سورة #البقرة وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ23 و اگر در آنچه بر بنده خود نازل کرده ایم شک دارید پس سوره ای همانند آن بیاورید و گواهانتان را فرا بخوانید غیر از خدا اگر راستگو هستید اين دليلي عقلي است بر راستگو بودن پيامبر (ص) ودرست بودن آنچه که آورده است. « وَإِن کُنتُم» و شما اي مخالفان پيامبر که دعوت او را رد مي کنيد و گمان مي بريد او دروغ مي گويد! اگر در مورد آنچه ما بر بنده خود نازل کرده ايم دچار شک و ترديد هستيد که حق است يا نه؟ بدانيد که او نيز مانند شما انسان است و در ميان شما بزرگ شده و از همان دوران کودکي او را مي شناسيد، او نه مي تواند بنويسد و نه خواندن و نوشتن بلد است اکنون کتابي براي شما آورده و مي گويد از جانب خدا است، اما شما مي گوييد اين کتاب ساخته و پرداخته خود او است. پس اگر مانند آن بسازيد و از کساني که دستتان به آنها مي رسد کمک بگيريد. اين براي شما کار آساني است به ويژه که اهل فصاحت و بيان هستيد و دشمني تان با پيامبر بس بزرگ است. پس اگر سوره اي مانند آن آورديد، آن کتاب همان طور است که شما گمان مي بريد، و اگر سوره اي مانند آن نياورديد و از انجام اين کار در مانديد پس اين دليل روشن و آشکاري بر راستگو بودن او و راست بودن آنچه که آورده است، مي باشد. و شما بايد از او پيروي کنيد و از آتشي که افروزينه آن انسان و سنگ است خود را دور بداريد. ┏━━━🍃💞🍂━━━┓ @hamyanquran ┗━━━🍂💞🍃━━━ سورة #البقرة24 فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا وَلَن تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ24 و اگر چنین نکردید و هرگز نخواهید توانست چنین کنید پس بپرهیزید از آتشی افروزینه آن مردم و سنگ هستند و برای کافران آماده شده است اين آتش مانند آتش دنيا نيست که با هيزم افروخته شود، اين آتش براي کافران و منکران خدا و پيامبرانش آماده شده است. پس، از کفر ورزيدن به پيامبر که روشن شده است او پيامبر خدا است بپرهيزيد. اين آيه و امثال آن را آيه « تحدي» و « به مبارزه طلبيدن» مي نامند، يعني ناتوان کردن مخلوق از اينکه همانندي براي قرآن بياورد و با آن مخالفت و مبارزه کند. خداوند متعال مي فرمايد: « قُل لَّئِنِ اَجتَمَعتِ الإِنسُ وَالجِنُّ عَلَي أَن يأتُوا بِمِثل هَذَا القُرءانِ لَا يأتُونَ بِمِثلِه وَلَو کَانَ بَعضَّهُم لِبَعضِ ظَهيرا» اي پيامبر! بگو: « اگر انسان ها و جن جمع شوند که مانند اين قرآن را بسازند، نمي توانند همانند آن را بسازند گرچه بعضي پشيبان بعقضي ديگر باشند.» چگونه سخن مخلوق خاکي مانند سخن پروردگار جهانيان است؟ و چگونه موجود نيازمندي که از هر نظر ناقص است و کمبود دارد مي تواند سخن بياورد که مانند سخن ذات مقدس خدا کامل باشد؛ خدايي که داراي کمال مطلق است و از هر جهت بي نياز است؟ اين نه ممکن است و نه در توان انسان مي باشد، و هرکس که کمترين شناختي نسبت به انواع کلام و گفتارها داشته باشد و اين قرآن را با گفتار بليغان و فصيحان بسنجد، تفاوت آشکار آن و ديگر سخن ها را به وضوح مشاهده خواهد کرد. آيه « وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ» بيانگر آن است کسي که در شک و حيرت بسر مي برد و هنوز حق را از گمراهي تشخيص نداده است، به شرطي که صادقانه در پي حق باشد و حق برايش روشن شود اميد هدايتش مي رود. اما انسان مخالف و کينه توزي که حق را مي شناسد و آن را رها مي کند راه بازگشتي ندارد، زيرا او حق را از روي عناد و لجاجت رها کرده است، نه به سبب جهل و ناداني، پس هيچ راه بازگشتي براي وي وجود ندارد. و همچنين فردي که دچار شک و ترديد است اما صادقانه در پي کشف حقايق نيست بلکه از حق روي گردان است و براي رسيدن به آن تلاش نمي کند، غالبا چنين کسي موفق به يافتن حق نمي شود. نيز در اين آيات، پروردگار جلّ جلاله صفت عبوديت را براي رسول گرامي اسلام ذکر مي کند، و اين بيانگر آن است که بزرگترين صفت او انجام بندگي است، صفتي که هيچ فردي از گذشتگان و آيندگان در اين امر به پاي او نمي رسند. در مقام « اسراء» نيز خداوند او را به عبوديت توصيف نموده و مي فرمايد: « سُبحَنَ الَّذِي أَسرَي بِعَبِدهِ لَيلاً» پاک و منزه است خداوندي که شب هنگام بنده اش را برد. و در مقام نازل کردن قرآن بر او مي فرمايد: « تَبَارَکَ الَّذِي نَزَّلَ الفُرقَانَ عَلَي عَبِدِه» بزرگوار و والا مقام است ذاتي که فرقاني را بر بنده اش نازل کرد. آيه « أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ» و آيات ديگري که در اين باب موجود هستند، بيانگر صحت مذهب اهل سنت و جماعت مي باشند که معتقدند بهشت و جهنم در حال حاضر موجود مي باشند. برخلاف معتزله . نيز اين آيات بيانگر آنند که يکتاپرستان براي هميشه در جهنم باقي نخواهند ماند گرچه مرتکب بعضي از گناهان کبيره شده باشند، زيرا خداون

