💐 پیام غدیر به دنیا پیام الگوی حکومت اسلامی است. 🔻رهبر انقلاب: حرکت عظیم پیغمبر(ص) در برگشت از حج، در وسط بیابان، در سال آخر عمر، با آن مقدمات، با آن مؤخرات، نام بردن از امیرالمؤمنین، معرفی کردن امیرالمؤمنین(ص) به اینکه «من کنت مولاه فهذا علىّ مولاه»، هیچ معنائی جز تعیین خط حکومت و ولایت در اسلام بعد از رحلت پیغمبر اکرم(ص) ندارد. ۱۳۸۶/۱۰/۸ 🔻 @hdsharif hd.sharif.ir

شماره (۵) 💠 نقد نظریات مطرح شده و پاسخ علامه عسکری 🔹 در نقد سخن اول، باید گفت که این سخن که ایرانیان ایجاد کننده مذهبی به نام شیعه بودند عقلاً اشتباه است؛ زیرا لازمه این حرف این است که ایرانیان از ابتدای پیدایش تشیع در جهان شیعه بوده باشند و زمانی پیدا نشود که شیعه بوده باشد و ایرانیان شیعه نباشند و این حرف به خوبی بوسیله تاریخ ایرانیان رد می‌شود. 🔸اما برای نقد سخن دوم، ما زحمتی را متحمل نمی‌شویم، چرا که علامه عسکری ره، این عالم بزرگ شیعه این سخن را به درستی نقد کرده است. علامه در نقد این نظر می‌فرمایند که چطور عبدالله بن سبأ می‌تواند بنیان‌گذار شیعه و این چنین فرد مؤثری در جهان تشیع باشد درحالی که به جز چند روایتی که همه‌ی آن‌ها نیز به سیف بن عمر بر می‌گردد، روایتی در کتب شیعی در رابطه با او وجود نداشته باشد؟ قطعاً اگر او این چنین آدم مهم و تأثیرگذاری بود، می بایست روایاتی بیشتری از او در کتاب‌ها روایی پیدا می شد. #تاریخ_همگرایی_و_واگرایی_مذاهب_اسلامی #استاد_قطرانی 🔻 @hdsharif hd.sharif.ir

شماره (۶) 💠 معنای شیعه در تاریخ #تاریخ_همگرایی_و_واگرایی_مذاهب_اسلامی

🔹 وقتی به تاریخ رجوع می شود، شیعه بر دو قسمت بوده، شیعه علی ع و شیعه عثمان. البته باید گفت که منظور از شیعه علی ع، تعریف و هویتی است که از شیعه در تاریخ و در قرون ابتدایی اسلام وجود داشته است و با تعریفی که امروزه از آن می‌شود متفاوت است. در این قرون، هویت یک شیعه علی ع درست در مقابل هویت یک شیعه عثمان قرار می گرفت. 🔸هر دو شیعه، شیخین یعنی ابوبکر و عمر را بعنوان خلفای اول و دوم خودشان قبول داشتند؛ با این تفاوت که شیعیان علی ع پس از آن دو خلیفه علی ع را خلیفه سوم خود قرار می‌دادند و اساساً عثمان را بعنوان خلیفه قبول نداشتند، در مقابل شیعیانی عثمانی خلیفه سومشان را عثمان قرار می‌دادند و علی ع را بعنوان خلیفه قبول نداشتند. 🔹اما آنچه گفته شد برای قرون ابتدایی پیدایش اسلام بود و معنایی که امروزه با شنیدن نام شیعه در اذهان جریان پیدا می‌کند، از قرن‌های ۴ و ۵ مدون شده است و بر روی این لفظ مصطلح شده است. 🔸شیخ مفید، عالم بزرگ جهان تشیع در قرن چهارم شیعه را با تمامی خصوصیات ممیزی‌اش بیان کرده است. شیخ صفات شیعه را این‌طور بیان می‌کند: 1⃣ قائل بودن به لزوم وجود یک امام در هر عصری 2⃣ قائل بودن به عصمت امامان (منظور از عصمت، مخالفت نکردن با رأی اجتهادی است) 3⃣ قائل بودن به منصوص بودن امام معصوم 4⃣ قائل بودن به بنی‌هاشمی بودن امام معصوم 5⃣ قائل به ۱۲ فرد بودن امامان، بعد از پیامبر اکرم ص این شیعه‌ای است که در عصر امروز با نام شیعه امامیه، یا شیعه اثنی عشری از او یاد می‌شود. این تعریفی است که از قرن چهارم برای شیعه قرار گرفته است. ❓اما به راستی آیا تمام کسانی که قبل از آن بوده‌اند نیز همین تعریف را از شیعه می‌کردند؟ ❓آیا یاران با وفایی که در کنار اباعبدالله حسین ع شمشیر می‌زدند و تا شهادت پیش رفتند نیز همین تصویر را از شیعه داشتند؟ ❓ آیا آن‌ها نیز امامشان را همچون ما در عصر امروز معصوم و تبعیت از آن را واجب می دانستند؟ ❓آیا می‌خواهید همانطور که شیعیان وهابیت را چیزی جز ساخته و پرداخته دست انگلیسی‌ها نمی دانند، آنان نیز درباره شیعیان نیز همین فکر را بکنند و آن‌ها را محصول منفعت طلبی ها بدانند؟ #تاریخ_همگرایی_و_واگرایی_مذاهب_اسلامی #استاد_قطرانی 🔻 @hdsharif hd.sharif.ir

