أَنَّ يُونُسَ بْنَ عَبْدِالرَّحْمَنِ قِيلَ لَهُ إِنَّ كَثِيراً مِنْ هَذِهِ الْعِصَابَةِ يَقَعُونَ فِيكَ وَ يَذْكُرُونَكَ بِغَيْرِ الْجَمِيلِ. فَقَالَ أُشْهِدُكُمْ أَنَّ كُلَّ مَنْ لَهُ فِى أَمِيرِ‌الْمُؤْمِنِينَ‏ علیه‌ السّلام نَصِيبٌ فَهُوَ فِی حِلٍّ مِمَّا قَالَ. روایت کرده‌اند که به یونس بن عبد الرّحمن گفتند عده زیادی از مردم تو را مذمّت میکنند و از تو به زشتی یاد مینمايند. یونس گفت شما شاهد باشید ، هر کسی که در مورد من چنین کرده و میکند ، امّا بهره‌ای از ولایت أمیرالمومنین علیه‌السّلام دارد ، او را حلال کردم. رجال الکشی / ۷۸۳. به حرمت مولا در بدو ورود به ماه مبارک رمضان همدیگر را به محبّت أمیرالمؤمنین حلال کنیم.

عنُ أَبی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْبَاقِرِ علیه السّلامُ قالَ ؛ إِنَّ لِلهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَلَائِكَةً مُوَكَّلِينَ بِالصَّائِمِينَ ، يَسْتَغْفِرُونَ لَهُمْ فِی كُلِّ يَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ إِلَى آخِرِهِ ، وَ يُنَادُونَ الصَّائِمِينَ كُلَّ لَيْلَةٍ عِنْدَ إِفْطَارِهِمْ أَبْشِرُوا عِبَادَ اللهِ وَ قَدْ جُعْتُمْ قَلِيلًا وَ سَتَشْبَعُونَ كَثِيراً ، بُورِكْتُمْ وَ بُورِكَ فِيكُمْ ، حَتَّى إِذَا كَانَ آخِرُ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ نَادَوْهُمْ أَبْشِرُوا عِبَادَ اللهِ فَقَدْ غَفَرَ اللهُ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ، وَ قَبِلَ تَوْبَتَكُمْ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَكُونُونَ فِيمَا تَسْتَأْنِفُونَ. از إمام باقر علیه السّلام نقل شده که فرمود ؛ براستى براى خداوند تبارك و تعالى فرشتگانی است موكَّل به روزه داران كه هر روز ماه رمضان تا پايانش براى آنها طلب آمرزش میکنند ، و هنگام افطار روزه ‏داران را ندا دهند كه مژده باد بر شما ای بندگان خدا ، اندكى گرسنگی کشیديد و بزودى بسيار سير شويد ، مبارك باشيد و مبارك كنيد. هنگامی که شبِ آخر ماه رمضان میرسد به آنها ندا كنند بشارت باد بر شما ای بندگان خدا ، به تحقيق خدا گناهان شما را آمرزيد و توبه شما را پذيرفت ، پس نظر كنيد كه در آينده چگونه خواهيد بود. أمالی صدوق / مجلس ۱۳ ،  حدیث ۱.

قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلنَّظَرُ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عِبَادَةٌ وَ ذِكْرُهُ عِبَادَةٌ وَ لاَ يُقْبَلُ إِيمَانُ عَبْدٍ إِلاَّ بِوَلاَيَتِهِ وَ اَلْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِهِ رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) فرمود نگاه کردن بر على بن ابى طالب (عليه السّلام) عبادت است و ياد وذکر او عبادت است و ايمان بنده ای پذيرفته نيست جز بولايت او و برائت از دشمنان او بحار الانوار، جلد ۳۸، صفحه ۱۹۸ به نقل از امالی شیخ صدوق

أمیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: إِنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ خَطَبَنَا ذَاتَ يَوْمٍ ، فَقَالَ ..... وَ مَنْ أَكْثَرَ فِيهِ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَیَّ ثَقَّلَ اللهُ مِيزَانَهُ يَوْمَ تَخِفُّ الْمَوَازِينُ. پیامبر أکرم صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ در خطبه اش فرمود هرکس در ماه رمضان ، زیاد بر من صلوات فرستد ، روزی که ترازوها أعمال را سبک نشان میدهند ، خداوند کفّه أعمال وی را سنگین خواهد نمود. بحارالأنوار ۹۶ / ۳۵۷. إمام رضا علیه السّلام فرمودند: عَلَيْكُمْ بالْإِكْثَارِ مِنْ ذِكْرِ اللهِ وَ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ فِی اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ مَا اسْتَطَعْتُمْ. شما را به کثرت ذکر خدا و صلوات بر رسول خدا صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ در شب و روز ماه رمضان ، به مقداری که میتوانید ، توصیه میکنم. بحارالأنوار ۹۶ / ۳۸۰. مرحوم شیخ مفید مینویسد؛ از سنّت های نبویّ آن است که هر روز از ماه رمضان ، صد بار بر رسول خدا صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ صلوات فرستاده شود ، و صلوات به تعداد بالاتر بهتر است. المقنعة / ۳۱۳.

