#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨« [الْقُرْآن] جُعِلَ..الْحُجَّةَ عَلَى كُلِّ إِنْسَانٍ» (۱) ✔️حجة اللّه ➖حجّت به معنای دلیل روشن کننده ی مقصود است (۲) و نیز برهانی که به وسیله آن پیروزى در مقابل خصم حاصل می گردد (۳). قرآن، حجّت خداوند است بر تمامی خلقش؛ چنانکه در احادیث تصریح شده: «فالْقُرْآنُ آمِرُ زَاجِرٌ وَ صَامِتٌ نَاطِقٌ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ» (۴). لذا در روز قیامت که حضرت قرآن به صورت و هیئت شخصی متمثل گردیده و از صفوف مسلمانان، شهداء، انبیاء و رسولان گذر می نماید، حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله و سلم) او را «حجت خداوند بر خلق» معرفی می نمایند: «فيَقُولُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و اله): هَذَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ فَيُسَلِّمُ ثُمَّ يُجَاوِزُ ..» (۵) و چون حضرت قرآن به درگاه ربّ العزة رسد و در پای عرش به سجده افتد، خداوند متعال او را ندا دهد که: «يَا حُجَّتِي فِي اَلْأَرْضِ وَ كَلاَمِيَ اَلصَّادِقَ اَلنَّاطِقَ اِرْفَعْ رَأْسَكَ وَ سَلْ تُعْطَ وَ اِشْفَعْ تُشَفَّعْ» (۶): ای حجت من در زمین و اى سخن راست و گويايم ! سربردار و بخواه تا به تو داده شود، و شفاعت كن تا شفاعتت پذيرفته شود! بنابراين حضرت قرآن ، حجت خداوند و حجت رسول خدا و حجّت ولّی خداست، در تام ترین وجه. همانطور که پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) در حدیثی دیگر اشاره نمودند: « أَلاَ إِنِّي قَدْ خَلَّفْتُ فِيكُمْ كِتَابَ اللَّهِ .. حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ حُجَّتِي وَ حُجَّةُ وَلِيِّي» (۷). 📔 منابع 📔 (۱). البرهان فی تفسیر القرآن ج۱ ص۶۵؛ عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏ ۲ ص۱۳۰؛ بحار الأنوار ج۸۹ ص۱۴ (۲). قاموس قرآن ج۲، ص۱۰۶ (۳). ترجمه مفردات الفاظ قرآن، ج۱ ص۴۵۱ (۴).امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند: قرآن امر کننده و نهی کننده، خاموشِ گویا و حجت خداوند است بر خلقش. نهج البلاغه،‌خطبه ۱۸۱؛ بحار الأنوار ، ج۸۹، ص: ۲۰ (۵).البرهان في تفسير القرآن ج ۵، ص ۲۱؛ الکافي ج ۲، ص ۵۹۶؛ وسائل الشیعة ج ۶، ص ۱۶۵؛ بحار الأنوار ج ۷، ص ۳۱۹ (۶).البرهان في تفسير القرآن ج ۵، ص ۲۱؛ الکافي ج ۲، ص ۵۹۶؛ وسائل الشیعة ج ۶، ص ۱۶۵؛ بحار الأنوار ج ۷، ص ۳۱۹ (۷).«آگاه باشيد، من كتاب خدا را در ميان شما به ارث گذاردم .. كه آن حجّت خدا، و حجّت من و حجّتِ ولّیِ من [أميرالمؤمنين علي عليه السلام] بر شما است» البرهان في تفسير القرآن ج۱ ص۶۷۱؛ بحار الأنوار ج ۳۶، ص ۱۹

#ذوالقعدة_الحرام #معرفت_حضرت_قرآن 🕋معرفتِ حضرت قرآن در کلام نورانی حضرت السلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء): ✨«أَنَّ مَحْضَ الْإِسْلَامِ شَهَادَةُ .. أَنَّ جَمِيعَ مَا جَاءَ بِهِ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ .. وَ التَّصْدِيقُ بِكِتَابِهِ الصَّادِقِ الْعَزِيزِ » (۱) ✔️صادق ➖«صدق» در لغت به معنای تمامیت و صحت، و مطابقت با حق و واقع است و لذا سخن راست را که مطابق واقع و حق باشد، به کلام صدق تعبیر کرده اند (۲). از اینرو در احادیث، حضرت قرآن را «صادق» نامیده اند؛ چرا که هموراه از