زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت پنجم عَفّانُ البَصرِيُّ عَنِ الإمامِ الصّادِقِ عليه السلام : قالَ لي : أتَدري لِمَ سُمِّيَ قُمُّ ؟ قُلتُ : اللّه ُ ورَسولُهُ وأنتَ أعلَمُ ، قالَ : إنّما سُمِّيَ قُمُّ لِأَنَّ أهلَهُ يَجتَمِعونَ مَعَ قائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ اللّه ِ عَلَيهِ ويَقومونَ مَعَهُ ويَستَقيمونَ عَلَيهِ ويَنصُرونَهُ عفّان بصرى: امام صادق عليه السلام به من فرمود: آيا مى دانى چرا قم را، قم ناميده اند؟ عرض كردم: خدا و رسول او و شما بهتر مى دانيد. فرمود: از آن جهت قم ناميده شد كه مردم آن بر گرد قائم آل محمّد صلوات اللّه عليه جمع مى شوند و همراه او قيام مى كنند و در راه او پايدارى مى ورزند و ياريش مى رسانند. البحار : 60 / 216 / 38 نقلاً عن كتاب تاريخ قم .

أَعْظَمُ اَللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ جَعَلَنَا اَللَّهُ وَ إِيَّاكُمْ مِنَ اَلطَّالِبِينَ بِثَارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ اَلْإِمَامِ اَلْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ

زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت ششم سَتَخلو كوفَةُ مِنَ المُؤمِنينَ ، ويَأرِزُ عَنهَا العِلمُ كَما تأرِزُ الحَيَّةُ في جُحرِها ، ثُمَّ يَظهَرُ العِلمُ بِبَلدَةٍ يُقالُ لَها قُم ُّ، وتَصيرُ مَعدِنًا لِلعِلمِ وَالفَضلِ حَتّى لايَبقى فِي الأَرضِ مُستَضعَفٌ فِي الدّينِ حَتّى المُخَدَّراتُ فِي الحِجالِ ، وذلِكَ عِندَ قُربِ ظُهورِ قائِمِنا ، فَيَجعَلُ اللّه ُ قُمَّ وأهلَهُ قائِمينَ مَقامَ الحُجَّةِ ، ولَولا ذلِكَ لَساخَتِ الأَرضُ بِأَهلِها ، ولَم يَبقَ فِي الأَرضِ حُجَّةٌ ، فَيَفيضُ العِلمُ مِنهُ إلى سائِرِ البِلادِ فِي المَشرِقِ وَالمَغرِبِ ، فَيَتِمُّ حُجَّةُ اللّه ِ عَلَى الخَلقِ حَتّى لا يَبقى أحَدٌ عَلَى الأَرضِ لَم يَبلُغ إلَيهِ الدّينُ وَالعِلمُ ، ثُمَّ يَظهَرُ القائِمُ عليه السلام امام صادق عليه السلام: به زودى كوفه از مؤمنان خالى گردد و بساط علم از آن برچيده شود همان گونه كه مار در سوراخش مى خزد. سپس علم و دانش در شهرى به نام قم آشكار گردد و اين شهر به كانون علم و فضل تبديل شود، تا جايى كه در روى زمين، مستضعف دينى باقى نماند، حتى زنان پرده نشين. اينها همه در زمانى اتفاق افتد كه ظهور قائم ما، نزديك است. خداوند، قم و اهل آن را به منزله حجّت قرار مى دهد. اگر نه چنين بود، بى گمان زمين، مردم را در كام خود فرو مى برد و در زمين، حجّتى باقى نمى ماند. علم و دانش از قم به ساير نقاط شرق و غرب عالم سرازير مى شود و بدين سان حجّت خدا بر خلق تمام مى شود، تا جايى كه در روى زمين كسى باقى نمى ماند كه دين و علم به او نرسيده باشد؛ پس از آن، قائم عليه السلام ظهور مى كند. البحار : 60 / 213 / 23 نقلاً عن كتاب تاريخ قم .

زمينه سازان دولت اهل بيت عليهم السلام روایت هفتم الإمام الكاظم عليه السلام : رَجُلٌ مِن أهلِ قُمَّ يَدعُو النّاسَ إلَى الحَقِّ ، يَجتَمِعُ مَعَهُ قَومٌ كَزُبَرِ الحَديدِ ، لا تُزِلُّهُمُ الرِّياحُ العَواصِفُ ، ولا يَمِلّونَ مِنَ الحَربِ ولا يَجبُنونَ ، وعَلَى اللّه ِ يَتَوَكَّلونَ ، وَالعاقِبَةُ لِلمُتَّقينَ امام كاظم عليه السلام: مردى از اهالى قم، مردم را به سوى حقّ فرا مى خواند و عده اى برگردش جمع مى شوند كه چونان قطعات آهن، سخت و استوارند، بادهاى توفنده، آنان را از جاى نمى جنباند و از جنگ، خسته نمى شوند و از آن، نمى هراسند، به خدا توكّل دارند و عاقبت، از آنِ پرهيزگاران است البحار : 60 / 216 / 37 نقلاً عن كتاب تاريخ قم عن أيّوب بن يحيى الجندل

قال امیرالمؤمنین علیه السلام: مَنْ نَامَ عَنْ نُصْرَةِ وَلِيِّهِ انْتَبَهَ بِوَطْأَةِ عَدُوِّهِ حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام فرمود: کسی که به هنگام یاری ولیّ (امام) خود، بخوابد با لگد دشمن از خواب بیدار خواهد شد! عيون الحكم و المواعظ (لليثي) ص: ٤٤١

حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) شخصی را دیدند که از روی دفتری، دعایی طولانی می خواند؛ حضرت فرمودند: ای مرد، آن خدایی که دعای طولانی را می شنود و جواب می دهد، دعای کوتاه را نیز اجابت می کند. آن شخص عرض کرد: ای مولای من، می فرمایید چه کنم؟ حضرت فرمودند: این دعا را بخوان الْحَمْدُ لله عَلَى کُلِّ نِعْمَةٍ وَأَسْأَلُ اللهَ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ وَأَعُوذُ باللهِ مِنْ کُلِّ شَرٍّ وَأَسْتَغْفِرُ اللهَ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ بحار الأنوار ج ۹۱، ص ۲۴۲

امام صادق علیه‌السلام فرمودند هر کس سی مرتبه بگوید: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ رو به توانگری گذاشته و پشت به فقر کرده درب بهشت را کوبیده است امالی شیخ صدوق مجلس ۴۷ روایت ۱۳

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : فلْتَكُنِ الدنيا في أعيُنِكُم أصغَرَ مِن حُثالَةِ القَرَظِ ، و قُراضَةِ الجَلَمِ . [نهج البلاغة: الخطبة32.] امام على عليه السلام : دنيا بايد در ديده شما حقيرتر از تفاله برگ درخت سَلَم .[سَلَم : درختى است بيابانى كه از برگ آن در دبّاغى پوست استفاده مى شود ـ م.]و خرده هاى دم قيچى باشد . [الحثالة ـ بالضمّ ـ : ما يسقط من قشر الشعير و الأرز و التمر و نحو ذلك ، و القَرَظ ـ بالتحريك ـ : ورق السلم يدبغ به الأديم ، و القُراضة : ما سقط بالقرض، و الجَلَم : الّذي يجزّ به الشعر و الصوف كالمقصّ

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : قالَ اللّه ُ تَبارَكَ و تَعالى : يا بنَ آدَمَ ، أطِعْني فيما أمَرتُكَ ، و لا تُعَلِّمْني ما يُصلِحُكَ پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند تبارك و تعالى فرموده است : اى آدميزاد! از فرمانى كه به تو داده ام اطاعت كن و صلاح كار خود را به من نياموز بحار الأنوار : 71/178/24 به نقل از امالى صدوق

آیا رفتارم با برادر مؤمنم اینگونه است؟ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْبَاقِرِ ع أَنَّهُ قَالَ: امام باقر علیه السلام فرمودند: أَحْبِبْ‏ أَخَاکَ‏ الْمُسْلِمَ‏ برادر دينى خود را دوست داشته باش وَ أَحْبِبْ‏ لَهُ‏ مَا تُحِبُ‏ لِنَفْسِکَ وَ اکْرَهْ لَهُ مَا تَکْرَهُ لِنَفْسِکَ براى او چيزى را بخواه كه براى خود مى‌خواهى و چيزى را براى او نخواه كه براى خويشتن نمى‌خواهى إِذَا احْتَجْتَ فَسَلْهُ وَ إِذَا سَأَلَکَ فَأَعْطِهِ هرگاه به او نياز پيدا كردى،از او تمنا كن و هرگاه او از تو درخواستى داشت،به او عطا كن وَ لَا تَدَّخِرْ عَنْهُ خَیْراً فَإِنَّهُ لَا یَدَّخِرُهُ عَنْکَ هيچ‌گاه خوبى را از او دريغ نكن تا او نيز خوبى را از تو مضايقه نكند کُنْ لَهُ ظَهْراً فَإِنَّهُ لَکَ ظَهْرٌ از او حمايت كن تا او نيز از تو حمايت كند إِنْ غَابَ فَاحْفَظْهُ فِی غَیْبَتِهِ وَ إِنْ شَهِدَ فَزُرْهُ اگر او از چشم تو پنهان شد،او را به نيكى ياد كن وَ أَجِلَّهُ وَ أَکْرِمْهُ فَإِنَّهُ مِنْکَ وَ أَنْتَ مِنْهُ اگر در حضور تو بود،او را بزرگ شمار و احترام كن؛زيرا او از توست و تو از او هستى وَ إِنْ کَانَ عَلَیْکَ عَاتِباً فَلَا تُفَارِقْهُ حَتَّى تَسُلَّ سَخِیمَتَهُ وَ مَا فِی نَفْسِهِ اگر او از تو گلايه‌اى دارد،از وى فاصله نگيرى تا آنكه از دليل ناراحتى‌اش باخبر شوى و آنچه در دل دارد، سؤال كنى وَ إِذَا أَصَابَهُ خَیْرٌ فَاحْمَدِ اللَّهَ عَلَیْهِ اگر نعمتى به او روى آورد،خداوند را سپاس و ستايش كن وَ إِنِ ابْتُلِیَ فَاعْضُدْهُ وَ تَمَحَّلْ لَهُ اگر دچار ناگوارى شد،او را مدد برسان و كارگشايى كن امالی شیخ صدوق حدیث ۱۳ از مجلس ۵۲

امام صادق علیه‎السلام فرمود: مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلَى صِلَتِنَا فَلْیَصِلْ صَالِحِی شِیعَتِنَا یُکْتَبْ لَهُ ثَوَابُ صِلَتِنَا وَ مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلَى زِیَارَتِنَا فَلْیَزُرْ صَالِحِی مَوَالِینَا یُکْتَبْ لَهُ ثَوَابُ زِیَارَتِنَا هر کس که نمى‏‎تواند نسبت به ما اظهار محبت کند، بر اوست که به دوستان صالح ما نیکى و محبت روا دارد؛ و کسى که نمى‎‏تواند به زیارت ما بیاید به زیارت دوستان شایسته ما بشتابد که در این صورت ثواب زیارت ما براى او ثبت خواهد شد من لا یحضره الفقیه جلد‏2 ص 73