✅در روایات آمده است که حضرت فاطمه(سلام الله علیها) در اواخر عمر شریفشان در دو جا تبسم و لبخند به لب داشتند. 1⃣هنگام شنیدن خبر شهادت خود از حضرت رسول اکرم(ص) : در این باره عایشه در شرح لحظات آخر عمر رسول اکرم(ص) نقل می کند که؛ 📋《دَعَا رَسُولُ اللهِ(ص) ابْنَتَهُ فاطِمَةَ(س) فَسارَّها، فَبَکَتْ، ثُمَّ سارَّها فَضَحِکَتْ، فَسَأَلْتُها عَنْ ذلِکَ》 ♦️هنگامى که حضرت رسول اکرم(ص) بیمار شدند، در ساعات آخر عمر، دخترش فاطمه(سلام الله علیها) را به حضورش فراخواند و لحظاتی باهم به نجوا و صحبت محرمانه پرداختند، من از دور دیدم که فاطمه(سلام الله علیها) نخست گریه کرد و سپس خندید. من از این کار تعجب کرده و از دختر رسول اکرم(ص) پرسیدم： ای فاطمه(س)! با رسول خدا(ص) چه صحبتی کردید که اول گریه کردی و سپس خندیدی؟ او ابتدا از فاش کردن این موضوع خودداری کرد، ولی پس از رحلت رسول اکرم(ص) وقتی مجدد از او خواستم که آن را بگوید، گفت : 📋《أَمّا حَینَ بَکَیتُ فَإِنَّهُ أَخْبَرَنى أَنَّهُ مَیتٌ، فَبَکَیتُ، ثُمَّ أَخْبَرَنى أَنّى أَوَّلُ أَهْلِهِ لُحُوقًا بِهِ فَضَحِکْتُ》 ♦️پدرم در مرحله نخست، از رحلت خود به من خبر داد و لذا گریه کردم، ولی سپس به من فرمود : اولین کسی که از خانواده ام به من ملحق می شود، تو هستی و لذا خنده نمودم.(۱) 2⃣هنگام ساخت تابوت به پیشنهاد «اسماء بنت عُمیس» : در روایتی از «اسماء بنت عمیس» نقل شده است که بعد از شهادت حضرت رسول اکرم(ص)، حضرت فاطمه(سلام الله علیها) خطاب به اسماء فرمود : 📋《أَلَا تَرَیْنَ إِلَى مَا بَلَغْتُ؟ فَلَا تَحْمِلِینِی عَلَى سَرِیرٍ ظَاهِرٍ》 ♦️آیا نمی‌ بینی من در چه حالی هستم؟ مبادا مرا روی تخته‌ای بگذارید که جنازه‌ ام ظاهر باشد. «گویا تابوتهای آن‌ زمان همانند نردبانى بدون دیوار بوده، وجنازه را روى آن مى‌گذاشتند، و جنازه مشخّص مى‌ شد و پارچه‌ اى روى جنازه‌ ى آنها مى‌انداختند و حجم جسم آنها از زیر پارچه پیدا بود، و هر کس آن ها را می دید تشخیص مى‌ داد که آن مرده، مرد است یا زن!» اسماء گفت : 📋《لَا لَعَمْرِی وَ لَکِنْ أَصْنَعُ نَعْشاً کَمَا رَأَیْتُ یُصْنَعُ بِالْحَبَشَةِ》 ♦️نه! به جان خودم قسم! بلکه نظیر آن تابوتی را برای تو درست می‌ کنم که در حبشه دیده بودم. فاطمه(سلام الله علیها) فرمود : 📋《فَأَرِینِیهِ》 ♦️پس نمونه‌ی آن را به من نشان بده. 📋《فَأَرْسَلَتْ إِلَى جَرَائِدَ رَطْبَةٍ فَقُطِّعَتْ مِنَ الْأَسْوَاقِ ثُمَّ جَعَلَتْ عَلَى السَّرِیرِ نَعْشاً وَ هُوَ أَوَّلُ مَا کَانَ النَّعْشُ فَتَبَسَّمَتْ وَ مَا رُئِیَتْ مُتَبَسِّمَةً إِلَّا یَوْمَئِذِِ》 ♦️اسماء افرادی رد فرستاد تا از بازار شاخه‌ های تازه‌ی خرما آوردند و آن تابوتی را که در حبشه دیده بود را ساخت و آن اوّلین تابوتی بود که ساخته شد. حضرت فاطمه(سلام الله علیها) پس از دیدن آن تابوت خندان شد و هیچ وقت غیر از آن موقع خندان نشده بود.(۲) در روایتی دیگر آمده که حضرت(سلام الله علیها) وقتی تابوت را مشاهده نمود، به اسماء فرمود : 📋《اُسْتُرِينِي سَتَرَكِ اَللَّهُ مِنَ اَلنَّارِ》 ♦️حجم بدنم را بپوشان که خداوند متعال بدنت را از آتش دوزخ مستور گرداند.(۳) 📚منابع : ۱)امالی شیخ طوسی، ص۴۰۰ ۲)کشف الغمّه اربلی، ج۱، ص۵۰۳ ۳)تهذیب الاحکام طوسی، ج۱، ص۴۶۹