حضرت رسول اکرم(صلى الله عليه وآله) میفرماید : «يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ َثَلَاثَ مَرَّاتٍ : هَلْ مِنْ سائِلٍ فَأُعْطِيَهُ سُؤْلَه؟ هَلْ مِنْ تَائِبٍ فَأَتُوبَ عَلَيْهِ؟ هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَه؟» خداوند در هر شب از ماه مبارک رمضان سه بار می‌ فرماید : آیا درخواست‌ کننده‌ای از من هست که من درخواست او را اجابت کنم؟! آیا توبه کننده ای هست که به من رجوع کند و از من پوزش بطلبد تا من هم بپذیرم؟! آیا استغفار کننده‌ای هست که من او را بیامرزم؟! بحارالانوار مجلسی، ج۹۳، ص۳۳۸

هر شب یک فضیلت از فضائل مولانا أمیر المؤمنين صلوات الله عليه اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ: إِنَّ حَلْقَةَ بَابِ اَلْجَنَّةِ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ عَلَى صَفَائِحِ اَلذَّهَبِ فَإِذَا دُقَّتِ اَلْحَلْقَةُ عَلَى اَلصَّفِيحَةِ طَنَّتْ وَ قَالَتْ يَا عَلِيُّ نبىّ‌ اكرم صلّى اللّٰه عليه و آله فرمودند: حلقه در بهشت از ياقوت سرخ است كه روى صفحه طلايى درب نصب گرديده و وقتى حلقه روى درب كوبيده مى‌شود صداى يا على طنین انداز میشود. بحار الأنوار ج ۳۹، ص ۲۳۵ به نقل از امالی شیخ صدوق

هر شب یک فضیلت از فضائل مولانا أمیر المؤمنين صلوات الله عليه قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: إِنَّ اَلنَّاسَ لَوِ اِجْتَمَعُوا عَلَى حُبِّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَمَا خَلَقَ اَللَّهُ اَلنَّارَ رسول خدا صلّى اللّٰه عليه واله فرمود: اگر همه مردم بر دوستى على بن ابى طالب علیه السلام گرد هم می آمدند خداى عزوجل آتش را نمى‌آفريد بحار الأنوار ج ۳۹، ص ۲۴۸ به نقل از مناقب ابن شهرآشوب

هر شب یک فضیلت از فضائل مولانا أمیر المؤمنين صلوات الله عليه النَّبِیَّ صلی اللّٰه علیه و آله قَالَ: لَیْلَةَ أُسْرِیَ بِی إِلَی السَّمَاءِ الرَّابِعِ رَأَیْتُ صُورَةَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام فَقُلْتُ یَا جَبْرَئِیلُ هَذَا عَلِیٌ فَأُوحِیَ إِلَیَّ بِأَنَّ هَذَا مَلَكٌ خَلَقَهُ اللَّهُ فِی صُورَةِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام یَزُورُهُ كُلَّ یَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ یُسَبِّحُونَ وَ یُكَبِّرُونَ وَ ثَوَابُهُمْ لِمُحِبِّی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: شبی که به معراج رفتم وقتی به آسمان چهارم رسیدم صورت علی بن ابیطالب را در آنجا دیدم؛ از جبرئیل سوال کردم آیا این علی است؟ وحی آمد که این ملکی است که خداوند به صورت علی علیه السلام خلق کرده است و هر روز هفتاد هزار ملک تسبیح گوی و تکبیر گوی او را زیارت می‌کنند و ثواب این تسبیح و تکبیر و زیارت برای دوستان امیرالمومنین می باشد. بحارالانوار ج ۳۹ ص ۱۱۱ به نقل از کتاب بشارة المصطفى

هر شب یک فضیلت از فضائل مولانا أمیر المؤمنين صلوات الله عليه قال رسول الله صلی الله علیه وآله: حُبُ‏ عَلِیٍ‏ حَسَنَةٌ لَا یَضُرُّ مَعَهَا سَیِّئَةٌ وَ بُغْضُ عَلِیٍّ سَیِّئَةٌ لَا یَنْفَعُ مَعَهَا حَسَنَة پیامبر صلی الله علیه وآله فرمود: دوستی علی بن ابی طالب حسنه‌ای است که با وجود آن، هیچ سیئه‌ای، آسیب نمی‌رساند. و دشمنی با علی سیئه‌ای است که با وجود آن، هیچ حسنه‌ای مفید نخواهد بود بحارالأنوار ج۳۹ ص۲۴۸ به نقل از کشف الغمة

