‏امام صادق علیه السلام‏ الْمُؤْمِنُ بَيْنَ مَخَافَتَيْنِ ذَنْبٍ قَدْ مَضَى لَا يَدْرِي مَا صَنَعَ اللَّهُ فِيهِ وَ عُمُرٍ قَدْ بَقِيَ لَا يَدْرِي مَا يَكْتَسِبُ فِيهِ مِنَ الْمَهَالِكِ فَهُوَ لَا يُصْبِحُ إِلَّا خَائِفاً وَ لَا يُصْلِحُهُ إِلَّا الْخَوْفُ مؤمن میان دو ترس قرار دارد: ترس از گناهی که انجام داده و نمی‌داند خدا در باره او چه می‌کند، و ترس از اینکه عمری باقی مانده و نمی‌داند چه گناهانی که مایه هلاک او است مرتکب خواهد ‌شد، پس هر صبح (و هر دم) ترسان است، و اصلاح نمی‌کند او را مگر همین ترس. الکافی، ج ۲، ص: ۷۱

‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ شَرُّ الْمَعْذِرَةِ حِينَ يَحْضُرُ الْمَوْتُ وَ شَرُّ النَّدَامَةِ نَدَامَةُ يَوْمِ الْقِيَامَةِ بدترین عذرخواهی‌ها پوزش ‌طلبی هنگام مرگ است و بدترین پشیمانی، پشیمانی روز قیامت. بحار الانوار، ج ۷۴، ص: ۱۳۵

‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ الْمُؤْمِنُ لَا يَقْبَلُ الْبَاطِلَ مِنْ صَدِيقِهِ وَ لَا يَرُدُّ الْحَقَّ عَلَى عَدُوِّهِ از صفات مؤمن این است که باطل را (حتی) از دوست خود قبول نمی‌کند، و حق را (حتی اگر) از دشمن خود باشد رد نمی کند. بحار الانوار، ج ۶۴، ص: ۳۱۱

‏امام صادق علیه السلام‏ إِنَّ مِنَ التَّوَاضُعِ أَنْ يَرْضَى الرَّجُلُ بِالْمَجْلِسِ دُونَ الْمَجْلِسِ وَ أَنْ يُسَلِّمَ عَلَى مَنْ يَلْقَى وَ أَنْ يَتْرُكَ الْمِرَاءَ وَ إِنْ كَانَ مُحِقّاً وَ لَا يُحِبَّ أَنْ يُحْمَدَ عَلَى التَّقْوَى همانا از نشانه‌های فروتنی آن است که آدمی به نشستن در جایی پست‌تر از جایی که دیگران نشسته‌اند خوشنود باشد به هر که ‌رسد سلام دهد بگومگو را ترک کند اگر چه بر حق باشد دوست نداشته باشد به خاطر تقوایش ستایش گردد. بحار الانوار، ج ۷۳، ص: ۶