حق و حقیقت إخبار می دهد و کلامش جز به حق و حقیقت نمی باشد: «إنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ كِتَابَهُ الصَّادِقَ الْبَارَّ فيهِ خَبَرُكُمْ وَ خَبَرُ مَا قَبْلَكُمْ وَ خَبَرُ مَا بَعْدَكُمْ وَ خَبَرُ السَّمَاءِ وَ خَبَرُ الْأَرْضِ فلَوْ أَتَاكُمْ مَنْ يُخْبِرُكُمْ عَنْ ذَلِكَ لَعَجِبْتُمْ» (۳): خداوند عزوجل بر شما کتابی نازل کرده است که صادق (راستگو) و نیکوکار است، در آن خبر شما و خبر پیشینیان شما و خبر آیندگان شما و اخبار آسمان و زمین می باشد؛ به گونه ای که اگر کسی نزد شما آید و از آن به شما خبر دهد، هر آینه متعجب شوید. بطن «صدق» به ولایت اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) ارجاع داده می شود: «الصّدق ولایَتُنا اهل البیت (علیهم السلام)» (۴) و از این وجه نیز از آنجا که بطن آیات حضرت قرآن امری نیست جز إخبار از نبأ عظیمِ ولایت امیرالمومنین علی (علیه السلام)، لذا قرآن به صفت «صدق» متصّف شده است. ✔️عزیز ➖از دیگر صفات حضرت قرآن، «عزیز» است؛ به معنای شکست ناپذیر، حقیقتی که صاحب قدرت و شدّت است و کسی را یارای غلبه بر آن نیست و دست نیافتنی می باشد (۵)؛ لذا این صفت، دلالت بر تفوّق و استعلای قرآن دارد. «انَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ» (سوره مبارکه فصلت آیه۴۱). خداوند متعال، قرآن را عزّت بخش مؤمنانی قرار داده است که از پیروان و اعوان و انصار او می باشند: «ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْهِ اَلْكِتَابَ...عِزّاً لَا تُهْزَمُ أَنْصَارُهُ .. جَعَلَهُ اَللَّهُ عزّاً لِمَنْ تَوَلَّاهُ » (۶)؛ یعنی بندگانی که بواسطه ایمان به ظاهر و باطن قرآن که همان ولایت اهل بیت (علیهم السلام) است، از پیروان حضرت قرآن به شمار می روند، از جانب قرآنِ عزیز، صاحب عزّت شده و شکست ناپذیر می گردند (۷). چنانکه خداوند متعال می‌فرماید: «وَ لِلهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنينَ...» (سوره مبارکه منافقون آيه ۸). 📔 منابع 📔 (۱).عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج۲ ص۱۲۱؛ بحارالانوار ج ۱۰ ص۳۵۲؛ وسائل الشیعة ج ۲۷ ص۱۸۹ (۲). التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج‏ ۶، ص ۲۱۵ (۳). البرهان في تفسير القرآن ؛ ج۱ ؛ ص۱۸؛ الكافي ؛ ج۲ ؛ ص۵۹۹؛ بحار الأنوار ؛ ج۸۹ ؛ ص۹۰؛ تفسير العياشي، ج۱ ص: ۸ (۴).تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص: ۵۰۶؛ الأمالي (للطوسي) ؛ النص ؛ ص۳۶۴ (۵). التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج‏ ۸، ص ۱۱۳ الی ۱۱۸ (۶). امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند: « خداوند کتابی را بر پیامبرش نازل کرد .. عزیزی است که یارانش را شکست نمی دهد.. خداوند قرآن را عزّت بخش پیروانش قرار داده است» نهج البلاغه ج۱ ص۳۱۵ ؛ بحار الأنوار، ج۸۹ ص ۲۱ (۷). در تفسیر شریفه ۸ سوره مبارکه منافقون وارد شده است: «وَ لِلهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ یَعْنِی الْقُوَّهًْ وَ الْقُدْرَهًْ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ أَصْحَابِهِ عَلَی الْمُنَافِقِین»: یعنی نیرو و قدرت برای امیرالمؤمنین (علیه السلام) و یارانش است در برابر منافقان. بحارالانوار ج۴۱ ص۶۴؛ المناقب، ج۲، ص۸۱