsharif Hd.sharif.ir

#آفتاب_در_مصاف ⚫️ پیروزی اسلام؛ روی دیگر فاجعه‌ی کربلا حقیقت و جمع‌بندی درست این است که حسین‌بن‌علی ع *نه برای حکومت کردن می‌رفت و نه برای کشته شدن؛* بلکه نتیجه قطعی حرکت حسین‌بن‌علی ع یکی از این دو بود؛ یعنی امام حسین ع در این راه یا به حکومت می‌رسید یا کشته می‌شد؛ این را خود آن حضرت هم می‌دانست. هدف امام حسین ع نفس حرکت و قیام بود، نفس ایجاد و اعلام مقاومت بود. اگر این مقاومت و این حرکت به حکومت می‌رسید، چه بهتر؛ امام حسین ع حرکتی کرده بود و قیامی کرده بود، حکومت را هم به دست می‌گرفت و دنیا را آباد می‌کرد و حکومت نبوی را ادامه می‌داد؛ اما اگر به حکومت هم نمی‌رسید و نهایت این کار شهادت بود، امام حسین ع استقبال می‌کرد؛ چون هدف او انجام شده بود. هدف امام حسین ع این بود که خودِ این حرکت انجام بگیرد تا نفس انجام دادن این حرکت، سرمشقی برای همه مسلمانان تاریخ شود. این حرکت یک خلأ نظام اسلامی را پُر می‌کرد؛ این همان چیزی بود که پیغمبر اکرم ص تعلیم داده بود و فرموده بود: هنگامی که دیدید دنیا رو به ویرانی می‌رود، نظام اسلامی رو به فساد می‌رود، باید حرکت و قیام کنید. #مقام_معظم_رهبری ______________ 🔹#دانشجو_به_توان_معرفت🔹 یازدهمین دوره پذیرش حوزه دانشجویی شریف🔻 @Hdsharif Hd.sharif.ir

#آفتاب_در_مصاف ⚫️ *هیچ چیز، همسنگ زنده شدن اسلام نیست...* آن حادثه کربلا را یک‌بار به چشم یک مصیبت نگاه می‌کنید و همه چیز هم در آن هست، بد نیست؛ یعنی ما از آن بُعد هم حادثه کربلا را هرگز نفی نمی‌کنیم، بلکه اثبات می‌کنیم، خیلی هم برای ما برکات داشته؛ آن جنبه‌ی عاطفی قضیه است. امام حسین ع کی بود؟ چرا کُشته شد؟ چه جور کُشته شد؟ کی‌ها او را کُشتند؟ دنباله‌ی این کُشته‌شدن‌ها چی بود؟ و همین چیز‌ها. یک‌بار به چشم زنده شدن اسلامی که داشت می‌مُرد، به وسیله‌ی این خون و به وسیله‌ی شهادت. وقتی به این دید نگاه می‌کنید، اصلاً یادتان می‌رود که یک فاجعه انجام گرفته. توجه می‌کنید؛ اصلاً یادتان می‌رود یک شخصیتی مثل امام حسین ع کشته شده، از دنیا رفته؛ چون آن به قدری جنبه‌ی مثبت بزرگی است که همه این جنبه‌های منفی قضیه را می‌پوشاند و این همان چیزی است که ابن‌طاووس که لابد شنیدید، می‌گوید که «اگر نه این بود که این سوزها و دردها و مصیبت‌ها وجود داشت، ما در روز عاشورا لباس نو می‌پوشیدیم و آن را یکی از عیدهای خودمان اعلام می‌کردیم»؛ همان بُعد قضیه است. #مقام_معظم_رهبری __________________ 🔹#دانشجو_به_توان_معرفت🔹 یازدهمین دوره پذیرش حوزه دانشجویی شریف🔻 @Hdsharif Hd.sharif.ir

#آفتاب_در_مصاف ⚫️ وقتی ادعا‌ها با خون امضا می‌شوند... در بینش اسلامی، شخص معنی ندارد؛ همه‌ی شخص‌ها فدای جهت‌ها و آرمان‌هاست؛ حتی شخص پیغمبر ص و امام حسین ع . امام حسین ع فدا شد. فدای چه کسی؟ آیا فدای مردم؟ نه، این غلط است؛ فدای مکتب، هدف‌ها و آرمان‌ها شد تا آرمان‌ها زنده شوند. شخصیت‌های برجسته وقتی در راه یک آرمانی به شهادت می‌رسند، گرچه با فقدان خود، آن جریان یا آن انقلاب یا آن جامعه از یک وجود ذی‌قیمت محروم می‌کنند، اما به وسیله فداکاری خودشان و خون و شهادت خودشان، آن جریان را تقویت می‌کنند؛ نمونه بارز آن عاشورای حسینی است. شخصیتی مثل حسین‌بن‌علی ع با ارزش و ارج غیر قابل تصوری که دارد، وقتی میان جامعه بشری مفقود می‌شود، فقدان او یک ضایعه جبران‌ناپذیر است؛ اما فداکاری این فقدان، آنقدر بزرگ است که جریانی را که حسین‌بن‌علی ع به آن وابسته است، حیات ابدی می‌بخشد. این خاصیت فداکاری است؛ خاصیت خون است. وقتی ادّعاها با خون انسان امضا می‌شوند، صحت آن برای همیشه ثبت می‌شود. وقتی اسلام در بازار معامله خدا، حسین‌بن‌علی ع را خرج می‌کند، به همان اندازه عایدی و بازده به دست می‌آورد. آن چیست؟ بقای اسلام تا آخر. #مقام_معظم_رهبری __________________ 🔹#دانشجو_به_توان_معرفت🔹 یازدهمین دوره پذیرش حوزه دانشجویی شریف🔻 @Hdsharif Hd.sharif.ir