‏‏🌺 🌴 *﷽* 🌴 🌺 ✍️ وَ مِنَ الدُّعَاءِ الْمُخْتَصِّ بِالْإِفْطَارِ فِی شَهْرِ الصِّیَامِ مَا رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَی الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ رَحِمَهُ اللَّهُ: در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده است: رسول خدا صلی الله علیه وآله به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: ای اباالحسن، این ماه رمضان است که روی آورده است، پس، پیش از افطار دعا کن؛ زیرا جبرئیل علیه السلام نزد من آمد و خطاب به من گفت: هرکس این دعا را پیش از افطار در ماه رمضان بخواند 1️⃣خداوند متعال دعای او را مستجاب نماید 2️⃣ و روزه و نمازش را قبول می‌کند 3️⃣ و ده دعای دیگر او را اجابت می‌کند 4️⃣ و نیز گناه او را می‌آمرزد 5️⃣و ناراحتی اش را برطرف می‌نماید 6️⃣ و اندوهش را بر طرف می‌سازد 7️⃣و حوایج او را برآورده می‌کند 8️⃣ و خواسته هایش را به او می‌دهد 9️⃣ و عمل او را همراه با اعمال پیامبران و صدیقان بالا می‌برد 🔟 و در روز قیامت، در حالی که چهره اش نورانی تر از ماه شب چهارده است، حضور پیدا می‌کند. به جبرئیل گفتم: این دعا چیست؟ گفت: بگو: اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ وَ رَبَّ الشَّفْعِ الْکَبِیرِ وَ النُّورِ الْعَزِیزِ وَ رَبَّ التَّوْرَاةِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ وَ الْفُرْقَانِ الْعَظِیمِ أَنْتَ إِلَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَ إِلَهُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لَا إِلَهَ فِیهِمَا غَیْرُکَ وَ أَنْتَ مَلِکُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَلِکُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لَا مَلِکَ فِیهِمَا غَیْرُکَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْکَبِیرِ وَ نُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ وَ بِمُلْکِکَ الْقَدِیمِ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَ بِهِ کُلُّ شَیْ ءٍ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی صَلَحَ بِهِ الْأَوَّلُونَ وَ بِهِ یَصْلُحُ الْآخِرُونَ یَا حَیُّ قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیُّ بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ وَ یَا حَیُّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی یُسْراً وَ فَرَجاً قَرِیباً وَ ثَبِّتْنِی عَلَی دِینِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَی سُنَّةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلَامُ وَ اجْعَلْ عَمَلِی فِی الْمَرْفُوعِ الْمُتَقَبَّلِ وَ هَبْ لِی کَمَا وَهَبْتَ لِأَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ فَإِنِّی مُؤْمِنٌ بِکَ وَ مُتَوَکِّلٌ عَلَیْکَ مُنِیبٌ إِلَیْکَ مَعَ مَصِیرِی إِلَیْکَ وَ تَجْمَعُ لِی وَ لِأَهْلِی وَ وُلْدِیَ الْخَیْرَ کُلَّهُ وَ تَصْرِفُ عَنِّی وَ عَنْ وُلْدِی وَ أَهْلِیَ الشَّرَّ کُلَّهُ أَنْتَ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ بَدِیعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ تُعْطِی الْخَیْرَ مَنْ تَشَاءُ وَ تَصْرِفُهُ عَمَّنْ تَشَاءُ فَامْنُنْ عَلَیَّ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ [بحارالانوار مجلد ۹۵، صفحه ۱۰] ✅ وَ مِنَ الدُّعَاءِ عِنْدَ الْإِفْطَارِ مَا وَجَدْنَاهُ فِی کُتُبِ أَصْحَابِنَا عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه و آله أَنَّهُ قَالَ: مَا مِنْ عَبْدٍ یَصُومُ فَیَقُولُ عِنْدَ إِفْطَارِهِ- یَا عَظِیمُ یَا عَظِیمُ أَنْتَ إِلَهِی لَا إِلَهَ غَیْرُکَ اغْفِرْ لِیَ الذَّنْبَ الْعَظِیمَ إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذَّنْبَ الْعَظِیمَ إِلَّا الْعَظِیمُ - إِلَّا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ.  [ همان صفحه ۱۱ ] 

عنه عليه السلام : لا يَقِلُّ عَمَلٌ مَع تَقوى ، و كَيفَ يَقِلُّ ما يُتَقَبَّلُ ؟! امیرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: هيچ عملى با تقوا اندك نيست، چگونه اندك باشد چيزى كه پذيرفته مى شود!

عند رُجُوعِهِ مِن صِفِّينَ و إشرافِهِ على القُبُورِ بظاهِرِ الكُوفَةِ: مولا در بازگشت از صفّين و هنگام نزديك شدن به گورستان كوفه فرمود: يا أهلَ الدِّيارِ المُوحِشَةِ اى خفتگان خانه هاى تنهايى و المَحالِّ المُقفِرَةِ و جاهاى خشك و خالى و القُبورِ المُظلِمَةِ و گورهاى ظلمانى يا أهلَ التُّربَةِ اى خاك نشينان يا أهلَ الغُربَةِ اى ساكنان ديار غربت يا أهلَ الوَحدَةِ اى تنهايان يا أهلَ الوَحشَةِ اى بى همدمان! أنتُم لَنا فَرَطٌ سابِقٌ ، و نَحنُ لَكُم تَبَعٌ لاحِقٌ شما پيشروان ماييد كه جلوتر از ما رفتيد و ما نيز در پى شما آمده به شما خواهيم پيوست أمّا الدُّورُ فَقَد سُكِنَتْ در خانه هاى شما، كسانِ ديگر جاى گرفته اند و أمّا الأزواجُ فَقَد نُكِحَتْ ‏و همسرانتان شوهر كرده اند ‏ ‏و أمّا الأموالُ فَقَد قُسِمَتْ ‏و اموالتان تقسيم شده است ‏ ‏هذا خَبَرُ ما عِندَنا فَما خَبَرُ ما عِندَكُم؟ ‏اين خبرى است كه ما داريم ؛ شما چه خبر داريد؟ ‏ ‏ثُمَّ التَفَتَ إلى أصحابِهِ فقال: ‏سپس امام رو به ياران خود كرد و فرمود: ‏ ‏أما لَو اُذِنَ لَهُم في الكَلامِ لأَخبَرُوكُم أنَّ خَيرَ الزّادِ التَّقوى ‏بدانيد كه اينان اگر اجازه سخن گفتن مى داشتند، به شما خبر مى دادند كه : بهترين توشه، تقوا است

...عَظُمَ یا سَیِّدى اَمَلى وَسآءَ عَمَلى فَاَعْطِنى مِنْ عَفْوِکَ بِمِقْدارِ اَمَلى وَلا تُؤ اخِذْنى بِاَسْوَءِ عَمَلى...