شماره‌ی (۷) 💠 زیدیه، مذهب شمشیر و اعتراض 🔹سال ۶۱ هجری، امام حسین (ع) قیام می‌کند و به شهادت می‌رسد. با شهادت امام حسین (ع)، خیلی از مسائل دگرگون می‌شود. عده‌ای بعد از این واقعه بر این اعتقاد می‌شوند که یکی از اساسی‌ترین ارکان و ویژگی‌های شیعه، قیام، آن هم از نوع خشن و مسلحانه‌اش است. 🔸 آنان امام علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را به دلیل وجود نص به عنوان امام قبول می‌کنند، اما برای امامان بعد از این بزرگواران ویژگی‌هایی قائل می‌شوند تا در صورت وجود آن‌ها، آن شخص را امام قرار بدهند. 🔹برخی از این ویژگی‌ها هم‌چون عدالت و سخاوت و مهرورزی و … عمومی می‌باشند. اما علاوه بر این‌ها، دو ویژگی دیگر بسیار مهم و اساسی نیز وجود دارد که فصل ممیز جریان زیدی از سایر جریانات و مذاهب اسلامی می‌باشد. یکی فرزند فاطمه بودن امام است و دیگری اهل حرکت مسلحانه و قیام بودن است. ویژگی‌ای که تا به دیروز یک اختلاف در راهبرد کوتاه‌مدت بود، حال تبدیل به رکن و شرط اصلی امامت شده است. 🔹 آنان پس از امام حسین (ع)، این ویژگی‌ها را در زید بن علی بن الحسین پیدا کردند و او را امام خود قرار دادند. این آغاز مذهبی به نام زیدیه می‌باشد. 🔸 زیدی‌ها اساساً امام را یک مفهوم سیاسی اجتماعی می‌دانند و کمتر به ویژگی‌های باطنی و معنوی امام توجه می‌کنند. درست در مقابل اسماعیلیه‌ها که بسیار به امور باطنی توجه می‌کنند که ان‌شاءالله در آینده خواهد آمد. #تاریخ_همگرایی_و_واگرایی_مذاهب_اسلامی #استاد_قطرانی 🔻 @hdsharif hd.sharif.ir

