اینم از شعر من🥲

نمیدونم چرا ولی این ادیتم خیلی خیلی زیاد دوسش دارم🥲

...🤍🕊... قدم سی و هشتم | چله زیارت عاشورا به نیابت از شهید ابراهیم هادی

بسم الله ...

🔴عراق تو خودروسازی از ما جلوتره؟ _ شبهه ای که بعد دیدن ماشین های لوکس بین زائرای اربعین زیاد پیش میاد ... #حسین_ابراهیمیان

بچه‌ها میخواین با روحیه یه شاعر آشنا بشید؟ برنامه برمودا قسمت حامد عسگری نگاه کنید🥲 خیلللی قشنگه :)

میگم زشت نیست بچه شیعه باشیم ولی تا حالا یبارم نهج البلاغه رو کامل نخونده باشیم؟ خیلی حیفه مگه قراره چقدر عمر کنیم که استفاده درست ازش نکنیم ... شخصیت والا و تفکرات عمیق مولا حیفه که درک نشه چطوره از حکمت‌ها شروع کنیم؟ هر روز براتون حکمت‌ها رو بنویسم🙂 بعد برسیم به خطبه‌ها و نامه‌ها .‌‌‌..

مثلا این ببینید آقا خیلی حرفه‌ها، مرد جنگ باشی ولی در کنارش روحیه هنری داشته باشی🥲 حقا که علی(ع) ترکیبی از زیباترین هاست :)))

تو ناشناس بگید یاعلی بگیم شروع کنیم؟

...

با علی از یا علی یک نقطه کم دارد ولی یا علی گفتن کجا و با علی بودن کجا ... منتظر یاعلی‌هاتونم🌱

...🤍🕊... قدم سی و نهم | چله زیارت عاشورا به نیابت از شهید علی لندی

مولا رو سفیدتون کنه که رومو سفید کردید🥲 پس به مدد خود آقا یاعلی❤️

سلام از جاماندگان اربعین :)

به اشک چله گرفتم که محترم باشم ... ولی نشد که شب اربعین حرم باشم :)❤️‍🩹

روز خوبی بود🥲

الهی آمین :)

بسم الله ...

#زندگی‌به‌طعم‌عسل حکمت(۱)⬿روش برخورد با فتنه‌ها " کُنْ فِي الْفِتْنَةِ کَابْنِ اللَّبُونِ، لاَ ظَهْرٌ فَيُرْکَبَ، وَلاَ ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ " در فتنه‌ها، چونان شتر دوساله باش، نه پشتی دارد سواری دهد و نه پستانی تا او را بدوشند.

براى روشن شدن محتواى این کلام بسیار پرمعنا لازم است قبلاً دو واژه «فتنه» و «ابن لبون» تفسیر شود: فتنه، از ماده «فتن» (بر وزن متن) در اصل به معناى قرار دادن طلا در کوره است تا خالص از ناخالص جدا شود سپس به معناى هرگونه آزمایش و امتحان و بلا و عذاب و حتى شرک و بت پرستى و آشوب هاى اجتماعى آمده است و در اینجا منظور همان آشوب هاى اجتماعى است. #قسمت‌اول

لبون، به شترى گفته مى شود که به جهت زائیدن مکرر پیوسته در پستانش شیر است (لبون به معناى شیر دار است از ماده لبن) و ابن لبون به بچه چنین شترى گفته مى شود که دو سال آن تمام شده و وارد سال سوم شده است; نه قوت و قدرت چندانى دارد که بتوان بر پشت او سوار شد و نه پستان پر شیرى (زیرا هم کم سن و سال است و هم نر) و به این ترتیب هیچ گونه استفاده اى از آن در آن سن و سال نمى توان کرد. #قسمت‌دوم

از اینجا روشن مى شود که هدف امام این است که انسان به هنگام شورش هاى اهل باطل و فتنه هاى ناشى از خصومت آنها با یکدیگر نباید آلت دست این و آن شود; باید خود را دور نگه دارد و به هیچ یک از دو طرف که هر دو اهل باطل اند کمک نکند. #قسمت‌سوم

در این گونه موارد معمولاً هر کدام از طرفین به سراغ افراد بانفوذ و باشخصیت مى آیند تا از نفوذ و قدرت آنها براى کوبیدن حریف استفاده کنند. در این هنگام باید این افراد بلکه تمام افراد، خواه ضعیف باشند یا قوى نهایت مراقبت را به خرج دهند که در دام فتنه گران و غوغاسالاران نیفتند مبادا دین و یا دنیاى آنها آسیب ببیند و همان گونه که در بالا آمد در بعضى از روایات جمله «ولا وَبَر فَیُسْلَب» نیز به آن افزوده شده است یعنى شتر دو ساله پشمى هم ندارد که آن را بچینند و از آن استفاده کنند. #قسمت‌چهارم

نمونه این فتنه ها در صدر اسلام و قرون نخستین فراوان بود که امامان اهل بیت و یارانشان همواره از آن کناره گیرى مى کردند حتى داستان قیام ابو مسلم بر ضد بنى امیه گرچه در ظاهر براى کوبیدن باطلى بود ولى در باطن براى تبدیل باطلى به باطل دیگر و حکومت بنى عباس به جاى بنى امیه بود. به همین دلیل هنگامى که ابو مسلم به وسیله نامه اى پیشنهاد حکومت و خلافت را به امام صادق(علیه السلام) کرد امام آن را نپذیرفت زیرا مى دانست در پشت پرده این قیام چه اشخاصى کمین کرده اند و به تعبیر دیگر امام مى دانست این یک فتنه است که دو گروه باطل به جان هم افتاده اند و نباید به هیچ کدام امتیازى داد. #قسمت‌پنجم

