بیایید حرمتِ کلمه‌ی عشق رو نگه‌ داریم. بعد یهو میبینیم تو حرمت نگه داشتنها خودمونم عاشق شدیم.

شب دوم ماه مبارکه بزار حداقل شبِ دوم ماه مبارکِ ۱۴۰۱ تو صحرای محشر برات آشنا بیاد..

میدونی‌چطور؟ وقتی پرونده‌ی قطورتو باز میکنن هی ورق که میزنن ورق ورق ورق وقتی رسیدن به این شب دومیه خیلی برات آشناست و میشه نقطه‌ی روشن اونم دقیقا همونجایی که بال بال میزنی یه نور پیدا کنی.. یه کارِ خوبِ بااخلاص پیداکنی.

فعلا تنها چیزی که میدونیم اینه که کارای بی‌اخلاص رَدن بی چک و چونه! البته اصلا مطرح نمیشه که امضای رد یا قبولی بهش بخوره بعد تو میخوای مطرحش کنی مطرحم میکنیا اما قشنگ میارن جلوی چشمات که چیشد از ' برای خدا بودن ' در اومد.

اونجا بشینی زجه هم بزنی بدرد نمی‌خوره اول و اخر خودتی که می‌سوزی.

بیا برای نسوختنمون حداقل یه نمازشب تو پروندمون بزاریم. همونجا که داریم زجه میزنیم و می‌سوزیم یهو صفحه ای رو بیارن که " بلندشده بودی نماز بخونی و دستتم به دستگیره‌ی در رسید و یاد اومد حالا که تا اینجا اومدی ، بقیه‌ی راه رو هم بری و تازشم قدماتم نذر ظهور کردی. "

ببین چندتا شد؟ منکه از دستم در رفت.

بیایید یه کاری کنیم که تعداد نمازشب هامون از دستمون در بره.

‌ یادت اومد؟ همین امشب رو داره میگه ها.

حالا تو نمازشب هات تا میتونی زجه بزن زجه بزن بخواه که بدرد امام زمان‌عج بخوریم. تا میتونیم بدرد بخور بشیم..

اینجا تو نمازشب زجه بزنی شرفی که داره اینه که خدا بهت محل میندازه میری تو راس دیدِ مولا ابر و باد و مه و.. کلا فلک در کاره که کاری کنه تو یه خم به ابروت نیاد.

ولی امان از زجه های صحرای محشر هیچکی بهت محل بنداز نیست..