از وصایاى امام کاظم «علیه السلام» به هشام: یا هشام! مکتوب فی الإنجیل «طوبى للمتراحمین، أولئک هم المرحومون یوم القیامة. طوبى للمصلحین بین النّاس، أولئک هم المقرّبون یوم القیامة. طوبى للمطهّرة قلوبهم، أولئک هم المتقون یوم القیامة. طوبى للمتواضعین فی الدنیا، أولئک یرتقون منابر الملک یوم القیامة». (تحف العقول صفحه 393) خوشا به حال آنان که نسبت به دیگران مهربانى و ترحم دارند، این چنین افراد روز قیامت مورد رحمت حق تعالى قرار مى‏گیرند. خوشا به حال آنان که به اصلاح بین مردم پرداخته سعى در رفع کدورت و اختلافات آنان مى‏نمایند اینان در جهان آخرت در زمره مقربین خواهند بود. خوشا به حال آنان که قلوب خود را از رذائل و آلودگى‏هاى اخلاقى همچون کینه، حسد، بخل و دنیا دوستى پاک نگاه مى‏دارند. اینان در جهان دیگر در صف متقین و پرهیزکاران قرار دارند، (تقوى به معناى مراقبت از خود دو بعد دارد گاهى مراقبت از اعمال جوارح است و گاهى مراقبت از دل مى‏باشد که این بالاترین مرحله تقوى است) خوشا به حال افراد متواضع و فروتن آنان که خود را همیشه نسبت به دیگران پائین‏تر دانسته و به انسانها به چشم حقارت نمى‏نگرند، اینان در قیامت بر کرسى سلطنت و پادشاهى قرار مى‏گیرند.

✅ خاطره ای شنیدنی و پند آموز از مرحوم آیت الله میرزا جواد #تهرانی رضوان الله علیه از لسان استاد #قرائتی #اخلاص

قالَ سَیّدُنا و مَولانا امِيرُ الْمُؤْمِنِين علی بن ابی طالب‏ صلوات الله علیه: وَاللَّهِ لَوْ أَنَّ هَذِهِ الْأُمَّةَ قَامَتْ عَلَى أَرْجُلِهَا عَلَى التُّرَابِ، وَ الرَّمَادَ وَاضِعَةٌ عَلَى رُءُوسِهَا، وَ تَضَرَّعَتْ وَ دَعَتْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ عَلَى مَنْ أَضَلَّهُمْ، وَ صَدَّهُمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ، وَ دَعَاهُمْ إِلَى النَّارِ، وَ عَرَضَهُمْ لِسَخَطِ رَبِّهِمْ، وَ أَوْجَبَ عَلَيْهِمْ عَذَابَهُ بِمَا أَجْرَمُوا إِلَيْهِمْ لَكَانُوا مُقَصِّرِينَ فِي ذَلِك‏ حضرت آقا امیرالمومنین صلوات الله علیه: بخدا قسم اگر این امّت تا روز قیامت بر روی پا بر خاک بایستند و خاکستر بر سر بریزند و به درگاه الهی زاری کنند و تا روز قیامت نفرین کنند کسانی را که با جرمی که به امّت نمودند آنان را گمراه کردند و از راه خدا باز داشتند و به سوی آتش کشانیدند و در معرض نارضایتی پروردگارشان قرار دادند و ایشان را مستحقّ عذاب خدا کردند، باز هم در لعنت خود مقصّرند (کم کاری کرده اند) بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏٣۰، ص: ٣٢۶

وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيراً ببینیم منظور از مستضعفین در کلام حضرت صادق چه کسانی هستند عمر بن ابان گويد:از امام صادق عليه السّلام دربارۀ مستضعفين پرسيدم،در پاسخ فرمود: آنان اهل ولايت هستند،گفتم: كدام ولايت‌؟ در پاسخ فرمود:ولايت در ديانت و مذهب نيست ولى ولايت و همبستگى در زناشوئى و ارث و معاشرت است و آنان نه مؤمن باشند و نه كافر كارشان با خداست هرطور كه بخواهد با آنها رفتار مى‌كند. عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلْمُسْتَضْعَفِينَ فَقَالَ هُمْ أَهْلُ اَلْوَلاَيَةِ فَقُلْتُ أَيُّ وَلاَيَةٍ فَقَالَ أَمَا إِنَّهَا لَيْسَتْ بِالْوَلاَيَةِ فِي اَلدِّينِ وَ لَكِنَّهَا اَلْوَلاَيَةُ فِي اَلْمُنَاكَحَةِ وَ اَلْمُوَارَثَةِ وَ اَلْمُخَالَطَةِ وَ هُمْ لَيْسُوا بِالْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ بِالْكُفَّارِ وَ مِنْهُمُ اَلْمُرْجَوْنَ «لِأَمْرِ اَللّٰهِ » عَزَّ وَ جَلَّ .