روایاتى که از ائمه هدى(علیهم السلام) درباره فضیلت عزلت و گوشه گیرى به ما رسیده است غالباً ناظر به این گونه شرایط است. از جمله امام امیرالمؤمنین(علیه السلام) طبق آنچه در غررالحکم آمده مى فرماید: "الْعُزْلَةُ أَفْضَلُ شِیَمِ الاَْکْیَاسِ" گوشه گیرى برترین خصلت افراد باهوش و زیرک است. و در حدیث دیگرى از آن حضرت مى‌خوانیم: "سَلاَمَةُ الدِّینِ فِی إعْتِزَالِ النَاسِ" سلامت دین انسان درکناره گیرى از مردم است. در حدیث گویا و روشنى از امام صادق(علیه السلام) مى‌خوانیم هنگامى از آن حضرت سؤال کردند: چرا گوشه گیرى را انتخاب کرده اید فرمود: "فَسَدَ الزَّمَانُ وَتَغَیَّرَ الاِْخْوَانُ فَرَأَیْتُ الاِنْفِرَادَ أَسْکَنَ لِلْفُؤَاد" زمانه فاسد شده و برادران تغییر روش داده اند به همین دلیل، آرامش دل را در تنهایى یافتم. قرآن مجید نیز اشاراتى به این معنا دارد از جمله درباره حضرت ابراهیم مى‌خوانیم که او گروه بت پرستان را مخاطب قرار داد و گفت: "وَأَعْتَزِلُکُمْ وَما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ وَأَدْعُوا رَبِّی" از شما و آنچه غیر از خدا مى‌خوانید و مى‌پرستید کناره‌گیرى مى‌کنم و (تنها) پروردگارم را مى‌خوانم. (مریم آیه ۴۸) در داستان اصحاب کهف نیز در آیه 16 سوره «کهف» اشاره به گوشه گیرى آنها از گروه فاسد و مفسد شده است. #قسمت‌ششم

از آنچه گفته شد به خوبى روشن مى شود که هرگز منظور امام(علیه السلام) این نبوده است که اگر گروهى باطل بر ضد مؤمنان و طرفداران حق برخیزند نباید به حمایت مؤمنان حق جو برخاست; این سخن بر خلاف صریح قرآن است که مى‌فرماید: (فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الاُْخْرى فَقاتِلُوا الَّتى تَبْغى حَتّى تَفىءَ إِلى أَمْرِ اللّه) اگر گروهى از مسلمانان بر گروه دیگرى ظلم و ستم روا داشتند (و اصلاح در میان آن دو از طریق مسالمت آمیز امکان پذیر نشد) با جمعیت ستمگر پیکار کنید تا به سوى حق باز گردند. حجرات‌ آیه ۹ ممکن است تفاوت بین جمله «لا ظَهْرٌ فَیُرْکَبُ» و جمله «وَلا ضَرْعٌ فَیُحْلَبُ» در این باشد که نه کمک هاى مستقیم به فتنه جویان کن (مانند سوارى دادن مرکب) که خودش وارد معرکه شود و نه کمک هاى غیر مستقیم مانند کمک هاى مادى به این گروه ها کردن رواست شبیه شیر دادن براى تغذیه افراد. #قسمت‌هفتم

همان گونه که در سند این حکمت اشاره شد این کلام امیرمؤمنان على(علیه السلام) بخشى از وصیت طولانى است که امام امیر مؤمنان على(علیه السلام) به فرزند گرامى اش امام حسن مجتبى(علیه السلام) فرموده است که قسمتى از آغاز آن را براى مزید فایده در اینجا مى آوریم. فرزندم چگونه خواهى بود هنگامى که در میان قومى گرفتار شوى که کودک آنها گمراه و جوانشان هواپرست و پیرانشان امر به معروف و نهى از منکر نمى کنند، عالم آنها حیله گر فریبکارى است که هواى نفس بر او چیره شده و به دنیاى زودگذر چسبیده و از همه بیشتر (ظاهرا) به تو روى مى آورد و در انتظار حوادث دردناکى براى توست و با آرزوها چاره جویى مى کند و دنیا را با تمام قدرت مى طلبد. (مردم آن زمان) ترسشان از نظر دور و امیدشان نزدیک است (به عذاب هاى آخرت بى اعتنا و به مواهب دنیا شدیداً علاقه مند هستند) تنها از کسى حساب مى برند که از زبانش مى ترسند و اکرام نمى کنند مگر کسى را که امید بخششى از او دارند. دینشان ربا و هر حقى نزد آنها به فراموشى سپرده شده، افراد فریبکار را دوست دارند و سراغ کسانى مى روند که از همه بیشتر چاپلوسى کنند. دل هاى آنها خالى (از یاد خدا) است، سخن حقى را نمى شنوند و به درخواست سائلى پاسخ نمى گویند، مستى غفلت بر آنها غالب شده، اگر آنها را رها کنى دست از تو بر نمى دارند و اگر از آنها پیروى کنى فریبت مى دهند، در ظاهر برادرند و در باطن دشمن، رفاقت آنها با یکدیگر بر اساس بى تقوایى است و هنگامى که از هم جدا شوند یکدیگر را نکوهش مى کنند، سنت هاى الهى در میان آنها مى میرد و بدعت ها زنده مى شود نادان ترین مردان کسى است که از فقدان آنها متاثر شود یا از کثرت آنها خوشحال. فرزندم در چنین شرایطى که (آتش فتنه ها شعله ور است) همچون شتر کم سن و سال باش نه پشتى دارد که سوار شوند و نه پشمى که بچینند و نه پستانى که بدوشند. #قسمت‌آخر