‏امام حسین علیه السلام‏ إِنَّ حَوَائِجَ النَّاسِ إِلَيْكُمْ مِنْ نِعَمِ اللَّهِ عَلَيْكُمْ فَلَا تَمَلُّوا النِّعَمَ در خواست‌های مردم از شما از نعمت‌های خدا بر شماست، پس از این نعمت‌ها خسته و ملول نشوید. بحار الانوار، ج ۷۱، ص: ۳۱۸

خَطَبَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع لِلنَّاسِ یَوْمَ الْفِطْرِ فَقَالَ: امیر المؤمنین روز عید فطر برای مردم خطبه خواند و فرمود: أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ یَوْمَکُمْ هَذَا یَوْمٌ یُثَابُ فِیهِ الْمُحْسِنُونَ وَ یَخْسَرُ فِیهِ الْمُسِیئُونَ ای مردم امروز روزی است که در آن به محسنان ثواب دهند و بدکاران زیان بینند وَ هُوَ أَشْبَهُ یَوْمٍ بِیَوْمِ قِیَامَتِکُمْ امروز شبیه ترین روز به روز قیامت است فَاذْکُرُوا بِخُرُوجِکُمْ مِنْ مَنَازِلِکُمْ إِلَی مُصَلَّاکُمْ خُرُوجَکُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَی رَبِّکُمْ با بیرون آمدن از منزل به طرف محل نماز، بیرون آمدن خود را از قبرهایتان به محضر پروردگار یاد کنید ‏ وَاذْکُرُوا بِوُقُوفِکُمْ فِی مُصَلَّاکُمْ وُقُوفَکُمْ بَیْنَ یَدَیْ رَبِّکُمْ و از ایستادن خود در محل نماز از وقوف خود در مقابل پروردگار یاد کنید ‏ وَاذْکُرُوا بِرُجُوعِکُمْ إِلَی مَنَازِلِکُمْ رُجُوعَکُمْ إِلَی مَنَازِلِکُمْ فِی الْجَنَّةِ أَوِ النَّارِ و هنگام برگشت به منزلهایتان برگشت خود را به منزل بهشت یا دوزخ یاد کنیو ‏ وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ أَدْنَی مَا لِلصَّائِمِینَ وَ الصَّائِمَاتِ أَنْ یُنَادِیَهُمْ مَلَکٌ فِی آخِرِ یَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وای بندگان خدا بدانید کمترین مزد مرد و زن روزه ‏دار آن است که فرشته ‏ای در روز آخر ماه رمضان ندا کند أَبْشِرُوا عِبَادَ اللَّهِ فَقَدْ غُفِرَ لَکُمْ مَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِکُمْ فَانْظُرُوا کَیْفَ تَکُونُونَ فِیمَا تَسْتَأْنِفُونَ بشارت باد بر بندگان خدا، گناهان گذشته شما بخشیده شد پس بنگرید در آینده چگونه عمل خواهید کرد الأمالی للشیخ الصدوق

امام موسی بن جعفر(علیه سلام الله): إنّ مِن أَوجَبِ حَقِّ أخیكَ أنْ لاتَكتُمَه شیئاً ینفَعُهُ لأَمرِ دُنیاهُ وَ لِأَمرِ آخِرَتِه. یکی از واجب‌ترین حقوق برادر دینی تو این است که چیزی که به نفع دنیا و آخرت او باشد از وی پنهان نداری. بحار، ج ٧٨، ص ٣٢٩

‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ (ص) فَقَالَ «يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا مِنْ عَمَلٍ قَبِيحٍ إِلَّا قَدْ عَمِلْتُهُ فَهَلْ لِي مِنْ تَوْبَةٍ؟» فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) «فَهَلْ مِنْ وَالِدَيْكَ أَحَدٌ حَيٌّ؟» قَالَ «أَبِي» قَالَ «فَاذْهَبْ فَبَرَّهُ» قَالَ فَلَمَّا وَلَّى قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) «لَوْ كَانَتْ أُمُّهُ» مردی نزد رسول خدا (ص) آمد و گفت: «یا رسول الله هیچ کار زشتی نبوده مگر که نکرده‌ام، آیا برای من توبه باشد؟» رسول خدا (ص) به او فرمود: «آیا پدر و مادرت زنده باشند؟» گفت: «پدرم زنده است»، فرمود: «برو و با او نیکی کن»، چون آن مرد رو برگرداند رسول خدا (ص) فرمود: «کاش مادرش بود» (که خوش‌رفتاری او به توبه نزدیک‌تر بود). بحار الانوار، ج ۷۱، ص: ۸۲