🔻 روضه عطش 🔻 از جمله اثرات زهر، تشنگیِ فراوانی در بدن انسان است؛ در نقل‌هایی تاریخی درباره شهادت حضرت رضا صلوات‌الله علیه چنین آمده است که: هنگامی که جواد الائمه علیه‌السلام بر بالین پدر حاضر شدند، و سر آن حضرت را به دامن گرفتند، امام رضا علیه‌السلام به ایشان فرمودند: بُنیَّ یا مُحمّد! عَلَیَّ بِشَئٍ مِنَ المٰاء پسر جانم ای محمد! اندکی آب برایم بیاور..! وقتی‌ امام جواد علیه‌السلام ظرف آب را به نزدیک لب‌های مبارک پدر آوردند، امام رضا علیه‌السلام به گریه افتادند و خطاب به آب فرمودند: یٰا مٰاء! أنتَ الّذی مُنعَ مِنکَ جَدّیَ الحُسین علیه‌السلام بِکربلاء؟! ای آب! تو همانی که جدّم حسین علیه‌السلام در کربلا از تو محروم شد؟! 📕 العبرة الساکتة، جلد ۲ ، صفحه ۵۱۴

🔻 یاری کردن و نصرت رساندن به اهل‌بیت علیهم‌السلام 🔻 🔹 على بن عاصم از ياران امام عسكرى علیه‌السلام بود، روزى به نزد حضرت آمد و عرض كرد: من كارى از دستم بر نمى‌آيد جز اينكه از دشمنان شما بيزارى جويم و در خلوت آنها را لعن كنم. 🔹 حضرت فرمود: پدرم از جدم از رسول‌خدا صلی‌الله‌ علیه‌ و آله و سلم نقل نمود كه فرمود: 🔹 هر كه از يارى ما اهل‌بيت ناتوان بود، دشمنان ما را لعن كند خداوند صداى او را به گوش فرشتگان خواهد رساند، آنها نيز با او هم صدا گردند و كسانى را كه او لعن كرده را لعن كنند و ملائكه جهت وى طلب مغفرت نمايند و او را بستايند و گويند: 🔹 خداوندا درود خود را به روان اين بنده‌ات كه در راه نصرت اولياى تو آنچه را كه در توان داشته بذل نموده بفرست، كه اگر وى بيش از آن می‌توانست دريغ نميداشت. 🔹 در آن حال از جانب پروردگار ندا رسد كه اى ملائكه، دعاى شما را مستجاب نمودم و درود خود را به روان او و روان پاكان فرستادم و او را از نيكان برگزيده خويش ساختم. 📚 بحارالأنوار، جلد ۵۰، صفحه ۳۱۶

یا‌بنت‌ موسی‌ ابن‌ جعفر قال مولانا الرضا علیه السلام: مَن زارَها عارِفا بِحَقها فَلَهُ الجَنَّهُ امام رضا علیه‌السلام فرمودند: هرکس او(حضرت معصومه علیهاالسلام)را بامعرفت زیارت کندبهشت پاداش اوخواهدبود. 📗بحارالأنوار،ج۱۰۲،ص۲۶۶ به يمن مقدمت قم هم شده يك قطعه از جنت كويری بود قبل از تو كه با نورت مصفاشد