شماره‌ی (۸) 💠 دلیل گرایش زیدی‌ها به قیام مسلحانه 🔹 زیدی‌ها که در ابتدا اهل کوفه بودند، به سه دلیل به قیام گرایش پیدا کرده و در همان ابتدا قیام کردند. 🔸 اولین دلیل این گرایش، قیام خونین اباعبدالله الحسین (ع) در سال ۶۱ هجری بود. این قیام آن‌چنان خونین و شورانگیز بود، که روحیه‌ی قیام و جهاد را پررنگ کرد. 🔹از طرف دیگر، کوفیان از عرب‌های قحطانی بودند و شامیان از عرب‌های عدنانی. دو نسبی که از قدیم با هم اختلاف داشتند و انگیزه‌ای مناسب برای تقویت دشمنی‌ها بودند. در کنار همه این‌ها، یک درگیری تاریخی بین کوفه و شام نیز وجود داشت. 🔸 حال وقتی همه این‌ها در کنار حس سرخوردگی و شرمندگی ناشی از یاری نکردن امام حسین (ع) جمع می‌شود، چه می‌شود؟ معلوم است دیگر، حس قیام را تقویت می‌کند. از همین رو است که پس از واقعه کربلا، کوفه شاهد قیام‌های مختار و توابین و … می‌شود. علت اصلی گرایش زیدی‌ها به قیام نیز از همین‌جا است. #تاریخ_همگرایی_و_واگرایی_مذاهب_اسلامی #استاد_قطرانی 🔻 @hdsharif hd.sharif.ir

🔹 در میان مذاهب شیعه، زیدیه بیشترین نزدیکی و شباهت را از حیث اعتقادات به اهل تسنن دارد. زیدی‌ها از ابتدا شیعه بودند، اما شیعه‌ی کوفه. 🔸 شیعیان کوفه خلیفه‌ی اول و دوم را ابوبکر و عمر قرار می‌دادند و امام علی (ع) را به عنوان خلیفه‌ی سوم قبول داشتند، بدون اینکه قائل به غصب خلافت یا مواردی از این دست باشند. برای همین است که شیعیان، زیدی‌ها را نزدیک به اهل تسنن می‌دانند. 🔹اما این تفکر تا همیشه استوار نماند. با شهادت حسین بن علی (ع)، برای عده‌ای از شیعیان کوفه این سؤال ایجاد شد که حال که ما با فرزندان علی (ع) همراه شده‌ایم و با آن‌ها هستیم، این وضعیت ما با اعتقاد به امامت آن دو خلیفه چگونه قابل جمع است؟ آیا واقعا باید دو خلیفه‌ی اول را غاصب خلافت بدانیم؟ و یا اینکه خلافت آن‌ها را نیز درست بدانیم؟ 🔸از پاسخ به همین سؤال بود که شیعیان کوفه دو دسته شدند؛ ◀️ عده‌ای آن دو را غاصب خواندند و گنهکار نامیدند؛ ◀️ عده‌ای نیز تنها گفتند علی (ع) بر آن‌ها فضیلت داشته است و تقدم مفضول بر فاضل مشکلی ندارد. 🔹 آن دو دسته نزد زید بن علی رفتند تا این مسئله را از او بپرسند که آیا این دو خلیفه حق بودند، یا باطل. از اینجا به بعد را تاریخ طبری به ما می‌گوید. آن‌ها پیش زید رفتند. زید در رابطه با آن دو خلیفه اینطور می‌گوید: «خدا آن دو را رحمت کند و آن‌ها را بیامرزد. و از هیچ‌ کدام از اهل بیت نشنیدم که از ابوبکر و عمر تبری بجویند و نشنیدم که هیچ یک در رابطه با این دو بد بگویند.» طبری گوید بعد از این صحبت‌های زید، دسته دوم که دو خلیفه را غاصب می‌خواندند، جدا شدند و زید آن‌ها را رافضی خواند. 🔸علاوه بر این مطلب، علت دیگری نیز برای نزدیکی زیدیه به اهل سنت وجود دارد و آن این است که در قیام‌های زید یک شخصیت مهم دیده می‌شود. آن شخص ابوحنیفه بود. کسی که در قیام‌های زید او را یاری کرده،‌ به خاطر حمایت از علویون زیدی به زندان‌های عباسی افتاده و در همان‌جا هم از دنیا رفته. از همین رو است که فقه زیدیه بسیار نزدیک به فقه حنفی می‌باشد. #تاریخ_همگرایی_و_واگرایی_مذاهب_اسلامی #استاد_قطرانی 🔻 @HDSUT hd.sharif.ir

