<☁️💙> عکاس‌عزیز: #فاء❤️ #حنین!-

🥲🥲 چه قشنگه

نمیدونم چه حکمتی داره شب که میشه لینک ناشناس خراب میشه😐

به‌نام‌نامیِ‌حضرت‌حجت🌿"

از برای ماه<🌔☁️> #فاء

ولی ماه تو آسمون روشن یه چیز دیگه‌ است :)

در تو گیرایی مرموزی‌ست ای ماه بزرگ می‌كِشی و می‌كُشی دل را در این تعلیق‌ها #فاء

https://harfeto.timefriend.net/17263981608035 در خدمتم اگر حرفی دارید، فاء هستم

<💙🌝> عکاس‌عزیز: #فاء❤️ #حنین!-

#زندگی‌به‌طعم‌عسل حکمت(۲۱)⬿ارزش‌ها و ضدّ ارزش‌ها "قُرِنَتِ الْهَيْبَةُ بِالْخَيْبَةِ، وَ الْحَيَاءُ بِالْحِرْمَانِ؛ وَ الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ، فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْرِ" ترس با نااميدى و شرم با محروميّت همراه است و فرصت‌ها چون ابرها مى‌گذرند، پس فرصت‌هاى نيك را غنيمت شماريد.

نتيجه ترس و کم رويى: امام(علیه السلام) در این سخن پرمعناى خود به سه نکته مهم اشاره مى‌کند. نخست مى‌فرماید: «ترس (نابجا) با ناامیدى مقرون است» (قُرِنَتِ الْهَیْبَةُ بِالْخَیْبَةِ) بدون شک ترس از عوامل و اشیاى خطرناک، حالتى است که خداوند در انسان براى حفظ او آفریده است. هنگامى که حادثه خطرناکى رخ مى‌دهد یا موجود خطرناکى به انسان حمله مى‌کند و خود را قادر بر دفاع نمى‌بیند ترس بر او غالب مى‌شود و خود را به سرعت از صحنه دور مى‌سازد این گونه ترس منطقى و موهبت الهى براى حفظ انسان از خطرات است. هرگاه سیلاب عظیمى حرکت کند و انسان خود را در مسیر آن ببیند و بترسد و با سرعت خود را کنار بکشد چه کسى مى‌گوید این صفت مذموم است؟ ترس بجا سپرى است در برابر این گونه حوادث. ولى ترس نابجا که ناشى از توهم یا ضعف نفس یا عدم مقاومت در مقابل مشکلات باشد به یقین مذموم و نکوهیده است و این گونه ترس هاست که انسان را از رسیدن به مقاصد عالیه باز مى‌دارد. به همین دلیل از قدیم گفته‌اند: شجاعان‌اند که به موفقیت‌هاى بزرگ دست مى‌یابند. #قسمت‌اول

واژه «هیبه» گاه به معناى شکوه و جلال آمده که موجب خوف دیگران مى‌شود و گاه به معناى ترس است و در جمله بالا معناى دوم اراده شده است آن هم ترس بیجا، و واژه «خیبة» به معناى خسران و شکست و ناکامى و محرومیت است و این دو همواره با هم قرین‌اند و به این ترتیب امام مى‌خواهد پیروان خود را به شجاعت در تمام امور دعوت کند. در جمله کوتاه و پرمعناى دوم مى‌فرماید: «کم رویى با محرومیت همراه است» (وَالْحَیَاءُ بِالْحِرْمَانِ) حیاء مانند هیبت دو معناى باارزش و ضد ارزش دارد، حیاى ارزشمند آن است که انسان از هر کار زشت و گناه و آنچه مخالف عقل و شرع است بپرهیزد و حیاى ضد ارزش آن است که انسان از فراگرفتن علوم و دانش‌ها و یا سؤال کردن از چیزهایى که نمى‌داند یا احقاق حق در نزد قاضى و جز او اجتناب کند، همان چیزى که در عرف، از آن به کم رویىِ ناشى از ضعف نفس تعبیر مى‌شود. منظور امام(علیه السلام) در گفتار بالا همان معناى دوم است که انسان را گرفتار محرومیت‌ها مى‌سازد. #قسمت‌دوم