شخصی به نام علی بن عاصم کوفی میگوید: به امام عسکری عرض کردم که من نابینا هستم و قدرت این که در عمل شما را نصرت کنم ندارم و در توانم نیست غیر از این که ولایت شما را داشته باشم و شما را دوست بدارم و برائت و بیزاری از دشمنانتان بجویم و در خلوت ها و تنهایی دشمنان شما اهل بیت را لعن کنم. پس حال من چگونه است ای آقای من، ای امام عسکری؟ امام عسکری فرمودند که پدر من امام هادی از جدم رسول خدا برای من حدیث کرد کسی که توانایی نداشته باشد ما اهل بیت را در عمل نصرت کند و در خلوت های خود دشمنان ما را لعن کند، خدا صدای این فرد را که دارد لعن می کند در همان خلوت به همۀ ملائکه می رساند. وقتی هر یک از شما شیعیان ما دشمنان ما را لعن می کند، همۀ ملائکه به یاری او می شتابند و آنها هم مشغول لعن کردن می شوند، و تازه دشمنانی را که این شیعه نتوانسته است لعنشان کند آن ملائکه از طرف او شروع می کنند به لعن کردن. وقتی صدای این دوست ناتوانی که در خلوتی دارد دشمنان اهل بیت را لعن می کند به ملائکه می رسد برای این شخص شروع می کنند به طلب مغفرت و استغفار کردن و ستودن و ستایش کردن و ثنا گفتن برای او. «و قالوا: اللّهم صلّی علی روح عبدک هذا الّذی بذل فی نصرة أولیائه جهده و لو قدر علی اکثر من ذلک لفعل» و ملائکه می گویند خدای ما درود بفرست بر روح بندۀ خودت که دارد تمام توان خود را در راه نصرت و یاری اولیاء تو بذل می کند و اگر او بر چیزی بیش از این قدرت داشت حتما انجام می داد. او در توانش بیش از این نبود که در یک خلوتی نشست و شروع کرد به لعن کردن، و الّا اگر قدرت داشت آدمی نبود که فقط به لعن کردن در خلوت بسنده کند. بلکه به میدان عمل می آمد و اولیاء تو را در عمل هم نصرت می کرد. «فاذا النّداء من قبل الله تعالی» در اینجا ندایی از جانب خدای تعالی می آید، تا حالا ملائکه بودند. «یقول: یا ملائکتی انّی قد اجبت دعاءکم فی عبدی هذا و سمعت نداءکم و صلّیت علی روحه مع أرواح الأبرار و جعلته من المصطفین الأخیار» خدای متعال می فرماید: ای ملائکۀ من من دوست می دارم این دعایی که شما در حق این بندۀ من می کنید، یا من اجابت کردم آن دعایی را که شما در حق بندۀ من کردید، و ندا و صدای شما را شنیدم و درود فرستادم بر روح این فردی که در خلوت دارد همراه با ارواح نیکان عالم دشمنان اهل بیت را لعن می کند، و او را از نیکان برگزیدۀ عالم قرار دادم.

از وصایاى امام کاظم «علیه السلام» به هشام: یا هشام! مکتوب فی الإنجیل «طوبى للمتراحمین، أولئک هم المرحومون یوم القیامة. طوبى للمصلحین بین النّاس، أولئک هم المقرّبون یوم القیامة. طوبى للمطهّرة قلوبهم، أولئک هم المتقون یوم القیامة. طوبى للمتواضعین فی الدنیا، أولئک یرتقون منابر الملک یوم القیامة». (تحف العقول صفحه 393) خوشا به حال آنان که نسبت به دیگران مهربانى و ترحم دارند، این چنین افراد روز قیامت مورد رحمت حق تعالى قرار مى‏گیرند. خوشا به حال آنان که به اصلاح بین مردم پرداخته سعى در رفع کدورت و اختلافات آنان مى‏نمایند اینان در جهان آخرت در زمره مقربین خواهند بود. خوشا به حال آنان که قلوب خود را از رذائل و آلودگى‏هاى اخلاقى همچون کینه، حسد، بخل و دنیا دوستى پاک نگاه مى‏دارند. اینان در جهان دیگر در صف متقین و پرهیزکاران قرار دارند، (تقوى به معناى مراقبت از خود دو بعد دارد گاهى مراقبت از اعمال جوارح است و گاهى مراقبت از دل مى‏باشد که این بالاترین مرحله تقوى است) خوشا به حال افراد متواضع و فروتن آنان که خود را همیشه نسبت به دیگران پائین‏تر دانسته و به انسانها به چشم حقارت نمى‏نگرند، اینان در قیامت بر کرسى سلطنت و پادشاهى قرار مى‏گیرند.

