#مدح_تولد_حضرت_رقیه_سلام_الله_علیه #حاج_عباس_واعظی باز از فضای قدسی فیضی ظهور کرده سینای سینه ام را مانند طور کرده یک شور پاک و شیرین در من عبور کرده هر گوشه ی دلم را دریای نور کرده انگار کل عالم یک شیشه عطر ناب است در کوچه کوچه ی شهر بوی گل و گلاب است بر شاخه هر قناری گلبانگ شاد می زد دست نسیم گل را در باغ باد می زد گویا مریدی از شوق حرف از مراد می زد آری که هر فرشته از عرش داد می زد امشب عزیز زهرا شور است پای تا سر حق دختری به او داد سیب دو نیم مادر شهر مدینه از نور،شوری دوباره دارد در کوی آل هاشم یک ماه پاره دارد بیت الحسین طفلی در گاهواره دارد طفلی که عرشیان را محو نظاره دارد تا اینکه کور گردد چشم بنی امیه او فاطمس نامش با کُنیه ی رقیه هر بار ماه رویش یکدَم به جلوه آید جان از فلک ستاند دل از ملک رباید بر خاک آستانش خورشید رُخ بساید دنیا به وجد آید وقتی زبان گشاید ارباب گیرد او را مانند گل ببوید وقتی که ناز و شیرین بابا حسین گوید با خنده تازه جان بود و نبود کرده از عرش هر فرشته میل فرود کرده یک سو عمو ابوالفضل با وجد جود کرده یک سو عمه زینب اسپند دود کرده در اهل بیت عصمت محبوبه ای دل آراست او را عزیز دارند از بس شبیه زهراست این نازنین که خاتون در عالمین باشد بر نور عین زهرا،نور دو عین باشد از او دل خلایق در شور و شین باشد این بی بی سه ساله باب الحسین باشد افسوس راه کوتاه تا مرز مرگ دارد یعنی کتاب عمرش تنها سه برگ دارد https://eitaa.com/HajAbasVaezii