شماره‌‌ی (۱۰) 💠 اسماعیلیه، مذهب بطن و معنی‌گرایی 🔹 اسماعیلیه در میان مذاهب تشیع، درست در نقطه‌ی مقابل زیدیه قرار دارد. هر چقدر که زیدی‌ها اهل قیام و حرکت مسلحانه بودند، اسماعیلیه در مقابل، اهل باطنی‌گری و به دنبال مباحث معنوی و عرفانی و صوفی‌گرایانه بودند. اما باید دانست که این مسئله نوظهور نبوده و از زمان رسول گرامی اسلام (ص) نیز در میان اصحاب وجود داشته است. برای نمونه می‌توان در میان اصحاب به عثمان بن مظعون اشاره کرد که فردی معنویت‌گرا بوده است. حتی در برخی روایات آمده است که امیرالمؤمنین (ع) نام یکی از فرزندانشان را به دلیل علاقه‌ای که به این شخص داشتند، عثمان نهادند. اما در رابطه با همین شخص روایاتی آمده است که آن‌ها را از اینکه درون یک غاری بروند و سوفی‌مسلکی و انزوا در پیش بگیرند، نهی کرده است. پس دیده می‌شود که این مسئله‌ی باطنی‌گری در اسلام ریشه‌دار است، لکن عده‌ای به مرور آن را به انحراف کشیدند. #تاریخ_همگرایی_و_واگرایی_مذاهب_اسلامی #استاد_قطرانی 🔻 @hdsharif hd.sharif.ir

🔹 یکی از گونه های انحراف در باطنی‌گری، غلو نسبت به اهل بیت (ع) می باشد. اهل غلو کسانی بودند که در ویژگی های اهل بیت غلو می کردند و آن ها را بزرگ تر از آنچه که بودند قرار می دادند؛ برای همین بود که از سوی اهل بیت (ع) نیز مورد نهی و لعن قرار می گرفتند. 🔸در دوران امام باقر (ع)، شخصی بود با نام ابوالخطاب. او بسیار اهل غلو نسبت به اهل بیت بود. وقتی او از دنیا می رود، اهل غلو به فکر جانشین پیدا کردن برای او می افتند. کسی که هم به اهل غلو قرابت داشته باشد و هم ویژگی‌های امام شدن را داشته باشد. برای همین رفتند سراغ اسماعیل پسر امام صادق (ع). کسی که هرچند خود از اهل غلو نبود اما با ابوالخطاب رفاقتی داشت. از فرزندان امام نیز بود و ویژگی توارث از امام را دارا بود. 🔹آنها به روی اسماعیل بن جعفر سرمایه گذاری کردند تا بعد از فوت امام صادق (ع)، او را امام قرار دهند، اما ناگهان اتفاقی افتاد. اسماعیل پسر امام صادق (ع) زودتر از خود امام از دنیا رفت. با شهادت امام صادق (ع)، مسئله جانشینی امام بار دیگر در میان این افراد مطرح شد. آنها دو دسته شدند؛ عده ای گفتند که اصلا اسماعیل نمرده است و تنها به غیبت طولانی ای رفته است. او همان مهدی موعود است و روزی باز خواهد آمد. 🔸اما عده ای دیگر بر این باور شدند که امام بعد از جعفر بن محمد (ع)، فرزند اسماعیل یعنی محمد بن اسماعیل بن جعفر الصادق است. در اینجا تاریخ شاهد شکل گیری مذهبی تحت عنوان اسماعیلیه می باشد. 🔹 در میان اسماعیلیه و یا اهل غلو امروزی که از شمار مذهب های باطنی گرا بحساب می آیند، پنهان کاری عقاید و در کل تمامی فعالیت ها، تقیه و از این دست أمور بسیار به چشم می خورد. آنچه امروز از شیعه در جهان شناخته می شود، این سه فرقه هستند. #تاریخ_همگرایی_و_واگرایی_مذاهب_اسلامی #استاد_قطرانی 🔻 @HDSUT hd.sharif.ir

شماره (۱۳) 💠 مذاهب سنتی فقه اهل تسنن