✅ خاطره ای شنیدنی و پند آموز از مرحوم آیت الله میرزا جواد #تهرانی رضوان الله علیه از لسان استاد #قرائتی #اخلاص

قالَ سَیّدُنا و مَولانا امِيرُ الْمُؤْمِنِين علی بن ابی طالب‏ صلوات الله علیه: وَاللَّهِ لَوْ أَنَّ هَذِهِ الْأُمَّةَ قَامَتْ عَلَى أَرْجُلِهَا عَلَى التُّرَابِ، وَ الرَّمَادَ وَاضِعَةٌ عَلَى رُءُوسِهَا، وَ تَضَرَّعَتْ وَ دَعَتْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ عَلَى مَنْ أَضَلَّهُمْ، وَ صَدَّهُمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ، وَ دَعَاهُمْ إِلَى النَّارِ، وَ عَرَضَهُمْ لِسَخَطِ رَبِّهِمْ، وَ أَوْجَبَ عَلَيْهِمْ عَذَابَهُ بِمَا أَجْرَمُوا إِلَيْهِمْ لَكَانُوا مُقَصِّرِينَ فِي ذَلِك‏ حضرت آقا امیرالمومنین صلوات الله علیه: بخدا قسم اگر این امّت تا روز قیامت بر روی پا بر خاک بایستند و خاکستر بر سر بریزند و به درگاه الهی زاری کنند و تا روز قیامت نفرین کنند کسانی را که با جرمی که به امّت نمودند آنان را گمراه کردند و از راه خدا باز داشتند و به سوی آتش کشانیدند و در معرض نارضایتی پروردگارشان قرار دادند و ایشان را مستحقّ عذاب خدا کردند، باز هم در لعنت خود مقصّرند (کم کاری کرده اند) بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏٣۰، ص: ٣٢۶

وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيراً ببینیم منظور از مستضعفین در کلام حضرت صادق چه کسانی هستند عمر بن ابان گويد:از امام صادق عليه السّلام دربارۀ مستضعفين پرسيدم،در پاسخ فرمود: آنان اهل ولايت هستند،گفتم: كدام ولايت‌؟ در پاسخ فرمود:ولايت در ديانت و مذهب نيست ولى ولايت و همبستگى در زناشوئى و ارث و معاشرت است و آنان نه مؤمن باشند و نه كافر كارشان با خداست هرطور كه بخواهد با آنها رفتار مى‌كند. عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلْمُسْتَضْعَفِينَ فَقَالَ هُمْ أَهْلُ اَلْوَلاَيَةِ فَقُلْتُ أَيُّ وَلاَيَةٍ فَقَالَ أَمَا إِنَّهَا لَيْسَتْ بِالْوَلاَيَةِ فِي اَلدِّينِ وَ لَكِنَّهَا اَلْوَلاَيَةُ فِي اَلْمُنَاكَحَةِ وَ اَلْمُوَارَثَةِ وَ اَلْمُخَالَطَةِ وَ هُمْ لَيْسُوا بِالْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ بِالْكُفَّارِ وَ مِنْهُمُ اَلْمُرْجَوْنَ «لِأَمْرِ اَللّٰهِ » عَزَّ وَ جَلَّ .

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: وَ اللَّهِ لَيَغِيبَنَّ غَيْبَةً لَا يَنْجُو مِنَ الْهَلْكَةِ فِيهَا إِلاّ مَنْ ثَبَّتَهُ اللَّهُ عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِمْ، وَ وَفَّقَهُ‏ لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِيلِ الْفَرَج‏. به خدا قسم! فرزندم مهدی، غیبتی خواهد داشت که کسی از هلاکت در آن نجات نمی‌یابد مگر کسی که خداوند وی را بر اعتقاد به امامت اهل بیت علیهم السلام پایدار سازد و بر دعای بر تعجیل فرج توفیق دهد. کمال الدین و تمام النعمة، تالیف شیخ صدوق

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: شيعيان ما پیوسته در غم و اندوه هستند تا موقعى كه فرزندم ظهور كند. لاَ تَزَالُ شِيعَتُنَا فِي حُزْنٍ حَتَّى يَظْهَرَ وَلَدِيَ. 📙بحار الأنوار ج ۵۰، ص

‏امام حسین علیه السلام‏ صَاحِبُ الْحَاجَةِ لَمْ يُكْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ سُؤَالِكَ فَأَكْرِمْ وَجْهَكَ عَنْ رَدِّهِ کسی که از تو حاجتی خواسته است آبروی خود را با درخواست از تو ریخته است، تو دیگر با رد کردن او آبروی خود را نریز. بحار الانوار، ج ۴۴، ص: ۱۹۶