و ما مسئولِ تک تک «جانم» هایی هستیم که به « جان دلم » تبدیلشون کردیم

‏همه منطقی هستن منتهی هرکی منطق خودشو داره

توی این دنیا 745010000000 آدم هست همینجوری که شماره هارو نادیده گرفتی حرفاشونم نادیده بگیر.

"ببین من می‌دونم مسخره‌ست. می‌دونم خیلی مشکلات بزرگ‌تری تو جهان هست. ولی دغدغه ی من همینه و همین داره منو می‌کشه."

دورتر از ماه بود و نزدیکتر از رگ گردن

الان بیرون رفتن اینجوریه که تو به اونی که هودی تنشه میخندی اونم به تویی که تیشرت پوشیدی

ناارومم ناامیدم ناتوانم ناخوشم. تمام "نا" های غمگین دنیام.

چه فایده از دوست‌ داشتنم وقتی مرا نمی‌فهمی دلتنگم می‌شوی ولی به دنبالم نمی‌گردی که من قسمتی از توام، اما مهمترینِ تو نه.

گفتا ز که نالیم؟ که از ماست که بر ماست

نیست هوای بوستان، کنجِ قفس خزیده را

باید خودم را ببرم خانه باید ببرم صورتش را بشویم ببرم دراز بکشد دل‌داری‌اش بدهد، که فکر نکند بگویم که میگذرد، که غصه نخورد باید خودم را ببرم بخوابد من خسته است.

کاش دارو بودم، منو در جای خنک و به دور از نور آفتاب نگهداری میکردن.