هر شب یک فضیلت از فضائل مولانا أمیر المؤمنين صلوات الله عليه اباصلت هروی نقل کرده است که روزی مأمون به امام رضا علیه السلام گفت: یا اباالحسن! ما را از پدرت امیرالمومنین آگاه ساز که به چه علت قسیم الجنة و النار خوانده شده است؟ و این به چه معناست؟ که این مطلب فکر مرا مشغول ساخته است. امام رضا علیه السلام به او فرمود: ای مأمون! آیا تو از پدرت و او از پدرانش از ابن عباس از رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم نقل نکردید که گفت از رسول خدا شنیدم می‌فرمایند: حُبُّ عَلِیٍّ إِیمَانٌ وَ بُغْضُهُ كُفْرٌ حب علی ایمان و دشمنی با علی کفر است؟ پس مأمون پاسخ داد آری! حضرت فرمودند: فَقِسْمَةُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ إِذَا كَانَتْ عَلَی حُبِّهِ وَ بُغْضِهِ فَهُوَ قَسِیمُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ پس زمانی که ایمان و کفر بر اساس حبّ و بغض او باشد، بهشت و دوزخ را تقسیم می‌کند، بنابراین او قسیم الجنة و النار است. اباصلت می‌گوید پس از بازگشت امام از مجلس عرض کرد: ای پسر رسول خدا، چه جواب خوبی به مأمون دادید. فرمود: ای اباصلت! من به قدر فهم او جواب دادم؛ پدرم از پدرانش از امیرالمؤمنین علی(ع)‌ نقل کرده که فرموده است، رسول خدا(ص) به من فرمود: یَا عَلِیُّ أَنْتَ قَسِیمُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تَقُولُ لِلنَّارِ هَذَا لِی وَ هَذَا لَكِ ای علی! تو قسمت کننده بهشت و دوزخ در روز قیامت هستی، به آتش می‌گویی این شخص برای توست و این شخص برای من بحارالأنوار ج39 ص193 به نقل از عيون أخبار الرضا

هر شب یک فضیلت از فضائل مولانا أمیر المؤمنين صلوات الله عليه قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ: وَاَللَّهِ ، ثُمَّ وَ اَللَّهِ ، ثُمَّ وَ اَللَّهِ لَوْ أَنَّ اَلرَّجُلُ جَاءَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ ذُنُوبُهُ أَكْثَرُ مِنْ وَرَقِ اَلشَّجَرِ وَ قَطْرِ اَلْمَطَرِ وَ مَا فِي اَلْأَرْضِ مِنْ حَجَرٍ أَوْ مَدَرٍ، ثُمَّ لَقِيَ اَللَّهَ مُحِبّاً لَكَ وَ لِأَهْلِ بَيْتِكَ لَأَدْخَلَهُ اَللَّهُ اَلْجَنَّةَ پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: به خدا قسم به خدا قسم به خدا قسم، اگر شخصی در روز قيامت حاضر شود در حالى كه گناهانش بيشتر از برگ درختان و قطره‏ هاى باران و آنچه روى زمين از سنگ‏ها و ريگ‏ها باشد ولى خدا را با محبت تو یا علی و اهل‏ بيت تو ملاقات نمايد خداوند او را داخل بهشت مى‏ كند. الأربعون حدیثا عن أربعین شیخا من أربعین صحابیا فی فضائل الإمام أمیر المؤمنین علیه السلام ج ۱، ص ۳۰

هر شب یک فضیلت از فضائل مولانا أمیر المؤمنين صلوات الله عليه روز بیستم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری، آثار مرگ بر چهره امام أمير المؤمنين علی (علیه السلام) ظاهر شده بود. امام به فرزند بزرگش امام حسن (علیه السلام) فرمود: به شیعیانی که جلوی درب منزل اجتماع کرده اند اجازه دهید تا بیایند و مرا ببینند. درب باز شد و شیعیان، دور آن حضرت جمع شده و به گریه و زاری پرداختند. أمير المؤمنين علی (علیه السلام) خطاب به آنان فرمود: قبل از آن که فرصت از دست رود و دیگر نتوانید مرا ببینید، هر سوالی دارید از من بپرسید، لیکن سؤالاتتان کوتاه و مختصر باشد. یکی از سوال کنندگان، صعصعه بن صوحان بود شما فضیلت بیشتری دارید یا حضرت آدم؟ حضرت فرمود: خوب نیست که کسی ازخودش تعریف نماید تزکیه المرء لنفسه قبیح لکن از این جهت که خدا فرموده است: نعمت های خدادادی به خود را نقل کنید: وَأَمّا بِنِعمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث باید بگویم: من از حضرت آدم افضلم، صعصعه دلیل این برتری را جویا شد فرمودند: قال الله تعالی لآدم: یا آدم اسکن أنت وزوجک الجنة وکلا منها رغداً حیث شئتما ولا تقربا هذه الشجرة فتکونا من الظالمین برای آدم همه جور وسایل راحتی و آسایش و نعمات در بهشت فراهم بود و فقط خداوند او را از خوردن یک چیز منع نمود. با وجود این ممنوعیت، آدم از آن خورد و از بهشت رانده شد وأنا أکثر الأشیاء أباحها لی وترکتها وما قاربتها در حالی که خدای منان اکثر چیزها را برای من مباح قرار داده بود چون دنیا را قابل توجه نمی‌دیدم به میل و اراده خود ترکشان کردم و نزدیکش نرفتم الانوار النعمانیة ج۱، ص۲۷