زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت اول قال رسول اللّه صلي الله عليه و آله : يَخرُجُ اناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَيُوَطِّئونَ لِلمَهدِيِّ پيامبر خدا صلى الله عليه وآله : از مشرق زمين مردمى قيام مى كنند و زمينه را براى (ظهور) مهدى آماده مى سازند. بحار به نقل از كشف الغمّة : 3 / 267

زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت دوم بَينَما نَحنُ عِندَ رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله إذ أقبَلَ فِتيَةٌ مِن بَني هاشِمٍ ، فَلَمّا رآهُمُ النَّبِيُّ صلي الله عليه و آله اغرَورَقَت عَيناهُ وتَغَيَّرَ لَونُهُ . قالَ : فَقُلتُ : ما نَزالُ نَرى في وَجهِكَ شَيئًا نَكرَهُهُ ! فَقالَ : إنّا أهلُ بَيتٍ اِختارَ اللّه ُ لَنَا الآخِرَةَ عَلَى الدُّنيا ، وإنَّ أهلَ بَيتي سَيَلقَونَ بَعدي بَلاءً وتَشريدًا وتَطريدًا ، حَتّى يَأتِيَ قَومٌ مِن قِبَلِ المَشرِقِ مَعَهُم راياتٌ سودٌ فَيَسأَلونَ الخَيرَ فَلا يُعطَونَهُ ، فَيُقاتِلونَ فَيُنصَرونَ ، فَيُعطَونَ ما سَأَلوا فَلا يَقبَلونَهُ ، حَتّى يَدفَعوها إلى رَجُلٍ مِن أهلِ بَيتي فَيَملَأَها قِسطًا كَما مَلَؤوها جَورًا ، فَمَن أدرَكَ ذلِكَ مِنكُم فَليَأتِهِم ولَو حَبوًا عَلَى الثَّلجِ در خدمت رسول خدا صلی الله عليه و آله بوديم كه تعدادى از جوانان بنى هاشم آمدند. چون پيامبر صلي الله عليه و آله آنان را ديد، آب ديدگانش سرازير گشت و رنگش تغيير كرد. عبداللّه گويد : عرض كردم : ما هميشه در چهره شما حالتى مى بينيم كه ناراحتمان مى كند! پيامبر فرمود: ما خاندانى هستيم كه خداوند براى ما آخرت را بر دنيا برگزيد و اهل بيتم، پس از من، بلا و آوارگى و در به درى خواهند ديد تا اين كه از جانب مشرق زمين، مردمى با پرچمهاى سياه مى آيند و خواهان خير مى شوند، اما به آنها داده نمى شود، پس مى جنگند و پيروز مى شوند و آن چه خواسته اند به آنها داده مى شود، اما آن را نمى پذيرند تا اين كه حكومت را به مردى از اهل بيت من مى سپارند و او، آن را پر از عدل و داد مى كند، همان گونه كه پر از ستم و بيدادش كرده اند. پس هريك از شما آن زمان را درك كرد، به آنها بپيوندد، حتى اگر ناچار شود، روى يخ، سينه خيز رود. دلائل الإمامة : 442 / 414 ، كشف الغمّة : 3 / 262

زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت سوم الإمام الباقر عليه السلام : كَأَنّي بِقَومٍ قَد خَرَجوا بِالمَشرِقِ يَطلُبونَ الحَقَّ فَلا يُعطَونَهُ ، ثُمَّ يَطلُبونَهُ فَلا يُعطَونَهُ ، فَإِذا رَأَوا ذلِكَ وَضَعوا سُيوفَهُم عَلى عَواتِقِهِم ، فَيُعطَون ما سَأَلوهُ فَلا يَقبَلونَهُ حَتّى يَقوموا ، ولا يَدفَعونَها إلاّ إلى صاحِبِكُم . قَتلاهُم شُهَداءُ ، أما إنّي لَو أدرَكتُ ذلِكَ لاَستَبقَيتُ نَفسي لِصاحِبِ هذَا الأَمرِ امام باقر عليه السلام: گويى مردمى را مى بينم كه در مشرق زمين قيام كرده اند و حقّ را مطالبه مى كنند اما به آنان داده نمى شود و باز مطالبه مى كنند، ولى باز هم به آنان نمى دهند و چون وضع را اين گونه ديدند، شمشيرهاى خود را از نيام مى كشند و در اين زمان، آن چه را طلب كرده اند به آنان مى دهند، اما آن را نمى پذيرند تا اين كه برخيزند و آن را به صاحب (و امام زمان) شما دهند. كشتگان آنان شهيدند. بدانيد كه اگر من آن زمان را درك كنم، جانم را براى صاحب اين امر نگه مى دارم. الغيبة للنعمانيّ : 273 / 50 عن أبي خالد الكابليّ .

زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت چهارم الإمام الحسن عليه السلام : إنَّ النَّبِيَّ صلي الله عليه و آله ذَكَرَ بَلاءً يَلقاهُ أهلُ بَيتِهِ عليهم السلام ، حَتّى يَبعَثَ اللّه ُ رايَةً مِنَ المَشرِقِ سَوداءَ ، مَن نَصَرَها نَصَرَهُ اللّه ، ومَن خَذَلَها خَذَلَهُ اللّه ُ ، حَتّى يَأتوا رَجُلاً اِسمُهُ كَاسمي ، فَيُوَلّونَهُ أمرَهُم ، فَيُؤَيِّدُهُ اللّه ُ ويَنصُرُهُ امام حسن عليه السلام: پيامبر از رنج و بلاهايى ياد كرد، كه اهل بيتش عليهم السلامتا زمانى كه خداوند پرچمهاى سياهى را از مشرق مى فرستد، مى بينند. هركس آنها را يارى دهد، خداوند ياريش رساند و هركس تنهايشان گذارد، خداوند او را تنها و بى ياور گذارد؛ صاحبان اين پرچمها، نزد مردى كه همنام من است مى روند و زمام امور خود را به دست او مى سپارند و خداوند او را پشتيبانى مى كند و نصرتش مى دهد. عقد الدرر : 130 ، الملاحم والفتن : 49 عن العلاء بن عتبة

زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت پنجم عَفّانُ البَصرِيُّ عَنِ الإمامِ الصّادِقِ عليه السلام : قالَ لي : أتَدري لِمَ سُمِّيَ قُمُّ ؟ قُلتُ : اللّه ُ ورَسولُهُ وأنتَ أعلَمُ ، قالَ : إنّما سُمِّيَ قُمُّ لِأَنَّ أهلَهُ يَجتَمِعونَ مَعَ قائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ اللّه ِ عَلَيهِ ويَقومونَ مَعَهُ ويَستَقيمونَ عَلَيهِ ويَنصُرونَهُ عفّان بصرى: امام صادق عليه السلام به من فرمود: آيا مى دانى چرا قم را، قم ناميده اند؟ عرض كردم: خدا و رسول او و شما بهتر مى دانيد. فرمود: از آن جهت قم ناميده شد كه مردم آن بر گرد قائم آل محمّد صلوات اللّه عليه جمع مى شوند و همراه او قيام مى كنند و در راه او پايدارى مى ورزند و ياريش مى رسانند. البحار : 60 / 216 / 38 نقلاً عن كتاب تاريخ قم .

أَعْظَمُ اَللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ جَعَلَنَا اَللَّهُ وَ إِيَّاكُمْ مِنَ اَلطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ اَلْإِمَامِ اَلْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ

زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت ششم سَتَخلو كوفَةُ مِنَ المُؤمِنينَ ، ويَأرِزُ عَنهَا العِلمُ كَما تأرِزُ الحَيَّةُ في جُحرِها ، ثُمَّ يَظهَرُ العِلمُ بِبَلدَةٍ يُقالُ لَها قُم ُّ، وتَصيرُ مَعدِنًا لِلعِلمِ وَالفَضلِ حَتّى لايَبقى فِي الأَرضِ مُستَضعَفٌ فِي الدّينِ حَتّى المُخَدَّراتُ فِي الحِجالِ ، وذلِكَ عِندَ قُربِ ظُهورِ قائِمِنا ، فَيَجعَلُ اللّه ُ قُمَّ وأهلَهُ قائِمينَ مَقامَ الحُجَّةِ ، ولَولا ذلِكَ لَساخَتِ الأَرضُ بِأَهلِها ، ولَم يَبقَ فِي الأَرضِ حُجَّةٌ ، فَيَفيضُ العِلمُ مِنهُ إلى سائِرِ البِلادِ فِي المَشرِقِ وَالمَغرِبِ ، فَيَتِمُّ حُجَّةُ اللّه ِ عَلَى الخَلقِ حَتّى لا يَبقى أحَدٌ عَلَى الأَرضِ لَم يَبلُغ إلَيهِ الدّينُ وَالعِلمُ ، ثُمَّ يَظهَرُ القائِمُ عليه السلام امام صادق عليه السلام: به زودى كوفه از مؤمنان خالى گردد و بساط علم از آن برچيده شود همان گونه كه مار در سوراخش مى خزد. سپس علم و دانش در شهرى به نام قم آشكار گردد و اين شهر به كانون علم و فضل تبديل شود، تا جايى كه در روى زمين، مستضعف دينى باقى نماند، حتى زنان پرده نشين. اينها همه در زمانى اتفاق افتد كه ظهور قائم ما، نزديك است. خداوند، قم و اهل آن را به منزله حجّت قرار مى دهد. اگر نه چنين بود، بى گمان زمين، مردم را در كام خود فرو مى برد و در زمين، حجّتى باقى نمى ماند. علم و دانش از قم به ساير نقاط شرق و غرب عالم سرازير مى شود و بدين سان حجّت خدا بر خلق تمام مى شود، تا جايى كه در روى زمين كسى باقى نمى ماند كه دين و علم به او نرسيده باشد؛ پس از آن، قائم عليه السلام ظهور مى كند. البحار : 60 / 213 / 23 نقلاً عن كتاب تاريخ قم .

زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت هفتم الإمام الكاظم عليه السلام : رَجُلٌ مِن أهلِ قُمَّ يَدعُو النّاسَ إلَى الحَقِّ ، يَجتَمِعُ مَعَهُ قَومٌ كَزُبَرِ الحَديدِ ، لا تُزِلُّهُمُ الرِّياحُ العَواصِفُ ، ولا يَمِلّونَ مِنَ الحَربِ ولا يَجبُنونَ ، وعَلَى اللّه ِ يَتَوَكَّلونَ ، وَالعاقِبَةُ لِلمُتَّقينَ امام كاظم عليه السلام: مردى از اهالى قم، مردم را به سوى حقّ فرا مى خواند و عده اى برگردش جمع مى شوند كه چونان قطعات آهن، سخت و استوارند، بادهاى توفنده، آنان را از جاى نمى جنباند و از جنگ، خسته نمى شوند و از آن، نمى هراسند، به خدا توكّل دارند و عاقبت، از آنِ پرهيزگاران است البحار : 60 / 216 / 37 نقلاً عن كتاب تاريخ قم عن أيّوب بن يحيى الجندل

قال امیرالمؤمنین علیه السلام: مَنْ نَامَ عَنْ نُصْرَةِ وَلِيِّهِ انْتَبَهَ بِوَطْأَةِ عَدُوِّهِ حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام فرمود: کسی که به هنگام یاری ولیّ (امام) خود، بخوابد با لگد دشمن از خواب بیدار خواهد شد! عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص: ٤٤١

حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) شخصی را دیدند که از روی دفتری، دعایی طولانی می خواند؛ حضرت فرمودند: ای مرد، آن خدایی که دعای طولانی را می شنود و جواب می دهد، دعای کوتاه را نیز اجابت می کند. آن شخص عرض کرد: ای مولای من، می فرمایید چه کنم؟ حضرت فرمودند: این دعا را بخوان الْحَمْدُ لله عَلَى کُلِّ نِعْمَةٍ وَأَسْأَلُ اللهَ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ وَأَعُوذُ باللهِ مِنْ کُلِّ شَرٍّ وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ بحار الأنوار ج ۹۱، ص ۲۴۲

امام صادق علیه‌السلام فرمودند هر کس سی مرتبه بگوید: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ رو به توانگری گذاشته و پشت به فقر کرده درب بهشت را کوبیده است امالی شیخ صدوق مجلس ۴۷ روایت ۱۳