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: وَ اللَّهِ لَيَغِيبَنَّ غَيْبَةً لَا يَنْجُو مِنَ الْهَلْكَةِ فِيهَا إِلاّ مَنْ ثَبَّتَهُ اللَّهُ عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِمْ، وَ وَفَّقَهُ‏ لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِيلِ الْفَرَج‏. به خدا قسم! فرزندم مهدی، غیبتی خواهد داشت که کسی از هلاکت در آن نجات نمی‌یابد مگر کسی که خداوند وی را بر اعتقاد به امامت اهل بیت علیهم السلام پایدار سازد و بر دعای بر تعجیل فرج توفیق دهد. کمال الدین و تمام النعمة، تالیف شیخ صدوق

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: شيعيان ما پیوسته در غم و اندوه هستند تا موقعى كه فرزندم ظهور كند. لاَ تَزَالُ شِيعَتُنَا فِي حُزْنٍ حَتَّى يَظْهَرَ وَلَدِيَ. 📙بحار الأنوار ج ۵۰، ص

‏امام حسین علیه السلام‏ صَاحِبُ الْحَاجَةِ لَمْ يُكْرِمْ وَجْهَهُ عَنْ سُؤَالِكَ فَأَكْرِمْ وَجْهَكَ عَنْ رَدِّهِ کسی که از تو حاجتی خواسته است آبروی خود را با درخواست از تو ریخته است، تو دیگر با رد کردن او آبروی خود را نریز. بحار الانوار، ج ۴۴، ص: ۱۹۶

#فاطمیه چقدر اشک بریزم ز جدایی آقا من دلم تنگ شده تنگ، کجایی آقا  همه دارند به تنهایی من میخندند به همه گفته ام این جمعه می آیی آقا  بیشتر از همه دنبال من و کار منی  من کیم دربدِر بی سر و پایی آقا به خدا معترفم نوکر بد یعنی من آمدم بر درت ای شاه گدایی آقا تو فقط ناز بکش، اخم کنی میمیرم یار و غمخوار من زار شمایی آقا امتحان کردی و شرمنده شدم پیش حسین  من ندارم بخدا خرده حیایی آقا مادرت واسطه باشد همه را می بخشند کاش میخورد دلم با تو هوایی آقا

پيامبر صلي الله عليه و آله : اِنَّ السَّعيدَ كُلَّ السَّعيدِ حَقَّ السَّعيدِ مَن أحَبَّ عَليّا فى حَياتِهِ و بَعدَ مَوتِهِو إنَّ الشَّقِىَّ كُلَّ الشَّقىِّ حَقَّ الشَّقىِّ مَن أَبغَضَ عَليّا فى حَياتِهِ و بَعدَ وَفاتِهِ؛ خوشبخت كامل و واقعى كسى است كه على را در زندگى و بعد از مرگش دوست بداردو بدبخت كامل و واقعى كسى است كه دشمن على در زندگى و بعد از مرگش باشد. الأمالى، صدوق، ص 249، ح8

ابوهاشم عسکری سألتُ صاحب العسکر «علیه السلام» لِمَ سُمِیَّتْ فاطِمَةُ الزَّهْراءَ«علیها السلام»؟ فَقالَ: کانَ وُجْهُها یَزْهَرُ لِاَمیرالْمُوْمِنینَ «علیه السلام» مِنْ اَوَّلِ النَّهارِ کَالشَّمْسِ الضَّاحِیَة وَ عِنْدَ الزَّوالِ کَالْقَمَرِ الْمُنیرِ وَ عِنْدَ غُرُوبِ الشَّمْسِ کَالْکَوْکَبِ الدُّرِّیِ» «ابوهاشم عسکری می‌گوید: به امام هادی «علیه السلام» عرض کردم برای چه فاطمه «علیها السلام» را زهرا نام نهادند؟ فرمود: زیرا سیمای او در آغاز روز چون خورشید فروزان و در میان روز چون ماه تابان و در پایان روز چون ستاره درخشان برای امیرالمؤمنین «علیه السلام» پرتو افشانی می‌کرد» بحار ج۴۳ ص۱۶

