‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ أَدْنَى الْكُفْرِ أَنْ يَسْمَعَ الرَّجُلُ مِنْ أَخِيهِ الْكَلِمَةَ فَيَحْفَظَهَا عَلَيْهِ يُرِيدُ أَنْ يَفْضَحَهُ بِهَا أُولَئِكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ کمترین کفر این است که آدمی سخنی از برادرش بشنود و آن سخن را بر ذهنش ‌بسپارد که (زمانی) با آن سخن او را رسوا کند، همانا که چنین شخصی بهره‌ای برایش (در آخرت) نیست. بحار الانوار، ج ۷۴، ص: ۱۹۵

‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ رَأْسُ الْعَقْلِ بَعْدَ الدِّينِ التَّوَدُّدُ إِلَى النَّاسِ وَ اصْطِنَاعُ الْخَيْرِ إِلَى كُلِّ بَرٍّ وَ فَاجِرٍ اساس و ریشه خرد بعد از دین، دوستی با مردم و نیکی کردن به هر انسان خوب یا بدی است. بحار الانوار، ج ۷۱، ص: ۴۰۱

‏امام صادق علیه السلام‏ الْمُؤْمِنُ بَيْنَ مَخَافَتَيْنِ ذَنْبٍ قَدْ مَضَى لَا يَدْرِي مَا صَنَعَ اللَّهُ فِيهِ وَ عُمُرٍ قَدْ بَقِيَ لَا يَدْرِي مَا يَكْتَسِبُ فِيهِ مِنَ الْمَهَالِكِ فَهُوَ لَا يُصْبِحُ إِلَّا خَائِفاً وَ لَا يُصْلِحُهُ إِلَّا الْخَوْفُ مؤمن میان دو ترس قرار دارد: ترس از گناهی که انجام داده و نمی‌داند خدا در باره او چه می‌کند، و ترس از اینکه عمری باقی مانده و نمی‌داند چه گناهانی که مایه هلاک او است مرتکب خواهد ‌شد، پس هر صبح (و هر دم) ترسان است، و اصلاح نمی‌کند او را مگر همین ترس. الکافی، ج ۲، ص: ۷۱

‏رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلم‏)‏ شَرُّ الْمَعْذِرَةِ حِينَ يَحْضُرُ الْمَوْتُ وَ شَرُّ النَّدَامَةِ نَدَامَةُ يَوْمِ الْقِيَامَةِ بدترین عذرخواهی‌ها پوزش ‌طلبی هنگام مرگ است و بدترین پشیمانی، پشیمانی روز قیامت. بحار الانوار، ج ۷۴، ص: ۱۳۵