┏━━━🍃💞🍂━━━┓ @hamyanquran ┗━━━🍂💞🍃━━━ سورة #البقرة24 فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا وَلَن تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ24 و اگر چنین نکردید و هرگز نخواهید توانست چنین کنید پس بپرهیزید از آتشی افروزینه آن مردم و سنگ هستند و برای کافران آماده شده است اين آتش مانند آتش دنيا نيست که با هيزم افروخته شود، اين آتش براي کافران و منکران خدا و پيامبرانش آماده شده است. پس، از کفر ورزيدن به پيامبر که روشن شده است او پيامبر خدا است بپرهيزيد. اين آيه و امثال آن را آيه « تحدي» و « به مبارزه طلبيدن» مي نامند، يعني ناتوان کردن مخلوق از اينکه همانندي براي قرآن بياورد و با آن مخالفت و مبارزه کند. خداوند متعال مي فرمايد: « قُل لَّئِنِ اَجتَمَعتِ الإِنسُ وَالجِنُّ عَلَي أَن يأتُوا بِمِثل هَذَا القُرءانِ لَا يأتُونَ بِمِثلِه وَلَو کَانَ بَعضَّهُم لِبَعضِ ظَهيرا» اي پيامبر! بگو: « اگر انسان ها و جن جمع شوند که مانند اين قرآن را بسازند، نمي توانند همانند آن را بسازند گرچه بعضي پشيبان بعقضي ديگر باشند.» چگونه سخن مخلوق خاکي مانند سخن پروردگار جهانيان است؟ و چگونه موجود نيازمندي که از هر نظر ناقص است و کمبود دارد مي تواند سخن بياورد که مانند سخن ذات مقدس خدا کامل باشد؛ خدايي که داراي کمال مطلق است و از هر جهت بي نياز است؟ اين نه ممکن است و نه در توان انسان مي باشد، و هرکس که کمترين شناختي نسبت به انواع کلام و گفتارها داشته باشد و اين قرآن را با گفتار بليغان و فصيحان بسنجد، تفاوت آشکار آن و ديگر سخن ها را به وضوح مشاهده خواهد کرد. آيه « وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ» بيانگر آن است کسي که در شک و حيرت بسر مي برد و هنوز حق را از گمراهي تشخيص نداده است، به شرطي که صادقانه در پي حق باشد و حق برايش روشن شود اميد هدايتش مي رود. اما انسان مخالف و کينه توزي که حق را مي شناسد و آن را رها مي کند راه بازگشتي ندارد، زيرا او حق را از روي عناد و لجاجت رها کرده است، نه به سبب جهل و ناداني، پس هيچ راه بازگشتي براي وي وجود ندارد. و همچنين فردي که دچار شک و ترديد است اما صادقانه در پي کشف حقايق نيست بلکه از حق روي گردان است و براي رسيدن به آن تلاش نمي کند، غالبا چنين کسي موفق به يافتن حق نمي شود. نيز در اين آيات، پروردگار جلّ جلاله صفت عبوديت را براي رسول گرامي اسلام ذکر مي کند، و اين بيانگر آن است که بزرگترين صفت او انجام بندگي است، صفتي که هيچ فردي از گذشتگان و آيندگان در اين امر به پاي او نمي رسند. در مقام « اسراء» نيز خداوند او را به عبوديت توصيف نموده و مي فرمايد: « سُبحَنَ الَّذِي أَسرَي بِعَبِدهِ لَيلاً» پاک و منزه است خداوندي که شب هنگام بنده اش را برد. و در مقام نازل کردن قرآن بر او مي فرمايد: « تَبَارَکَ الَّذِي نَزَّلَ الفُرقَانَ عَلَي عَبِدِه» بزرگوار و والا مقام است ذاتي که فرقاني را بر بنده اش نازل کرد. آيه « أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ» و آيات ديگري که در اين باب موجود هستند، بيانگر صحت مذهب اهل سنت و جماعت مي باشند که معتقدند بهشت و جهنم در حال حاضر موجود مي باشند. برخلاف معتزله . نيز اين آيات بيانگر آنند که يکتاپرستان براي هميشه در جهنم باقي نخواهند ماند گرچه مرتکب بعضي از گناهان کبيره شده باشند، زيرا خداوند متعال فرموده است: « أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ» براي کافران آماده شده است، پس اگر گناهکاران يکتاپرست براي هميشه در آن باقي مي ماندند جهنم تنها براي کافران آماده نمي شد، برخلاف خوارج و معتزله که خلاف اين مطلب را باور دارند. نيز اين آيات بيانگر آنند که انسان به وسيله فراهم نمودن اسباب عذاب مستحق آن مي گردد، و اسباب عذاب، کفر وعصيان است.