‏امام حسن علیه السلام‏ رَأَيْتُ أُمِّي فَاطِمَةَ عَلَيْهِا السَّلاَمُ قَامَتْ فِي مِحْرَابِهَا لَيْلَةَ جُمُعَتِهَا فَلَمْ تَزَلْ رَاكِعَةً سَاجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمُودُ الصُّبْحِ وَ سَمِعْتُهَا تَدْعُو لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَات وَ تُسَمِّيهِمْ وَ تُكْثِرُ الدُّعَاءَ لَهُمْ وَ لَا تَدْعُو لِنَفْسِهَا بِشَيْءٍ فَقُلْتُ لَهَا «يَا أُمَّاهْ لِمَ لَا تَدْعِينَ لِنَفْسِكِ كَمَا تَدْعِينَ لِغَيْرِكِ؟» فَقَالَتْ «يَا بُنَيَّ الْجَارُ ثُمَّ الدَّارُ» شب‌های جمعه مادرم فاطمه (ع) را می‌دیدم تا طلوع صبح مشغول رکوع و سجود بود، می‌شنیدم که مادرم برای مؤمنین و مؤمنات دعا می‌کرد و نام ایشان را می‌برد و مکرراً برای آنان دعا می‌کرد ولی برای خویشتن دعا نمی‌کرد. من به مادرم می‌گفتم: «پس چرا برای خود دعا نمی‌کنی همچنان که برای دیگران دعا می‌کنی؟» گفت: «ای پسر عزیزم، اول همسایه، سپس اهل خانه». بحار الانوار، ج ۴۳، ص: ۸۲

قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : يَا سَلْمَانُ مَنْ أَحَبَّ فَاطِمَةَ اِبْنَتِي فَهُوَ فِي اَلْجَنَّةِ مَعِي وَ مَنْ أَبْغَضَهَا فَهُوَ فِي اَلنَّارِ يَا سَلْمَانُ حُبُّ فَاطِمَةَ يَنْفَعُ فِي مِائَةِ مَوْطِنٍ أَيْسَرُ تِلْكَ اَلْمَوَاطِنِ اَلْمَوْتُ وَ اَلْقَبْرُ وَ اَلْمِيزَانُ وَ اَلْمَحْشَرُ وَ اَلصِّرَاطُ وَ اَلْمُحَاسَبَةُ فَمَنْ رَضِيَتْ عَنْهُ اِبْنَتِي فَاطِمَةُ رَضِيتُ عَنْهُ وَ مَنْ رَضِيتُ عَنْهُ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ وَ مَنْ غَضِبَتْ عَلَيْهِ فَاطِمَةُ غَضِبْتُ عَلَيْهِ وَ مَنْ غَضِبْتُ عَلَيْهِ غَضِبَ اَللَّهُ عَلَيْهِ يَا سَلْمَانُ وَيْلٌ لِمَنْ يَظْلِمُهَا وَ يَظْلِمُ ذُرِّيَّتَهَا وَ شِيعَتَهَا . پيامبر اكرم صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود: اى سلمان هر كه فاطمه را دوست بدارد او در بهشت با من خواهد بود و هر كه دشمن بدارد در جهنم. سلمان! دوستى فاطمه در صد جايگاه سود ميبخشد كه ساده‌ترين اين جايگاه‌ها مرگ و قبر و ميزان و محشر و صراط‍‌ و محاسبه است هر كه دخترم فاطمه از او راضى باشد من از او راضيم و هر كه من از او راضى باشم خدا از او راضى است و هر كه فاطمه بر او خشم بگيرد من بر او خشم ميگيرم و هر كس من بر او خشم بگيرم خدا بر او خشمگين است. سلمان واى بر كسى كه او را ستم نمايد و ستم بر ذريه و شيعيانش كند.